Verbeke Foundation | Simon Delobel – Interview met Vincent Vlasblom + Uw Bezoek aan Verbeke Foundation

22 september 2025AdminHome, Interview, Locatie, Media, Portretten, Video0

Interview met Vincent Vlasblom

Simon Delobel
U noemt zich zelf een Sociaal Verzamelaar, wat betekent dit voor U?

Vincent Vlasblom
Voor mij betekent verzamelen, dat je je met kunst bezig houdt. In het vroege stadium, waar in kunst zich ontwikkelt hebben de kunstenaars steun nodig. Met mijn hulp realiseren ze dingen, die ze anders nooit kunnen doen. Dat kan door een werk van hen te kopen, een ten toon stelling voor hen te organiseren. Je kunt steun geven zonder dat je hen letterlijk geld in de handen duwt. Je kan de werken aan schaffen door ze te ruilen voor de publicatie van een catalogus of de betaling van een reis, waar door je hen steunt voor een langere tijd. Ik moet de kunstenaar kennen, anders wil ik het niet kopen. Ik ben nooit te leur gesteld in kunstenaars, je moet ze nemen, zo als ze zijn. Ze komen op mijn pad en blijven al dan niet hangen. Ik ga er niet achter jagen, het moet een na tuurlijk proces zijn. Ik ben een trouw verzamelaar, die mensen blijft volgen, maar dit wil niet zeggen, dat ik hun werk blijf kopen. Soms stop je met steunen als je ziet. dat het niet meer nodig is. Mijn collectie is heel divers, van de hak op de tak, van links naar rechts. Het heeft ook te maken met tijd, als ik eind Jaren 40 had geleefd, had ik waar schijnlijk CoBrA gekocht.

SD
Wanneer bent U voor het eerst begonnen met Sociaal Verzamelen?

VV
In de Jaren 70 had ik een school baantje bij De Volk Krant als telex af scheurder. Met het geld dat ik verdiende, spaarde ik voor een Witte ‘Poeg’, Puch, een brommer met een hoog stuur. Maar op een dag liep ik voor bij de galerie van Cora de Vries en zag daar prenten hangen van Jan Schoonhoven, ik wandelde naar binnen en ik kocht ze met één, in plaats van de brommer. Ik ben daar na naar een performance van Schoonhoven gaan kijken. Hij zat in de groep Zero. Die Performance bracht me dan later bij kunst centrum ‘De Appel’, in Amsterdam.
In mijn jeugd heb ik de vol ledige kunst wereld onderste boven zien gaan. De documenta uit 1972 was voor mij ontzettend belang rijk, om dat daar iets werd neer gezet, dat niets meer met het voor af gaande te maken had. Ik was toen 25 jaar. In het begin van de Jaren 80 startte ik met ten toon stellingen te organiseren. Dan kwam ik in de Achter Straat in Hoorn terecht, een vrije plaats voor de kunst, die me werd aan geboden. Tot 1991 heb ik daar als curator het ten toon stelling beleid gedaan. Dat beleid was zo ruim, ik kon doen wat ik wilde en realiseerde grootse dingen. Ik kreeg zelfs subsidie. In Nederland moet je al goede dingen doen, voor dat je subsidies kunt krijgen. Daar voor was ik al bezig met de Graffiti naar Nederland toe te halen met behulp van film, actuele kuns documentatie, door films te maken over de kunstenaars. Het filmisch archief moet nog ergens zijn. Ik ben dan begonnen met Georg Jiri Dokoupil, Marlene Dumas, Rob Scholte en Guillaume Bijl. Die films verkochten we aan de academies en bibliotheken. Het waren puur informatieve films zonder geluid of muziek en met een één voudige montage. De na druk lag op de tekstuele in houd. We wilden gewoon beeld materiaal laten zien in plaats van een vloeiende film gemaakt voor de televisie. In de Jaren 80 – 85 hebben we een aan tal teksten gebruikt.

SD
Kunst geschiedenis hebt U nooit gestudeerd?

