Cor Hendriks – De Bijenkoningin (Queen Bee)

Zie de video https://youtu.be/0e-F1Ff8RUQ (56:18) ‘Queen Bee Hive Mind One World Order‘ van Shaking My Head Productions, gepubliceerd op 5 feb. 2019 (48.430 v; 269 r). Tekst: ‘The term “queen bee” is typically used to refer to an adult, mated female that lives in a honey bee colony or hive; she is usually the mother of most, if not all, of the bees in the beehive. Queens developed from larvae selected by worker bees and specially fed in order to become sexually mature. A worker bee is any female bee that lacks the full reproductive capacity of the colony’s queen bee; under most circumstances, this is correlated to an increase in certain non-reproductive activities relative to a queen, as well. A drone is a male bee. Unlike the female worker bee, drones do not have stingers and gather neither nectar nor pollen. A drone’s primary role is to mate with an unfertilized queen. Hive Mind is the collective mental activity expressed in the complex, coordinated behavior of a colony of social insects (such as bees or ants) regarded as comparable to a single mind controlling the behavior of an individual organism. Groupthink is a psychological phenomenon that occurs within a group of people in which the desire for harmony or conformity in the group results in an irrational or dysfunctional decision-making outcome. “The beehive is found in Masonry as a reminder that in diligence and labor for a common good true happiness and prosperity are found. The bee is a symbol of wisdom, for as this tiny insect collects pollen from the flowers, so men may extract wisdom from the experiences of daily life. The bee is sacred to the goddess Venus and, according to mystics, it is one of several forms of life which came to the earth from the “planet” Venus “millions” of years ago. This is why the origin of bees cannot be traced. The fact that bees are ruled by queens is one reason why this insect is considered a sacred feminine symbol.” -The Secret Teachings of All Ages, Manly P. Hall – (Read full post: https://twiggietruth.wordpress.com/2015/08/22/do-you-bee-lieve-2-bee-or-not-2-bee/.)’ [= https://youtu.be/CUNrRh3HHVM (56:18) ‘Queen Bee hive mind one world order‘ van slayindemons 45, gepubliceerd op 7 feb. 2019 (58 v; 0 r).]

‘De Bijenkoningin’ is een bekend sprookje uit de collectie van de gebroeders Grimm (KHM 62: Die Bienenkönigin), dat wordt geclassificeerd als ATU 554: ‘The Grateful Animals’, ‘De dankbare dieren’, waarin de held de dank van diverse dieren verdient en met wier hulp hij de prinses wint door de drie hem opgelegde taken te vervullen. De bijen zijn de derde groep dieren, die de held helpt en die hem helpen met de derde taak, het herkennen van de prinses in een groep van identieke zusters, een thema dat ik behandeld heb in de derde aflevering van ‘De wereld van Mohammed’, zie https://robscholtemuseum.nl/cor-hendriks-de-wereld-van-mohammed-3-de-duivelsverzen-de-ster/. Bolte en Polivka merken op aan het einde van hun ‘Anmerkungen’ bij dit sprookje (II, 29), dat het uitzoeken van de bruid uit een schaar van meisjes een in Frankrijk, Italië en Servië bedreven huwelijksgebruik is.

Dat bijen in staat zijn de bijzondere mensen te herkennen, zien we in bepaalde legenden, zoals over Pindarus en Plato, bij wie bijen zich op hun lippen zetten in de wieg, wat ook wordt verteld van Ambrosius van Milaan. De bij symboliseert hier welsprekendheid, poëzie en intelligentie. (DdS 2)

De ‘planeet Venus’ kwam volgens Velikovsky als komeet en luidde het einde van het Egyptische Middenrijk in met de uittocht van de Israëlieten en de 10 plagen rond 1450 VC. Vóór die tijd waren er al bijen, want het land Egypte, waaruit de Israëlieten vertrokken, vloeide over van melk en honing (Num. 16:13). Maar na deze tijd zien we een uitbraak van bijgerelateerde godsdiensten, met name in Minoïsch en Myceens Griekenland.

