Diederik Stevens – FC Postkantoor versus Cruijff

Als ‘volger op afstand’ van uw krant zie ik me genoodzaakt u deelgenoot te maken van een boze droom waaruit ik maar ternauwernood wist te ontwaken: Enige gemeentebaarden van het bestuur van FC Postkantoor, ik dacht dat ze heetten Rick van den Boog en Steven ten Have, drongen er op aan dat een begenadigd kunstenaar, hij werd Cruijff genoemd, met een gedetailleerd longterm businessplan voor FC Postkantoor op de proppen zou komen. Daarin gelieve door hem op te nemen diverse balancesheets, operating income-statements, en geprognotiseerde earnings before interest, tax, depreciation, en amortization. Ze wilden dat zo graag omdat hun club FC Postkantoor, voor dat Cruijff er zijn intrede deed, enorm floreerde. De hele stad kon toen nog genieten van een bruisend en hoogtepuntrijk cultureel leven, hierbij nog niet gesproken van de landelijke zuigkracht die beide heren met hun beleid voor de stad wisten te bewerkstelligen. Dus nu de virtuoos Cruijff aan boord was, was iedereen bang geworden dat het afgelopen zou zijn met de schwung die de stad de laatste jaren zo nadrukkelijk kenmerkte. Cruijff zelf wilde zich vooral richten op datgene waar hij faam mee had gemaakt: de kunst en cultuur zelf, en de presentatie ervan, kortom, de inhoud. In het vervolg daarop zou Cruijff heus wel iemand aan zijn zijde willen hebben die naar de centjes keek. Maar, dan kende hij het bestuur nog niet. Ze wilden namelijk ook dat Cruijff FC Postkantoor’s stadion op zijn eigen kosten zou opknappen, of moest hij in elk geval borg gaan staan voor veel inkomsten. Cruijff was, voor het geval hij zijn financial targets niet zou halen, nog zo goedig om zijn privékunstcollectie als onderliggende zekerheid aan genoemde gemeentebaarden aan te bieden. Maar de eisen kregen gedurende ‘het proces’ een steeds absurdistischer karakter. Terwijl, welbeschouwd, ie-der-een natuurlijk wist dat ze dolblij zouden moeten zijn dat juist iemand als Cruijff zich zo energiek in- en voor de stad wenste te manifesteren.. Toen schrok ik wakker. Slaapdronken speurde ik woest om me heen, naar een bekende Duitstalige Tsjechische schrijver. Waar speelde mijn nare droom zich trouwens precies af? Ik kwam er niet uit. Hoefde ook niet, het was natuurlijk allemaal slechts een droom.

Hedikhuizen, 30 november 2014