VV
Neen, ik ben auto didact. Ik ben ook dyslectisch. Dat was vroeger een na deel, nu blijkt het een voor deel te zijn. Ik kon heel slecht schrijven en lezen. Daar kwamen ze achter op de Geert Groote School, een Rudolf Steiner school. Ik liep er drie jaar achter stand op. Mijn ouders lieten me testen en toen werd ontdekt, dat ik zwaar dyslectisch was. Ik werd naar een andere school geplaatst, een ‘Normale’ school. Ik kreeg er bij les om mijn dyslectie te beperken. Van dyslectie kun je namelijk nooit genezen, maar je kunt je er wel in trainen. In die school kwamen ze er ook achter, dat ik niet goed zag, ik bleek een min 6 te hebben (…) en had dus dringend een bril nodig. Als om vier uur de lessen voor bij waren en ieder één kon gaan spelen, moest ik snel naar Professor Noot toe voor bij lessen. Daar na was het tijd voor het avond eten, dus ik had geen tijd om te spelen en sporten met leef tijd genoten, vrienden heb ik bitter weinig gehad. In tekenen was ik wel goed, ik moest creatief bezig zijn. Ik wilde kunstenaar worden of architect, maar ik verkoos kunstenaar om dat je dan veel meer vrijheid hebt. Ik kwam op de Rietveld Academie terecht en volgde er LTS, Lagere Technische School, voor schilder en decorateur. Ik tekende vooral embryo S en foetussen, ik heb de tekeningen nog steeds.
Van de LTS ging ik naar de Grafische School voor reproductie tekenen en reproductie kant. Dat gebeurde toen nog niet met behulp van een computer, het was gewoon knip en plak werk. Daar na mocht ik naar de uit gebreide Grafische School voor calculatie kant. Ik had vrij stellingen voor talen, anders had ik het nooit gehaald. Ik compenseerde dit door op mijn andere vakken betere punten te scoren. Op een dag gaf de leraar kunst geschiedenis de op dracht om een scriptie te maken over een kunst stroming naar keuze. Hij gaf een paar voor beelden, maar één voor beeld gaf hij niet (…) Het Dadaïsme. Dat koos ik dus. Ik dacht, dat als ik ontzettend mijn best zou doen en me vast bijten in dat onder werp, de kans beston, dat de leraar zelf nog veel moest op zoeken. Het Dadaïsme heeft te maken met anti kunst, met het schoppen tegen de norm van de maatschappij. Iemand met dyslectie, zo als ik, wijkt eigenlijk af van de norm. Ik ben er jaren mee bezig geweest, en reisde de wereld rond. Mijn vader zei “Jongen, Als Jij Daar Punten Mee Kunt Verzamelen, Ga Dan Maar Reizen.” Het Dadaïsme maakte me er op attent. dat je moet kijken naar dingen. die interessant zijn, schoonheid is van onder geschikt belang. Je hebt kunst als decor, en kunst als creatief proces. Dat proces vind ik interessanter. Toen zei ik onmiddellijk, ik word geen kunstenaar, ik ga verzamelen! Toen ben ik, 21 jaar oud, voor me zelf begonnen.

SD
Wat deden uw ouders?

VV
Mijn vader werkte bij een mode huis. Hij was eerst etalagist, maar eindigde in de directie voor verbouwingen. Hij was een begenadigd tekenaar. Tijdens de oorlog portretteerde hij Joden, die gedeporteerd moesten worden in ruil voor steen kool en voedsel. Voor dat ze wisten, dat ze mee genomen zouden worden, vroegen zij hem om nog een laatste portret van hen te schilderen voor het na geslacht. Toch vond hij het kunstenaar schap maar niets, hij wist ook niets over de kunst geschiedenis. Hij was in feite een didactische tekenaar, een goed amateur. Daar naast was hij een handige knutselaar, hij maakte zijn eigen stoelen, kasten, beeld houw werken (…) Mijn tweeling broer heeft de handigheid van mijn vader, ik heb zijn creativiteit geërfd. Mijn moeder was huis vrouw. Ze was niet kunst zinnig, toen ze ouder werd kreeg ze wel eens een creatieve uit spatting. Mijn ouders vonden het fantastisch, dat ik kunstenaar wilde worden! Ik mocht doen wat ik wilde, het was toch gedoemd te mis lukken (…) [lacht] Mijn tweeling broer en mijn zusje waren wel goede studenten.

