Dirk Kraak – Leven in de brouwerij

Wat voor Urkers zo gewoon is, blijkt helemaal niet zo gewoon. Schipper Dirk Kraak (52) uit Den Helder schreef een gastcolumn in Het Urkerland van 1 maart 2018 over de Urker vissector. Een verfrissende blik op onze ondernemerscultuur en ons industrieterrein!

Vanwege zakelijke redenen moest ik vorige week naar Emmeloord, Urk en Den Oever. Onderweg naar Urk gaf ik iets af bij de Vissersbond voor ons innovatieproject De Puls Selector, waarmee we gaan proberen om kleine vis te scheiden in de puls kor, zodat ze kunnen ontsnappen. Het project gaat de tweede fase in. Ik moest aansluitend wat netwerk halen bij de VCU en maakte even een praatje. Op het terrein is het altijd één en al bedrijvigheid. Zo sprak ik Jan van de 195 bij een van de vrachtwagens. “Nieuwe vislijnen?”, vroeg ik. Hij: “Eén van 5000 meter, voor een nieuwe klant.” Ik liep er omheen, terwijl de mannen de lijn overspoelden op een van de stalen haspels. Binnen trof ik Jacob van Veen, de netten baas. Ik kocht twee pakjes zakkenwant, pakte een bakkie en bekeek de zaak. Werklieden waren bezig met flyshootlijnen en een net, vermoedelijk voor de Gebroeders Pasterkamp, zo aan de persoon op het boet krukje te zien. Wát een mooi, professioneel bedrijf hebben die Urkers neer gezet! Daar word ik als Neijedieper stil van. Het viel me trouwens op, dat er flink wordt nieuw gebouwd op het industrieterrein. Misschien lijkt dit voor Urkers normaal, maar dat is het niet. Urkers zijn echte ondernemers en alles ademt vis. Bij het weg rijden zie ik jonge vrouwen fietsen, van en naar de visbedrijven. Ze hebben waarschijnlijk een lange dag achter de rug, of beginnen aan een werknacht.
Als jonge visserman ging ik regelmatig om met de jongens van Koffeman. De ene week op Urk en de andere week sliep Arie van de Kiele bij ons. We vermaakten ons prima – prachtige jeugdherinneringen. Toen al werkten de meiden in de vis om hun uitzet bij elkaar te sparen. Er is weinig veranderd. Op de terugweg rijd ik langs machinefabriek Luyt, waar onze netten rol staat voor nieuwe lagers en een straal en verfbeurt. Het valt me op dat er twee prachtige garnalenkotters in aanbouw zijn. Die fabriek is net een mierennest: overal bedrijvigheid. Lieren en onderdelen her en der verspreid. Voorman Patrick Koopman komt op me af en we bespreken buiten in het zonnetje de werkzaamheden. Opeens krijg ik een warm gevoel, maar ook loopt een rilling over mijn rug. Ik kan het niet plaatsen. Thuis vertel ik mijn vrouw over mijn leuke dag. Ze wil er meer over weten en ik schets het beeld van al die hard werkende, enthousiaste mensen, die aan de wal onze sector draaiende houden: netten en schepen repareren, vislijnen, touw en veiligheidsmiddelen produceren, puls modules ontwikkelen. “Iedereen op Urk leeft van vis, van bakker tot boekhouder”, zeg ik. “En dan die duizenden vierkante meters visverwerking, dat begint bij de imposante visafslag. Dat industrieterrein is een pracht.” Ook op Den Oever heeft het dorp een impuls gehad van de goede garnalenvangst en prijzen. Ik bedoel: welke werf heeft twee nieuwe schepen voor de deur liggen. Bij Padmos is het ook een gekkenhuis. Al met al geeft de visserij het bedrijfsleven een grote impuls. Ik riep wel eens: ‘De economie begint bij vissers en boeren, want zonder voedsel kunnen mensen niet leven.’ Ik werd uitgelachen. Dat kleine beetje BNP (Bruto Nationaal Product), dat de visserij levert, stelt niet veel voor. Klopt. Maar toch is in vroegere tijden de handel ontstaan met voedsel. Misschien zit ik er dus niet zo naast, alleen is het belangrijkste product ‘voedsel’, ondergeschikt geraakt aan goederen, die weliswaar meer geld opbrengen, maar een hongerige, groeiende wereldbevolking niet voeden.
Nu kan ik die rilling op mijn rug ook plaatsen: het is angst, dat al het moois, dat ik die dag zag, ten onder gaat aan de waan van de dag. De mens wordt ondergeschikt gemaakt aan het dier. Dit wordt opgedrongen door… ja, zeg het maar. Misschien missen diegenen het hersenstofje, dat arbeidsvreugde veroorzaakt. Trots zijn op je werk, thuis komen bij je gezin na hard werken. Aan tafel schuiven en na het gebed genieten van heerlijk voedsel, gevangen, geteeld en geoogst door duizenden hard werkende boeren en vissers.

Dirk Kraak is getrouwd en vader van twee dochters. Met zijn broers heeft hij de BRA 5 en de BRA 7, waarop hij schipper is. Ook is hij bestuurslid van EMK.

Het Urkerland, 1 maart 2018

https://www.heturkerland.nl/nieuws/algemeen/14954-leven-in-de-brouwerij

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/dirk-kraak-wij-vissers-snappen-het-niet-meer-anja-roubos-19-februari-laatste-kans-voor-pulsvissers/
https://robscholtemuseum.nl/rien-floris-vissers-op-brandstapel-hoop-op-carola-rtl-late-night-verbod-pulsvisserij-ons-geld-is-weg-gegooid-arie-booy-texel-op-bres-voor-pulsvissen-totaalverbod/
https://robscholtemuseum.nl/arie-booy-helderse-haven-rekent-op-eiland-de-telegraaf-nep-nieuws-bedreigt-puls-visserij-annie-schreijer-mep-annieschreijer-wetec-animatie-sumwing-pulsvisserij-ype-min/