Hedzer Faber – Wethouder van ‘u vraagt, wij draaien’
Helderse Courant, 4-4-2015, 9:00 (Update 4-4-2015, 9:00)
DEN HELDER – In augustus vorig jaar gebeurde er iets geks. Voor de zoveelste keer was de Beatrixstraat een punt van discussie. Ditmaal ging het over de vraag of er wel of geen parkeerplaatsen moesten komen in de heringerichte straat en zoals te doen gebruikelijk in Den Helder had iedereen daar een mening over tijdens de goed bezochte inspraakavond. Behalve dan de portefeuillehouder in het college, de dan kersverse stadspartijwethouder Pieter Kos.
‘Die motie van wantrouwen heeft me echt geraakt’
Hij oogstte naar eigen zeggen wel wat ’glazige ogen’ toen hij beweerde dat het hem helemaal niet uitmaakte; wel blik in de straat, geen blik, of een compromis. Mensen dachten dat die nieuwe, uit Leiden overgekomen wethouder een grap maakte. Maar hij bleek bloedserieus. Het was de eerste keer dat hij zich nadrukkelijk manifesteerde als een wethouder van ’u vraagt wij draaien’. ,,En eigenlijk klopt dat niet. Want natuurlijk heb ik wel een mening. Wat mij betreft wordt deze mooie straat helemaal autovrij. Maar is mijn mening zo belangrijk? Mijn mening is die van één burger, terwijl de rol van de gemeente is de belangen van iedereen in deze stad af te wegen.’’
Desinteresse
En zo ging het daarna nog vaak op bijeenkomsten als deze. Moet er een bussluis komen in de Van Foreestweg? Maakt hem niet uit. Als er maar een goede oplossing komt. Kos hoort wel eens fluisteren dat het desinteresse is. Dat het hem niet zou kunnen schelen. En het gevaar van deze manier van opereren, is dat hem wordt verweten geen visie te hebben. Maar dan worden zijn ogen fel. ,,Dat laat ik me niet graag zeggen. Zeker heb ik visie. Visie op het proces, op hoe we deze stad moeten besturen. Dat is door mensen te betrekken bij die besluitvorming, écht mee laten praten. Een consequentie van die keuze is, dat je bewust minder visie op de inhoud hebt. Kijk, er zijn in Den Helder genoeg zogenaamd visionairs geweest met prachtige plannen en ronkende kreten waar nooit iets van terecht is gekomen. Daarmee vervreemd je je van de burger. Die verliest zijn vertrouwen en dat vind ik niet gek.’’
Scholte
’Direct’ noemt Kos zijn stijl. Hup, op de fiets en zelf praten met de direct-betrokkenen. Bijna kostte hem dat de kop, dit jaar toen hij zo naar kunstenaar Rob Scholte was gefietst. Kos maakte daar afspraken waar hij achteraf niet het mandaat voor bleek te hebben en dat leverde hem een motie van wantrouwen op die het nét niet haalde.
Vergalloppeerd
,,Dat heeft me echt geraakt. Ja, ik heb me daar vergaloppeerd. Ik ging naar het oude postkantoor omdat er een oplossing moest komen. We wilden het Rob Scholtemuseum behouden voor Den Helder en daar stond druk op. Ik kwam er met een goed gevoel vandaan. Ik dacht dat het was opgelost, vanuit de beste intenties, maar ik had me vergist. Daar ben ik open en eerlijk in geweest naar de raad. Dat die motie van wantrouwen vervolgens toch werd doorgezet, dat geeft me een naar gevoel. Voor een deel werden daar ook wat oude rekeningen vereffend, denk ik. Oppositiepartijen die een plek in de coalitie verwacht hadden, maar die niet hebben gekregen (Kos was destijds formateur, red.). Maar de coalitie is stabiel.’’
Een keer werd het echt spannend, volgens Kos, toen het eind januari ging over de vaste subsidieperiode van de Helderse Vallei. Behoorlijk Bestuur (BB) wilde die terugdringen maar vond geen gehoor bij een groot deel van coalitiegenoot Stadspartij. ,,Die avond stond de coalitie op het punt van springen. Michiel Wouters, van BB, was witheet. Maar dat mag ook. Het gaat om grote belangen in ons vak. Daar mag je je druk over maken.’’
,,Ik heb er wel van geleerd, van die Scholte-affaire. Nu zou ik een ’ambtelijke rugdekking’ meenemen naar zo’n gesprek. Iets minder op intuïte, iets minder pionieren en iets meer gebruik maken van de kennis en expertise op het stadhuis. Die balans ben ik aan het vinden.’’