SD
Voor het eerste luik van de reeks ten toon stellingen over uw collectie in de Verbeke Foundation hebt U Thorvaldur Thorsteinsson uitgenodigd als curator (…)

VV
Thorvaldur Thorsteinsson heb ik voor het eerst ontmoet in de Lumen Travo galerie in Amsterdam. Hij was student op de Van Eyck Academie in Maastricht. Ik vond hem toen heel interessant. Toen ik ten toon stellingen organiseerde in de Achter Straat in Hoorn heb ik Guillaume Bijl uit genodigd om een selectie kunstenaars te maken van de Van Eyck. Bijl was daar actief als gast docent. Één van die uit genodigde kunstenaars was Thorvaldur, hij had een beurs gekregen om in Maastricht te studeren. Hij komt uit IJsland en om dat daar geen goede op leidingen zijn, krijgen studenten één malig de kans om in het buiten land te studeren. Hij schreef en tekende al, maar dat was in het Voort Gezet Onder Wijs. Voor de ten toon stelling in de Achter Straat maakte Thorvaldur een brug, als kind bouwde hij al brugjes. Ik was geïnteresseerd door de absolute één zaamheid, de Ijslander op een eiland, dat zijn werk uit straalt. Ik was de eerste, die een werk van hem kocht, op dat moment was hij niet aan wezig. Later heb ik hem ontmoet en zijn we goede vrienden geworden. Ik zocht hem nog op in IJsland, waar hij toen werkte voor een CoBrA Museum. Ik leerde er ook andere IJslandse kunstenaars kennen. Later vertrok hij naar Los Angeles, waar hij assistent is geworden van John Baldessari. Dan ben ik hem even uit het oog verloren. Ik heb twee ten toon stellingen met hem gemaakt, de eerste toen hij nog op de Van Eyck Academie zat en daarna nog in 1990 ‘For Real Now’. Dat was één van de belang rijkste ten toon stellingen, die ik georganiseerd heb. In de achter tuin van de Achter Straat maakte hij een soort golf baan. De maquette staat nu in de kelder van Martin uit den Bogaard in Antwerpen. Het eerste werk, dat ik kocht in 1988 waren die negen panelen. Het tweede was zijn afstudeer werk van de Academie. Het waren tekeningen van een land schap. Ik vond dat zo ontroerend mooi.

SD
U werkt al een paar jaren samen met de Surinaamse kunstenaar Marcel Pinas. U hebt hem nu ook gekozen voor de eerste tentoonstelling… Hoe kwam U in contact met hem?

VV
Ik reisde de wereld rond op zoek naar kunst. Tot 1985 deed ik dat met mijn vrouw, maar tijdens de hectische periode, dat ik hier in België zat, heeft ze af gehaakt. De laatste jaren gaat ze op nieuw mee. Als we samen ergens naar toe gingen, praatte ik met de kunstenaars of liep ik snel door een museum heen tot ik iets zag, dat me schokte of verbaasde. Dan stond ik stil. Dat is de compensatie van mijn dyslectie, ik heb een fotografisch geheugen. Ik heb dus de capaciteit om beelden in mijn hersenen onmiddellijk op te slaan. In Paramaribo in Suriname zag ik voor het eerst een schilderijtje van hem hangen. Het was in een speciaal hand schrift. Het was een soort letter schrift, het Afaka, dat is de tekst, die de Marrons hebben geschreven. Marcel Pinas heeft eerst op de Academie gezeten in het Centraal Massief, hij tekende daar voor de toeristen verkoopbare plaatjes van stad gezichten, dansende mensen, (…) Daar na studeerde hij aan het Nola Hatterman Institute in Suriname en nog later aan het Edna Manley College of Visual and Performing Arts in Jamaïca. Daar leerde hij anders te kijken, denken en voelen en zich bezig te houden met het in. houdelijke van de kunst. In die tijd ontmoette ik hem en nodigde hem uit in Nederland. In 2005 deed ik aan het Nola Hatterman Institute een schenking van kunst boeken. Het was zo pover gesteld met het didactisch materiaal van die Academie en ik had zo N ove rtollige hoe veelheid aan kunst boeken.