De buitenaardse oorsprong van bijen zou men kunnen afleiden uit de Egyptische mythe, dat bijen zijn ontstaan uit de op de aarde gevallen tranen van Re, de zonnegod. (DdS 1)

Tetradrachm, about 390 – 300 B.C., Silver 27 mm (Gift of Lily Tomlin. Getty Museum)

https://nl.wikipedia.org/wiki/Bij_(mythologie): De bij, zoals men die in het Oude Nabije Oosten en de Aegeïsche culturen tegenkomt, werd als een heilig insect beschouwd, dat de brug legt tussen deze fysische wereld en de onderwereld. Afbeeldingen ervan duiken op in grafversieringen, en de rijke Myceners werden begraven in koepelgraven die de vorm van een bijenkorf hadden, de zogenaamde tholosgraven. De beroemdste zijn de Schatkamer van Atreus en het Graf van Clytemnestra, beide bevinden zich in Mycene. De bij was een embleem van Potnia, de Minoïsch-Myceense “Meesteres”, naar wie ook werd verwezen als naar de “Zuivere Moederbij”. Haar priesteressen kregen de naam “Melissa” (“bij”). En priesteressen die Artemis en Demeter vereerden werden “Bijen” genoemd. Imkerij was een Minoïsch ambacht, en de gefermenteerde honingdrank, mede, was een oud Kretenzisch likeur, ouder dan wijn. De bij wordt ook aangetroffen in een aantal Aegeïsche en Midden-Oosterse namen. Zo vermeldde de Joodse historicus Josephus dat de naam van de dichteres-profetes Deborah “bij” betekende. Dezelfde wortel dbr geeft “woord”, “wat de missie van de bij aangeeft om het Goddelijk Woord, de Waarheid, voor te brengen“, aldus Toussaint-Samat. Melissa wordt op dezelfde manier gedefinieerd. (Zie meer uitgebreid in het Engels op https://en.wikipedia.org/wiki/Bee_(mythology).)

Gouden plaketten met de gevleugelde Bijengodinnen, mogelijk de Thriai, gevonden in Camiros Rhodos, 7e eeuw v.Chr. (British Museum – Wikipedia)

http://www.templeoftheola.org/bee-goddess.html: The Priestesses of historical descendants of the ancient Bee Goddess — Demeter, Rhea, Cyble — were called Melissae, the ancient Latin word for bees. The Bible mentions a ruler and prophetess of ancient Israel called Deborah, the “Queen Bee”, her Priestesses were known as Deborahs as well. Some say that the Priestesses of the Moon Goddess were called bees because ‘it was believed that all honey came from the Moon, the hive whose bees were the stars. Melissa, the Goddess as Queen Bee, taught mortals how to ferment honey into mead. In the Homeric Hymn to Hermes, the Melissai feed on honey and are inspired “to speak the truth”. These traditions made the omphalos the place of sacred utterance — the oracular power associated with the buzzing of bees and the buzzing vibration of life. . . (Voor meer over de bij in de Griekse mythologie en de verbinding met de sfinx, zie https://andrewgough.co.uk/articles_bee1/, https://andrewgough.co.uk/articles_bee2/ en https://andrewgough.co.uk/articles_bee3/.)

Bee Coin from Sicily 700 BCE

Ook in de Christelijke mythologie staat de bij hoog aangeschreven. In een oud Rechtsboek uit Wales wordt gezegd: “De adel der bijen is ontsproten aan het Paradijs en God schonk hen zijn zegen en daarom is de mis niet te zingen zonder was.”

Bijen herkennen en beschermen het heilige. Caearius van Heisterbach vertelt over een vrouw, wier bijen steeds stierven en die op raad van een priester een hostie had gelegd in de enige korf die ze nog bezat. De bijen bouwden van was een kapelletje met twee torens en een altaar, waarop ze de hostie legden. En Thomas van Cantrimpré vertelt over bijen die zes maal per dag zongen, terwijl ’s nachts de korf verlicht was. Bij nader onderzoek werd in de korf een doos van was gevonden, die er uitzag alsof hij van ivoor was gemaakt, en daarin lag een hostie. Dieven hadden die gestolen en voor de korf verloren. In een ander geval had iemand met een kwaad doel een hostie niet ingeslikt maar heimelijk meegenomen. Onderweg kreeg hij berouw, wierp de hostie in een weiteakker, waarin hij tussen drie aren bleef hangen. Bijen overtrokken hem met was en zongen er ’s nachts lieflijk bij. Dit trok de aandacht. Ter plaatse werd een kapel ter ere van Maria gebouwd, die thans nog als een drukke bedevaartsplaats op de berg Dreyähren, in het Katzenthal in de Elzas bestaat. [Sloet 1887, 428f naar Caesarius, Dialogus, ix, 8. Ook: Een gierige boer legde een stukje hostie in een korf in de hoop meer honing te krijgen. Dadelijk bouwden de bijen er een kerkje omheen en staken de boer halfdood. Vgl. Klintberg 2010, 238 type L133: ‘The holy wafer in the beehive.’ A parson hears a hymn when the bees buzz in the beehive. He finds that the owner put a holy wafer there to have luck with his bee-hiving (1 reg.). Jolly 2002, 46: Etienne de Bourbon tells the story of the man who took the wafer home to place in his hives to increase the bees’ productivity. The bees, recognizing God in their midst, built an altar around the relic. The miracle attracted attention and the new reliquary was removed to a church. The moral of the story remains somewhat ambiguous. The man was chastised for stealing the Eucharist and his greedy plan fails.]

