Micha Kat – Lees mee met vluchteling Micha Kat (94): Micha Kat | Lux, Libertas en Leugens: Het Morele en Journalistieke Verval van NRC Handelsblad

27 augustus 2019Home, Media, Video2

Begin juni kwam in het nieuws, dat NRC Handelsblad een nieuwe hoofdredacteur heeft, ene René Moerland, op dat moment correspondent te Brussel. Vroeger was het aantreden van zo iemand een gebeurtenis van landelijk belang en was de hoofdredacteur van ‘Lux et Libertas‘ niet alleen het journalistieke, maar ook het morele ‘geweten‘ van Nederland. Anno 2019 is hier niets meer van over. Moerland is een corrupte zetbaas van de NWO en de Bilderbergers, wiens loopbaan vooral bestond uit het overtypen van de persberichten van het ‘Ministerie van de Waarheid‘ in Brussel en luxe uit eten gaan met Frans Timmermans – op kosten van de gemeenschap. Logisch, dat niemand zijn naam kent, ook nooit zal kennen, en dat zijn aantreden niemand ene reet meer kan schelen: NRC Handelsblad is alles kwijt wat in ruim 30 jaar is opgebouwd. In niets onderscheidt de krant zich meer (qua nieuws) van de vroegere ‘concurrenten,’ zoals De Volkskrant, het AD en De Telegraaf. Deze analyse wordt op hilarische wijze ondersteund door een artikel uit The Times van afgelopen weekeind onder de kop: Journalists are all liars, writer told at US Border. Hierin wordt uitgebreid beschreven hoe een Engelse journalist bij binnenkomst in de VS door een agent van Customs and Border Patrol wordt uitgescholden als deel van de ‘fake news media‘: ‘he wanted to know, if I’d ever worked for CNN of MSNBC or other outlets, that are spreading lies to the American people,’ aldus de verbrouwereerde ‘journalist’.

Het is tevens hilarisch en ook zeer verhelderend om in 2019 terug te kijken op het boek Lux, Libertas en Leugens, dat ik publiceerde in 2004. Hierin wordt tot in detail beschreven hoezeer NRC Handelsblad is afgedwaald van het rechte pad van feiten, objectiviteit, bronnen en waarheid en verstrengeld is geraakt in de smerige tentakels van de corrupte macht van politici, rechters, diplomaten en captains of industry. Het was het eerste boek over de ondergang van de MSM en zijn tijd meer dan 10 jaar vooruit: Journalist te Koop van Arnold Karskens verscheen in 2016 en Ander Nieuws van Janneke Monshouwer in 2018. De internationale ‘Bijbel‘ in dit genre is het boek Gekochte Journalisten van Udo Ulfkotte (Udo Ulfkotte – Gekaufte Journalisten, ook 2016), die zijn onthullingen over de huiveringwekkende corruptie van de MSM met de dood moest bekopen. De MSM, zo weten we in feite al vanaf Operation Mockingbird in de VS vanaf de jaren 50, zijn een cruciaal onderdeel van de Deep State en wie ‘te dichtbij‘ komt wordt uitgeschakeld, waarbij natuurlijk moet worden aangetekend, dat Nederland vergeleken met Duitsland en de VS, qua media, natuurlijk maar klein bier is.

Het is in feite verbijsterend, dat de EU loopjongen Moerland nu op de ’troon‘ van NRC (of wat daar nog van over is) wordt gehesen, omdat ik in kort na het uitkomen van mijn boek in een unieke scoop op de site van Theo van Gogh onthulde, dat NRC in werkelijkheid een ‘buitendienst‘ is van Brussel. NRC bleek namelijk vlak voor het cruciale referendum over de Europese Grondwet in 2005 een enquête te hebben vervalst, waardoor het daags voor de stemming kon openen met de kop: 51% van Nederlanders is voor de grondwet. In deel 40 (https://robscholtemuseum.nl/lees-mee-met-vluchteling-micha-kat-40-anna-van-der-vleuten-de-bestuurlijke-kaart-van-de-europese-unie/)van deze serie heb ik hierover uitgebreid verteld. We zien dus, dat het voor de Deep State kranten onmogelijk is om te wijzigen van koers, omdat ze de Deep State altijd moeten blijven steunen, ook als dat linea recta leidt tot hun eigen ondergang, omdat iedereen hun smerige spelletjes begint door te krijgen. Je ziet dit precies hetzelfde met Chris Klomp en het AD. Hij is compleet exposed als ‘mol‘ en ‘trol‘ van Justitie, maar het is voor de krant niet mogelijk hem te laten vallen, omdat ze daarmee zijn werkelijke rol dus toegeven. De fraude, de propaganda en het bedrog moeten net zo lang worden volgehouden tot… Ja, tot wat?

