Edzard Dideric – Korte geschiedenis (129) van de begeerte

Gelijk de onverzadigbare persoon die ik van nature ben, verkondigde Kamiel, lust ik er pap van.
Wow, zei Paula, ik weet niet wanneer jij aan je taks zit, maar hoeveel heb je er de afgelopen tijd in bed gekregen?
Ik vermoed een stuk of drie, vier.
Goh, dat valt eigenlijk best mee.
Hónderd, drie of vierhónderd, Paula.
Is ook nog te overzien.
Het kunnen er ook drie- of vierduizend zijn geweest.
Goeie genade. En wat heb je ervan opgestoken?
Ik heb ze gepakt uit nieuwsgierigheid.
Nieuwsgierigheid waarnaar?
Naar onderlinge verschillen.
En?
Paula, gewoon niet uit elkaar te houden. Allemaal als twee druppels water. Echt bizar.
Zolang er maar een gat inzat?
Ik hanteer tegenwoordig een bepaald criterium.
Zo, en wat houdt dat criterium in?
Gewoon, dat ze hun klep houden.
Hoe bedoel je?
Mondje dicht. Vooraf, tijdens, en na het neuken.
Een vraagje…
Ja?
Er wordt toch wel gekust?
Hallo zeg, ik ben niet gek.
Maar het komt primair op het neuken aan?
Inderdaad, geen woorden maar daden.
In absolute stilte?
Jazeker. Los van de onvermijdelijke klanken dan.
Wat noem jij onvermijdelijk?
Paula, niet zo onnozel…
Je bedoelt het gegil en gekrijs?
Precies.
Nou, volgens mij zwijg ik altijd als het graf.
Ja hoor. Kom er toch gewoon voor uit, meid. Niks om je voor te schamen. Eerder het tegendeel.
Het tegendeel?
Ja, ik zou er in jouw plaats apetrots op zijn!
In mijn plaats? Wat ken je me toch slecht, Kamiel.
Paula, de mens is en blijft een dier, en zou er sowieso goed aan doen om zich wat vaker te laten gaan.
Nou, dat zal me een mooie puinhoop opleveren!
Helemaal niet. De wereld zou er aanzienlijk beter voorstaan dan momenteel het geval is.
Een gevaarlijke gedachte, Kamiel.
Dat is dan jouw mening, Paula.
Klopt. En dat zal het, ben ik bang, nog wel een tijd blijven ook.