Bijen worden tot zeer bijzondere dingen in staat geacht. In een Fins volkslied wordt gezegd: “Bij, jij wereldvogeltje, vlieg in de verte over negen zeeën, over de Maan, over de Zon, achter de sterren des hemels, naast de as van het Wagengesternte, vlieg in de kelder van de Schepper, in de voorraadkamer van de Almachtige, breng artsenij met je vleugels, honing in je snavel voor boze ijzerwonden en vuurwonden.” (Sloet 1887, 419). Sloet moet denken aan de rijmpjes voor het lieveheersbeestje en dat is zeker het geval met het volgende Engelse kinderliedje:

“Bless you, bless you bonny bee
Say, when will your wedding be?
If it be to morrow-day
Take your wings and fly away.”
[Sloet 1887, 419 naar Mannhardt, Mythen, 253 n. 1.]

Volgens Porphyrius gelijkt het vrome volk der bijen met zijn goed geordende regering en zoete honing op het volk der zaligen in de hemel, dat in volkome onschuld en eendracht het zoetste geluk geniet. De H. Ambrosius vergeleek de Christelijke Kerk met een bijenkorf.

The Beehive as a Masonic symbol

De bijenkorf is een symbool in de vrijmetselarij, zie https://nl.pinterest.com/pin/381328293443940670/ Audrey Rubis heeft dit bewaard op franc maçonnerie – The Bee: “The beehive is found in Masonry as a reminder that in diligence and labor for a common good true happiness and prosperity are found. The bee is a symbol of wisdom, for as this tiny insect collects pollen from the flowers, so men may extract wisdom from the experiences of daily life. The bee is sacred to the goddess Venus and, according to mystics, it is one of several forms of life which came to the earth from the planet Venus millions of years ago. Wheat and bananas are said to be of…”

https://dr-david-harrison.com/freemasonry/back-to-the-beehive/ ‘Back to the Beehive‘. Posted on December 9, 2015 by David Harrison. ‘Just over a month ago, I published an article on the website which discussed the Beehive as a lost Masonic symbol in regards to the lodges under the United Grand Lodge of England. There are of course symbols of the Beehive that survive in certain English lodges, but overall, the article concluded that after the union of 1813, the Beehive disappeared in most English lodges – having previously appeared on lodge furniture, tracing boards and in the part of the ritual of the Royal Cumberland Lodge. The purpose of this small article is to revisit the Beehive, and examine the importance of the Bee and the Beehive as a symbol in other traditions and cultures, such as in Greek mythology; Aristaeus being the god of Bee keeping; in Egypt, were Bees grew from the tears of the Sun god Ra; and with Mellona, the Roman Goddess who is linked with Bees and honey. The Beehive is indeed a rich and important symbol and, as we shall see, is full of meaning. Trophonius is a Greek hero and Demi-God that is often portrayed with the symbol of the Beehive. According to tradition, Trophonius and his brother Agamedes constructed the Temple of Apollo at the oracle at Delphi, and they were then told by the oracle that they could do as they wished for six days, and on the seventh day their greatest wish could be granted. They proceeded to live life to the full for six days, but on the seventh day, they were both found dead. Another story has the brothers building a treasure chamber for a king, and using a secret entrance that only they knew, they stole the treasure. Agamedes was however caught in a trap, and Trophonius cut off his head so he would not be recognized and fled to a cave were he disappeared. The cave was only discovered many years later when there was a plague; on consulting the oracle at Delphi, the people were told that a hero was angry at not being worshipped and that they should find his grave to worship him. A search for the lost hero proved fruitless, until a shepherd boy followed a trail of bees to a hole in the ground, and the lost hero’s grave was found and the plague stopped. Other traditions link the two brothers with caves, and even the Hell Fire Club in the 18th century constructed a cave of Trophonius, complete with explicit wall paintings, in which to indulge their ritualistic parties. The symbol of the Bee here seems to be of a life-giving source; the Bees leading the shepherd boy to the lost grave of a hero and stopping the plague, the lost grave theme of course resonates in a part of the third degree raising ceremony within Freemasonry. The meaning to the symbol of the Beehive is indeed rich and deep; as a symbol for industry, or even the product of that industry – its honey – being a life-giving source, it is a symbol that is embedded in various ancient cultures and traditions‘ (meer over Trophonius, zie http://www.wikiwand.com/en/Trophonius).