De aanleiding voor het boek was de moord op Pim Fortuyn en de smerige rol, die Folkert Jensma, toen hoofdredacteur, hierin heeft gespeeld. Ik schreef hier eerder over in de delen 35 (https://robscholtemuseum.nl/micha-kat-lees-mee-met-vluchteling-micha-kat-35-pien-van-der-hoeven-het-succes-van-een-kwaliteitskrant-de-ontstaansgeschiedenis-van-nrc-handelsblad/) en 90 (https://robscholtemuseum.nl/micha-kat-lees-mee-met-vluchteling-micha-kat-90-oscar-hammerstein-gerard-spong-vervolg-ze-tot-in-de-hel-de-haat-zaai-aangifte-van-fortuyn/)van deze serie, waar ik thans naar verwijs. Een andere grote onthulling in het boek was het ontslag van Zuid Amerika correspondente Marjon van Royen wegens het verzinnen van ‘sensatie verhalen‘ – waarmee ze tot de dag van vandaag in andere media is doorgegaan, want de MSM staan ALTIJD open voor list en bedrog, zo lang dat past bij de agenda’s van de Deep States. Wat ik ook nog wil noemen is de onthulling, dat ‘top mensen‘ van de krant in een commissie zaten, die rechters selecteerde. Je krijgt het niet verzonnen, zo’n flagrante, schandalige en ontluisterende belangenverstrengeling nota bene van de krant, die in de juridische wereld ‘ongekend gezag‘ genoot! Ongetwijfeld gaat ook dit door tot op de dag van vandaag.

De presentatie van het boek vond plaats in café Schlemmer in Den Haag op de eerste etage – een locatie, waar veel borrels plaatsvonden van corrupte ambtenaren van Haagse ministeries. Ik kwam in die jaren veel in die tent – je kwam er altijd wel een interessante hotemetoot tegen. In die jaren was het klimaat in Nederland nog niet zo gepolariseerd als nu en de ‘beide kampen‘ praatten vaak nog gewoon met elkaar. Zo waren er ook een behoorlijk aantal MSM journalisten op de presentatie afgekomen. Wat ik allemaal heb lopen oreren, weet ik mijn god niet meer, en er was in die tijd nog geen YouTube, zodat er geen video van is. Wat ik nog wel weet is, dat de ‘recensies‘ werkelijk bizar waren! Het blad De Journalist had reeds ruim tevoren bij de uitgever een exemplaar opgevraagd, zodat nog juist voor de boekpresentatie een artikel kon worden gepubliceerd onder de kop: Doek valt voor Micha Kat. De Volkskrant kwam met een stuk na de presentatie, dat erop neer kwam, dat ik een rancuneuze idioot ben, die gefrustreerd was. omdat ik in 1990 als stagiair geen vaste baan kreeg aangeboden. Het artikel was een mooie voorloper, zeg maar, van het stuk uit 2016, waarin ik een ‘paranoide gek‘ werd genoemd, waarover ik schreef in deel 92 (https://robscholtemuseum.nl/micha-kat-lees-mee-met-vluchteling-micha-kat-92-marcel-hulspas-uit-de-diepten-van-de-hel/) van deze serie. Uiteindelijk schreef ook NRC zelf een recensie. Dat werd een heel ‘beschaafd‘ stukje, want ja, de ‘respectabele krant‘ kon natuurlijk niet het odium op zich laten te willen ‘terug schoppen‘ tegen een ex werknemer!

Wat in dit stuk niet mag ontbreken is hoe de uitgave ervan tot stand is gekomen. Ik schreef dus al die artikelen over NRC op de website van Theo van Gogh in mijn hoedanigheid van Lux et Libertas Ombudsman. Op een gegeven moment ontstond het idee hier een boek van te maken. Op een borrel bij een bevriende advocaat liep ik de uitgever Mai Spijkers tegen het lijf. Hij kende mijn naam natuurlijk als landelijk bekende journalist, die 12 jaar had geschreven (van 1990 tot 2002) voor NRC. Hij was behoorlijk beschonken en ik daagde hem uit: ‘Ik heb een boek in voorbereiding, waarvan ik zeker weet, dat u dat niet zal durven uitgeven!‘ ‘Ik durf ALLES uit te geven,’ schreeuwde de aangeschoten boeken man terug. Ik vertelde hem uitgebreid van mijn plan voor het boek, dat definitief zou moeten gaan afrekenen met het ‘corrupte‘ NRC en hij vond het prachtig. Nooit meer iets van gehoord, natuurlijk, maar op een of andere manier kwam het verhaal over mijn confrontatie met Spijkers terecht in De Volkskrant. Op basis hiervan zocht uitgever Paul de Ridder van de Papieren Tijger contact met mij – hij wilde het boek heel graag uitgeven!

Na de presentie zou het boek natuurlijk moeten worden verspreid via de boekhandels, zo ging dat toen nog. In Atheneum in Amsterdam lag enige tijd een stapeltje op de display van nieuwe boeken, maar het werd daar na enkele uren al weer weggehaald. Idem bij Donner in Rotterdam. De mechanismes om de status quo in stand te houden werken tot in de perfectie. Van het boek is vrijwel geen enkel exemplaar verkocht – wellicht ook omdat mensen er niet eens mee durfden te verschijnen aan de kassa. Maar mijn tijd komt nu, vijftien jaar na het verschijnen van het boek. Alles is uitgekomen.

LaVieJanRoos | Jan Roos – De NRC is een kut krant

Gepubliceerd op 23 nov. 2017

Vroeger was het NRC Handelsblad een krant, waarmee je gezien kon worden. Of liever gezegd, waarmee je gezien wilde worden. Tegenwoordig is de NRC een vod. Een kut krant.

Volg me op Facebook: https://www.facebook.com/Laviejanroos/
Twitter: https://twitter.com/LavieJanRoos
YouTube: https://www.youtube.com/channel/UCPg6u52TP02Mmovr2fXm8Pw
Website: https://www.laviejanroos.nl