Edzard Dideric – Korte geschiedenis (155) van het wensen

En, vroeg Tjeerd, nog bepaalde wensen of verlangens?
Nou nee, zei Selma, zou het bij god niet weten.
Dus gewoon dik tevreden?
Mag niet klagen. Al zijn er nog wel een aantal geheime wensen.
Zie je wel, zei Tjeerd, ik zou zeggen voor de draad ermee!
Het spijt me, maar dat ligt een beetje moeilijk.
Wat houdt je tegen?
Als ik ze prijsgeef, zijn ze niet langer geheim.
Dat klopt.
Dan blijft er dus voor mij nog minder te wensen over.
Oh, bij mij begint de openbaarheid? Fraai is dat. Dus ik kan een beetje intiem gesprek met jou voortaan vergeten?
Niet overdrijven, Tjeerd. Er blijft meer dan genoeg over om het over te hebben.
Koetjes en kalfjes? Sorry, maar daar bedank ik voor.
Lul niet. Het is net wat je onder koetjes en kalfjes verstaat.
Selma, moeten we nu al het woordenboek erbij halen om elkaar te begrijpen?
Nou en? Anders staat het toch maar voor niks in de kast.
Godallemachtig, zei Tjeerd. Wat bezielt je?
Kennelijk is je gevoel voor humor versleten, stelde ze vast.
Het is gewoon niet grappig, Selma. Dat is alles.
Ik vind van wel.
Dan is jouw gevoel voor humor blijkbaar een ander dan het mijne.
Lijkt me de enige juiste conclusie, verklaarde ze.
Sorry, begon Tjeerd nu, maar ik begin me echt af te vragen wat ons eigenlijk nog bij elkaar houdt.
Hallo? Wat dacht je van mij?.
Gelukkig, dan is er toch iets waar we het over eens zijn.
Inderdaad, en dat maakt het tegelijk een stuk makkelijker.
Hoe bedoel je?
Om te scheiden.
Huh, zit dat eraan te komen dan?
Jazeker, alleen niet vandaag. Want als je het goed vindt, ga ik nu naar de super om boodschappen doen. Nog wensen met betrekking tot wat ik mee moet nemen?
Jezelf, zei Tjeerd.

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Edzard+Dideric