The Melissae (foto Linda Iles)

https://mirrorofisis.freeyellow.com/id576.html ‘Priestesses of the Bee: The Melissae‘. By Linda Iles.

https://www.theoi.com/Nymphe/NymphaiThriai.html ‘THRIAI’ THE THRIAI (Thriae) were three prophetic nymphs of Mount Parnassos in Phokis (central Greece). They were minor goddesses of the art of divinitation by pebbles and of the birds of omen which were gifted to Hermes by the god Apollon. They were apparently envisaged as nymphs with the heads of women and the bodies of bees. The Thriai may have been identified with the Korykiai, nymphs of the prophetic springs of Mount Parnassos, or with the Nymphai Themeides, daughters of the oracular goddess Themis. They also appear to be related to the Melissai (Mellissae), bee and honey nymphs.’
Homeric Hymn 4 to Hermes 550 ff (trans. Evelyn-White) (Greek epic C7th to 4th B.C.) :
“[Apollon addresses Hermes :] ‘There are certain holy ones, sisters born–three virgins gifted with wings : their heads are besprinkled with white meal, and they dwell under a ridge of Parnassos (Parnassus). These are teachers of divination apart from me, the art which I practised while yet a boy following herds, though my father paid no heed to it. From their home they fly now here, now there, feeding on honey-comb and bringing all things to pass. And when they are inspired through eating yellow honey, they are willing to speak the truth; but if they be deprived of the gods’ sweet food, then they speak falsely, as they swarm in and out together. These, then, I give you; enquire of them strictly and delight you heart: and if you should teach any mortal so to do often will he hear your response–if he have good fortune. Take these, Son of Maia . . .’
So he spake. And from heaven father Zeus himself gave confirmation to his words, and commanded that glorious Hermes should be lord over all birds of omen . . . and also that he only should be the appointed messenger to Aides (Hades), who, though he takes no gift, shall give him no mean prize.”
[Evelyn-White’s commentary : The Thriai, who practised divination by means of pebbles (also called thriai). In this hymn they are represented as aged maidens, but are closely associated with bees and possibly are here conceived as having human heads and breasts with the bodies and wings of bees.]

Zie ook https://earthandstarryheaven.com/2017/08/02/bee-goddess/: ‘The Melissae: bees and the goddess’.

Volgens Robert Graves in zijn ‘The White Goddess’ (1975=1961, 192) is de godin zelf een bijenkoningin rond wie mannelijke darren zwermen in midzomer, en zoals Cybele vaak wordt afgebeeld; de extatische zelfcastratie van haar priesters was een type van de ontmanning van de dar door de bijenkoningin tijdens de huwelijksdaad.

Zie de video https://youtu.be/FfsnJEFhIcM (24:51) ‘New Temple Dedication – All Roads Do Lead To Rome‘ van Shaking My Head Productions, gepubliceerd op 14 mrt. 2019 (28.882 v; 391 r) [Bijen van 20:50-22:22)].

In de video wordt gesteld, dat (naast de Mormonen) er nog een groep is, die beweerde af te stammen van Christus, en wel de Merovingen, die gelijkenissen hebben met de Mormonen. En getoond worden de bijen van Childeric naast een afbeelding van een ‘Mormon Young Women Honor Bee’. Volgens het Mormonisme betekent Deseret Honingbij in de taal van de fictionele Jarediten (oud volk in Amerika). De Honingbij is een belangrijk symbool van de Vrijmetselarij. De Merovingische koningen bedreven ook tovenarij op de wijze van de Sarmatische Magi, en geloofden dat honingraten verborgen krachten hadden. De bijensymboliek is belangrijk binnen Mormonisme (Beehive House, Brigham Young’s Residence; Salt Lake Temple Doorknob with Beehive; Utah is de Beehive State). De bijenkorf, die een symbool is van Mormonisme, is ook een symbool voor Vrijmetselarij.