SD
Hoe zou U zijn werk beschrijven?

VV
Die man probeert de roots van zijn voor ouders nieuw leven in te blazen. Een geschiedenis, die weg gevaagd is door de binnen landse oorlog. Die cultuur, die over is gekomen van uit de slavernij uit Afaka naar Amerika toe, is net zo als de Indianen uit geroeid. Hij is dus bezig om die cultuur van die Marrons naar buiten te brengen in een heden daagse en toe komstige tijd. De Afrikaanse slaven, die gedeporteerd zijn naar Amerika hebben hun cultuur mee genomen en hij behoort tot de eerste generatie Surinaamse kunstenaars, die hun land vertegenwoordigen. De installaties van Marcel Pinas zijn een protest tegen de staat. Hij treedt naar buiten met zijn teksten. Nu is hij bezig met een dorp neer te zetten, waar ‘Artists in Residence’ van over de hele wereld naar toe kunnen komen om dat volk hand arbeid te leren. Hij heeft een instituut opgezet. Je moet zijn werk in zijn context zien.

SD
Over de Spaanse kunstenaar Paco Vacas, die U als derde kunstenaar geselecteerd hebt voor de ten toon stelling in de Foundation is er weinig gekend (…)

VV
In 1996 kwam ik in het bestuur te zitten van de eerste Manifesta. Het concept was dat drie curatoren uit drie verschillende landen, Polen, Spanje en Groot Brittannië, heden daagse kunstenaars moesten selecteren uit heel Europa. Wij, het bestuur, hadden die curators uit gekozen. Het budget hadden ze berekend op één miljoen gulden, maar het bestuur kwam niet verder dan 650.000 door giften. De Nederlandse verzamelaar Caldenborgh, die ook in het bestuur zat, zei dat als er geen miljoen op tafel zou komen, het project niet door kon gaan. We moesten dus op zoek naar een sponsor. We kwamen in contact met de grootste kunst sponsor in de wereld Philip Morris. Ik heb het voor elkaar gekregen, dat hij sponsorde. De Spaanse curator, Rosa Martinez had Paco Vacas naar voor geschoven. Hij werd door de andere curatoren uit genodigd naar Nederland. In Rotterdam kreeg hij een ruimte aan geboden in het historisch museum. Hij zou er een performance doen én een installatie bouwen. Het materiaal voor de werken werd in kisten op gestuurd van uit zijn woon plaats in Valencia. Enkele gigantische kisten werden in de ruimte neer gezet, niemand wist wat hij zou doen. Twee dagen voor de opening stonden de kisten er nog steeds (…) Vacas was verdwenen. Aangezien de kisten niet geopend mochten worden, besloten de curatoren dat het project niet zou door gaan. Al die moeite, het materiaal, de ruimte, (…) en nu is die kunstenaar weg! Ik vond dat zo interessant en spannend, ik moest dat hebben! Na Manifesta heb ik het werk ongezien gekocht. Thuis opende ik de kisten en nu kan ieder één uit eindelijk ontdekken wat in de kisten zat!

In het kader van de ten toon stelling A Detail, Collection Vincent & Els Vlasblom

Verbeke Foundation, 14 april 2011

http://www.verbekefoundation.com/wp-content/uploads/2013/05/interview-Vlasblom-01.05.2011.pdf

PDF
Simon Delobel – Interview Vlasblom, 1 mei 2011

Uw Bezoek aan VERBEKE FOUNDATION

Missie en Visie

“Onze Ten Toon Stellingen Willen Geen Oase Zijn. Onze Presentatie is Onaf, in Beweging, Ongepolijst, Contra Dictoire, Slordig, Complex, Onharmonieus, Levend en Onmonumentaal, Zo als de Wereld Buiten de Museum Muren.”

