Edzard Dideric – Korte geschiedenis (107) van een laat en kortstondig barbezoek

Betekent geluk hebben, vroeg Lucette zich hardop af, ook automatisch dat je gelukkig bent?
De licht gekromde gestalte achter de bar keek slechts even op en ging weer verder met het spoelen van de glazen.
Ik zei dus, begon ze opnieuw, alleen een stuk luider, betekent geluk hebben ook automatisch…
Gelukkig zijn?
Ja, precies.
Geluk in het spel, klonk het tamelijk vermoeid, ongelukkig in de liefde.
Jaja. En omgekeerd?
Zelfde laken een pak.
Hoe komt het dat je dingen altijd zo goed weet? Ik bedoel, barman, wat is je geheim?
Hij haalde zijn schouders op. Volgens hem was ervaring negenennegentig procent van alle bestaande kennis.
Negenennegentig procent maar liefst, wow!
Niks wow dame, gewoon een kwestie van doen en je er zo min mogelijk over afvragen.
De naam is Lucette, zei ze ineens, hoe heet jij?
Alberto.
Alberto’tje van me, ik zou zeggen: schenk me eens iets fatsoenlijks in.
Zoals?
Een Bloody Mary, als je tenminste weet hoe je die moet maken.
Komt eraan, was de kortaffe reactie.
Ach gut, meneer is in zijn eer aangetast.
Fuck you, mompelde Alberto.
Fuck jezelf beste kerel. Ook al heb je geen idee hoe dat gaat.
Dus een Bloody Mary voor de weledele hooggeboren barones?
Lucette knikte en gleed van haar kruk. Ze begon met de rug naar de bar suggestieve dansbewegingen te maken.
Laten we dan eerst maar wat muziek opzetten, stelde Alberto voor.
Please my dear companion, please, please!
Geen paniek alsjeblieft, komt allemaal goed.
Jaja, maar waar blijft verdomme mijn Bloody Mary!
Ales op zijn tijd, Lucette. Maak je geen zorgen.
En het spel der liefde?
Dit begrijp ik even niet, verklaarde Alberto.
Geluk in de liefde, ongelukkig in het spel. Of andersom.
So what?
Beide in een. Zowel de liefde als het spel.
Dus?
Jezus, het spel der liefde man!
Ah, op die manier. Je wilt met me naar bed.
Niet per se, geslachtsverkeer, het woord alleen al, is voor mij het meest walgelijke dat er bestaat.
Klopt. Hier is trouwens je Bloody Mary.
Het mag een wonder heten. Trouwens, ik heb me bedacht.
Pardon?
Doe maar gewoon een biertje.
Allemachtig Lucette, maar jij zeikt en zeikt maar door!
Ik mag zeiken zoveel ik wil, hier en overal. Besef je dat?
Ja, maar niet letterlijk, mag ik hopen?
Zeker wel, let maar eens maar op!
Bovenste beste Lucette, niet weer alsjeblieft!
Sorry, maar in mijn beleving is de klant nog altijd koning. Dat wordt dweilen, barkeepertje!
Fuck, zei Alberto, wetende dat er niks anders opzat dan zijn voornaamste klant te gehoorzamen.