Mormon Beehive Symbols (Shaking My Head Productions)

Volgens Murray (1963, 223 nt. 1) is een imp ‘a slip, sapling, scion, hence applied to persons with the meaning child, lad, boy’, dus een miniatuurduivel als de Marionette van Silvain Nevillon. Skeat geeft ‘a graft, offspring, demon’, dat voorheen in positieve betekenis werd gebruikt voor ‘a scion, offspring’. M.E. imp ‘a graft on a tree’, dus Ned. ‘ent’, MNl. ente, inte, Duits Impf, M.E. impen ‘to graft’; kort voor Laag-Latijn impotus ‘a graft’ (Lex Salica), vanwaar ook het Deens ympe, Zweeds ympa, Duits impfen, OHD impitón ‘to graft’ = Grieks ’έμφυτος geënt (Jac. I:21) = Grieks ’εμφύειν ‘to implant’. [Skeat 1993, 216; Verdam, 165; Vries 1971, 159: Laag-Latijn imputare < Gr. emphuteúein; OHD impfōn, OE impian (Skeat AS pl. impan); Lexer, 98: impfeten, inpfeten, impfen, mLat. impotus impfreis (entrijs, -loot).] In Oostenrijk is regionaal een Imp een ‘bij’, bij Lexer (MHD) impe, imbe, imme ‘bijenzwerm, bijenstand, bij’. [Van Dale 1983, 686; Lexer, 98.] Dit is in Ned. ieme, imme, waarvan iemker, imker ‘bijenhouder’; in MNl. imme, ymme, yme. [Van Dale 1984, 1157; Verdam, 266; zie Vries 1971, 279f: OE imbe. De oudste betekenis is ‘bijenzwerm’, reeds OHD impi pīano. De Vries heeft problemen met de verbinding met Grieks empís ‘steekmug’. Voor imker wijst hij op MNl. bijker en OE bīocere en de afleiding van -kerl, vgl. OE bēoceorl naast bēocere. (De naam Beowulf betekent ‘bijenwolf’). Vgl. echter: Har: Het is een emptengat. (I, lxvia: Men zegt dit van eene eenigzins snibbige en stekelachtige vrouw. Eene empt, door Bilderdijk in zijne Verkl. Geslachtsl., op het woord empte genoemd, is eene vliegende mier. Weiland zegt, op het woord mier: ‘in Gelderland heet zij emt.)]

Dat bijen ‘impen’ zijn, moge duidelijk zijn uit het eerste geval van ketterij, dat door Wakefield en Evans is opgenomen in hun overzicht van ‘Heresies of the High Middle Ages’. Het betreft de in het jaar 1000 in Gallië optredende boer Leutard uit het dorp Vertus, in het district Chalons. Deze was eens in zijn eentje aan het werk op een veld en was net klaar met een werkje toen hij, moe van zijn inspanningen, in slaap viel en het leek hem dat een grote zwerm bijen zijn lichaam door zijn anus binnendrongen. Deze zelfde bijen, terwijl ze hun weg door zijn mond naar buiten baanden met een luid gezoem, kwelden hem met hun steken; en naderhand was hij een tijd lang erg gekweld geweest als volgt, ze leken te praten tegen hem, hem verzoekend om dingen te doen die voor mensen onmogelijk zijn. Tenslotte stond hij uitgeput op en ging naar huis. Hij zond zijn vrouw weg alsof hij de scheiding uitvoerde op bevel van het Evangelie; toen ging hij naar buiten, hij betrad de kerk als om te bidden, greep en brak het kruis en het beeld van de Heiland aan stukken. Zij die dit zagen beefden van angst en dachten dat hij gek was geworden, wat ook het geval was. En aangezien plattelanders gemakkelijk in dwaling vervallen, overtuigde hij hen dat deze dingen werden gedaan door miraculeuze onthulling van God. Maar hij gaf zich teveel over aan lege woorden, zonder nut of waarheid, en in zijn verlangen geleerd te lijken, leerde hij het tegengestelde van een geleerde meester, want hij zei dat het volkomen onnodig en dwaas was om tienden te geven. [Wakefield & Evans 1991, 72f nº1a. Hij werd voor Bisschop Gebuin gebracht, die snel door had, dat de gek tot een ketter was geworden en hij riep de deels verleide mensen van hun gekte terug en nam hen steviger in het Katholieke geloof op. Maar Leutard, toen hij zich realiseerde dat hij geheel was overwonnen en beroofd van de verering van de mensen, wierp zich ter dood in een put. (Putten zijn de ingang naar de onderwereld.) Zie ook Lecouteux 1992, 70: La mésaventure de Leutard; ID, 70f: Souvenons-nous que le démon est toujours lié à l’impureté, qu’il laisse presque toujours une effroyable puanteur lorsqu’il disparait, et, détail significatif, qu’il se manifeste souvant dans les latrines. Dans son ‘Autobiographie’ (‘De Vita sua’, I, 15), Guibert de Nogent (†1125) cite le cas d’un démon qui s’évanouit en ce lieu.]