De Verbeke Foundation is een private kunst site die geopend werd op 1 juni 2007 door kunst verzamelaars Geert en Carla Verbeke Lens.

Cultuur, natuur en ecologie komen er samen. De ruimte herbergt een indruk wekkende verzameling van moderne en heden daagse kunst en biedt als ‘Kunsten Vrij Plaats’ ook kansen aan jonge kunstenaars.

Met zijn 12 hectare natuur gebied en zijn 20.000 m2 overdekte ruimten is de Verbeke Foundation één van de grootste privé-initiatieven voor heden daagse kunst in Europa. De loodsen van het vroegere transport bedrijf van Geert Verbeke werd om gebouwd tot uni ke expositie ruimtes. Eén van de gebouwen werd in gericht om de uit zonderlijke verzameling collages en assemblages ten toon te stellen. De Verbeke Foundation is een aan houdend groei proces. Kunstenaars kunnen er in residentie verblijven en grotere en kleinere ten toon stellingen wisselen elkaar af, waar door de Foundation er elke dag anders uit ziet, zoals een ademend organisme.

Geschiedenis

In het begin van de Jaren 90 begonnen Geert en Carla Verbeke kunst te verzamelen. Na een initiële interesse voor abstracte schilder kunst, werd de collectie geheroriënteerd naar collages en assemblages van hoofd zakelijk Belgische kunstenaars. De af gelopen jaren werd de verzameling verder uit gebreid naar heden daagse kunst en naar bio art, levende kunst.

Collages en Assemblages

De kern van de privé verzameling bestaat uit een uit zonderlijke collectie van zo N 4.500 collages en assemblages voor namelijk uit de twintigste eeuw. Een specifieke aparte ruimte werd in gericht om een deel van deze collectie permanent ten toon te stellen.

Heden Daagse kunst

De Verbeke Foundation wenst een plek te zijn, waar cultuur, natuur en ecologie samen komen. Het werk van bio artiesten en van kunstenaars, die met levende materialen werken, planten, dieren, geuren), sluit hier naad loos bij aan. Sinds de opening van de Verbeke Foundation in 2007, kon de verzameling uit gebreid worden met heden daagse werken en in situ gebouwde installaties.
De werken van bio artiesten en van kunstenaars, die met levende materialen werken, planten, dieren, nemen een aparte plaats in binnen de collectie heden daagse kunst en sluiten naad loos aan bij de wens van de Verbeke Foundation om een plek te zijn, waar cultuur, natuur en ecologie samen komen.

Boeken

Al van af de start in 2007 geeft de Verbeke Foundation met regel maat boeken uit. In 2015 is gestart met een serie kunstenaars monografieën, waar van nu vijf delen zijn uit gebracht. Jaarlijks komen er een aantal nieuwe monografieën bij.

ARTtube | Kuba Szutkowski – We Live Art (3) Geert Verbeke, Verzamelen is een Ziekte

Gepubliceerd 5 okt 2018

ARTtube

Dit is de Derde Af Levering van de Serie ‘We Live Art’, Over Mensen Wier Leven door de Kunst is Gekleurd en Veranderd.

In Deze Af Levering Staat Geert Verbeke Centraal. Verbeke (1953) Was Eigenaar van een Bloeiend Transport en Over Slag Bedrijf, maar Heeft Dat van de Hand Gedaan Om Zich Vol Ledig met Kunst te Kunnen Bezig Houden. Op het Voor Malige Bedrijf Terrein in Kemzeke Huist Nu de ‘Verbeke Foundation’, een Plaats, waar Kunst en Natuur Elkaar Ontmoeten, Eieren worden Uit Gebroed en de Dood Al Tijd Rond Zingt.

De Serie ‘We Live Art’ Wordt door de ARTtube Partners Gezamenlijk Geproduceerd.

Credits

Een Film van Kuba Szutkowski
Eind Redactie Els Hoek
Geluid Gino Ragueb
Begeleiding Vos Animal Actors Agency

Muziek
cms4f – Violin in the Hotel
JimiMod – The Importance of Phonics
Kurt Schwitters – Ur Sonate

Met Speciale Dank aan Marie José Eijkemans, Geert Verbeke, Carla Verbeke Lens, het Personeel van de Verbeke Foundation
Onder Titeling Einion Media

Reacties
https://youtu.be/f6GB8YGuzac?si=JBiHUR5U5HstCS77

http://www.verbekefoundation.com/general-info/

OPENING UREN

Maan Dag Gesloten

Dinsdag alleen open voor groepen op af spraak
Woensdag alleen open voor groepen op af spraak
Donderdag 11.00 tot 18.00 uur
Vrijdag 11.00 tot 18.00 uur
Zaterdag 11.00 tot 18.00 uur
Zondag 11.00 tot 18.00 uur

2e Paasdag 11.00 tot 18.00 uur
Hemelvaarst dag 11.00 tot 18.00 uur
2e Pinksterdag 11.00 tot 18.00 uur
15 augustus 11.00 tot 18.00 uur

Winter Sluiting

Van 19 december 2016 tot en met woensdag 4 januari 2017 zijn wij gesloten voor publiek.

BEZOEK ADRES

Verbeke Foundation
Westakker
9190 Kemzeke (Stekene)
België
info@verbekefoundation.com
http://www.verbekefoundation.com
Tel +32 (0) 3 | 789.22.07
Fax +32 (0) 3 | 789.15.13

Bereikbaarheid

Per Auto

Neem af rit 11 Kemzeke | Stekene op de E34 | N49 Antwerpen Knokke.
Van uit Antwerpen, neem op de rotonde de 3e afslag naar de vent weg richting Koewacht.
Van uit Sint Niklaas of Zelzate Knokke: over het viaduct, op de rotonde de 4e af slag naar de vent weg richting Koewacht.

Met Openbaar Vervoer

Van uit Sint Niklaas, bus 41 of 43, halte ‘Tromp Straat’ te Stekene, 1 km wandel af stand.

TOEGANG PRIJZEN

Volwassenen € 12,00
Studenten en Leer Krachten € 10,00
Minder Validen € 6,00
60+ € 11,00

Groep Tarief, van af 12 personen, € 10,00
Gids € 65,00

Tot 14 jaar met ouders gratis

Jaar Abonnement € 35,00

Gratis Parkeren

Honden aan Lei Band Toe Gelaten

ROND LEIDINGEN

Groep bezoeken en rond leidingen kunnen van dins dag tot en met zon dag voor af gereserveerd worden.
Een vol ledige rond leiding duurt ongeveer een uur tot ander half uur.
U krijgt informatie over de Verbeke Foundation, de collectie en de lopende ten toon stellingen.
Uiter aard is het domein en de collectie voor en na een rond leiding vrij te bezoeken.
Voor scholen is er een aan gepaste rond leiding voor zien.

Voor zie bij regen weer aan gepast schoeisel, de rond leiding is binnen en buiten!

Kosten € 65,00 euro per gids voor maximaal 20 personen.

Reserveer uw rond leiding minimaal een week van tevoren door een mail te sturen naar
info@verbekefoundation.com

OPEN HOUSE CAFE

De Verbeke Foundation beschikt over een grote Orangerie met een ruim over dekt terras.

Lunch

U kunt genieten van een goede kop Panamarenko Koffie, een tosti en verse soep van de dag met brood.

Voor groepen van af 10 personen hebben we een keuze aan lunches.
Download hier voor de folder met informatie over de lunch mogelijkheden.
Reserveren voor groep lunches doet U minimaal een week van tevoren via info@verbekefoundation.com

http://www.verbekefoundation.com/uw-bezoek/

Dienst Mede Deling

Expo in RSMuseum sinds 8 dec 2016 om 06:56