De duivel in de gedaante van een bij komen we tegen in de bekentenis van de Schotse Jonet Watson te Dalkeith in 1661. Eerst was de duivel naar haar gekomen als een mooie jongen in groene kleren. Maar hij ging weg van haar als een zwarte hond; en later, toen ze een andere ‘schirt’ aantrok, ging een grote bij op haar blote schouder zitten en liet daar het merk achter, dat op haar was gevonden. [Sergeant 1996, 38f: Het verslag vervolgt: ‘She became the Devil’s servant, and afterwards was at a meeting at Newtowndene, where he had green clothes upon him and a black hat, and bestowed on her the name of ‘weill-dancing Jonet’.] Ook de ziel van een heks kan zich als bij manifesteren zoals in een sage, meegedeeld door Sloet (1887, 430), volgens wie het geval bekend werd gemaakt in 1885. In de gemeente Klein Tettau in Onder-Engadin werd langs de weg een oude vrouw gevonden, die, dood gewaand, in het naaste huis werd gedragen. Weldra vloog een bij door het vertrek en in de geopende mond van de vrouw. Tot grote verbazing van de omstanders sprong zij dadelijk op en verzocht op knorrige toon, dat als ze weer zo langs de weg gevonden worden, men zich niet met haar zou bemoeien. Haar ziel had tijdelijk het lichaam in de gedaante van een bij verlaten. Een spin als zielendier komen we tegen in een sage uit Zwaben, waarin uit de mond van een slapende vrouw een spin kruipt, waarop haar gezellin de vrouw probeert te wekken, wat pas lukt als de spin weer in haar mond is gekropen. In een Zwitserse variant is het een bij. Ook van een hommel geeft Tobler een voorbeeld en hier zegt de vrouw bloed te hebben gezogen van een man boven in het dorp. Ook een wesp en een mug worden door hem genoemd. [Tobler 1911, 38 naar Meier, DS … aus Schwaben, 1852, 184; Rochholz, Deutscher Unsterblichkeitsglaube, Berlin 1867, 147; Zeitschrift des Vereins für Volkskunde 11, 175. Tobler 1911, 40 naar Vonbun, Beitr. 83 (wesp); Vernaleken, Alpensagen, 128 (hommel); Bastian, 213 mug in een Mühlbacher Hexenprozeß. Sloet 1887, 430 (Zwitserland: bij); 436f (Zutphen 1836: bromvlieg).]

Hommels zijn mannelijke bijen. Ook hier is een verband te maken met het heksenwezen. Zo spreekt Praetorius over de bijeenkomst op de Blocksberg als het ‘Hubel- und Hummelfeste.’ [Mannhardt 1858, 25 naar Prätorius, ‘Blockesbergesverrichtung’, 437.] ‘Hubel’ 1. hobbel; 2. heuvel; ‘Hummel’ I. 1. hommel; 2. (wild) meisje; II. joviale groet van Hamburgers onder elkaar. ‘Hummeln im Hintern haben’ (vgl. peper in je reet).

DdS = Chevalier, Jean & Alain Gheerbrant, ‘Dictionnaire des Symboles (Mythes, Rêves, Coutumes, Gestes, Formes, Figures, Couleurs, Nombres)’, Paris 1992 (= 1982 =/1969).