Vanwege Internationale Vrouwendag brengen wij deze week een ode aan de vrouw en delen we elke avond een verhaal van een vrouw met moed. Kunstenares Micky Hoogendijk (50) heeft al een bewogen leven achter de rug. Ze overleefde een bomaanslag, was twee keer getrouwd, eerst met Rob Scholte en later met Adam Curry, ze woonde 21 jaar in Hollywood, was actrice, werd kunstenaar en verruilde vorig jaar Hollywood voor een boerderij in het Brabantse Hoogeloon, waar ze nu een galerie aan huis heeft.
‘Als je me vraagt wat veerkracht is, zeg ik: touwtjespringen. In beweging blijven. Natuurlijk mag je soms best een paar dagen onder de dekens blijven liggen, maar dan moet je weer verder. Ik geloof er in, dat je jezelf steeds opnieuw kunt blijven uitvinden.’ Het is iets wat Micky Hoogendijk voortdurend heeft gedaan in haar leven. Ze was getrouwd met de kunstenaar Rob Scholte, voor wie ze bijvoorbeeld de prestigieuze opdracht voor een wand en plafondschildering van twaalfhonderd vierkante meter in Huis ten Bosch in Japan begeleidde, verhuisde na de nooit opgeloste bomaanslag op hun leven in 1994 met Rob Scholte naar Tenerife, scheidde van hem, was creatief directeur van de befaamde Amsterdamse Superclub, ze werkte al actrice en vertrok naar Hollywood, was drie jaar getrouwd met Adam Curry, legde zich toe op de kunsten, werd fotograaf en verhuisde vorig jaar terug naar Nederland, waar ze nu een galerie aan huis heeft in het Brabantse Hoogeloon. Micky Hoogendijk ‘We worden geboren als een onbeschreven blad, een Tabula Rasa, dat we vervolgens zelf kunnen invullen.’
Intuitie
In Hoogeloon voelt ze zichzelf gelukkig nu, zegt ze. ‘Ik verlangde terug naar oude grond. Ik woonde in Hollywood, maar wilde weer op echte stenen lopen in plaats van nep stenen. Ik had zin om weer eens hard te kunnen lachen en om dichter bij mijn vrienden te zijn.’ Ze gelooft er in, dat een huis zijn bewoner vindt, net zoals een kat de mensen vindt, waar hij wil wonen. ‘Ik was hier in de buurt omdat ik een tentoonstelling had in Eersel. Omdat ik me in een hotel altijd erg ongelukkig voel, had ik de organisatie gevraagd om me onder te brengen in een Airbnb. Zo kwam ik in Gasterij Landschot terecht, een prachtige plek met een natuurlijke spa hier aan de overkant. Ik zat met mijn blote voeten in het gras, hoorde de vogeltjes en dacht: wat is het hier fantastisch rustig. Aan de overkant stond een boerderij en ik kwam met de eigenaar in gesprek. Het bleek dat hij net bezig was met het verbouwen van de schuur. “Ik kom hier wonen”, zei ik. Ik heb altijd vertrouwd op mijn intuïtie en dit voelde helemaal als mijn plek. Een half jaar later woonde ik er.’
Bronzen beelden
Door heel Amerika had ze haar werk al geëxposeerd, het werd haar nieuwe doel om Europa te veroveren. Maar toen kwam Corona Virus en ging geen enkele expositie door. Opeens had ze tijd over. ‘Aanvankelijk was ik best boos. Al mijn plannen konden niet doorgaan. Opeens zat ik in mijn eentje in de fucking nowhere tussen de weilanden. Door de regels van de 1,5 meter samenleving kon ik ook niet meer fotograferen. Ik ben toen met brons gaan experimenteren en beelden gaan maken. Mensvormen, poppetjes, die elkaar vasthouden. Mijn kunst komt altijd voort uit mezelf en de poppetjes zijn eigenlijk een weerslag van wat we nu missen in de samenleving. Echt contact, elkaar knuffelen. De poppetjes houden elkaar vast en steunen elkaar. Het is lief, universeel werk geworden en ik kan niet wachten om de beelden in het groot te maken.
De ple,k waar ze woont heeft als voordeel dat ze klanten aan huis kan ontvangen. ‘Mijn intuïtie is weer mijn grootste vriend gebleken. Op deze manier kan mijn werk toch doorgaan. Ik kan mijn kunst verkopen en geniet tegelijkertijd enorm van de rust en ruimte om me heen. Ik wandel veel, eet gezond, ga regelmatig paardrijden. In de natuur laad ik op. De wereld is al zo heftig en onveilig, maar hier is nooit gedoe. Mijn petekind van twaalf vond het ook meteen geweldig, dat ik hier ging wonen, vanwege de paarden. Als ik in Amsterdam zou wonen, zou er veel te veel afleiding zijn. Dan is er altijd wel ergens een feestje. Ik wil me op mijn werk concentreren en dat kan hier.’
Aanslag
Een paar weken geleden zat ze in de uitzending bij Eva Jinek. Opeens werden er op drie schermen beelden getoond van de uitgebrande auto na de aanslag in 1994, waardoor Micky een miskraam kreeg en Rob Scholte zijn beide benen verloor. Het emotioneerde haar zichtbaar. ‘Ik wist niet, dat ze die beelden zouden laten zien en vond het confronterend ja. Had die foto’s ook al een tijd niet gezien. Het zal een levenslang litteken blijven, ook omdat nooit duidelijk is geworden wie er achter de aanslag zat en waarom. Het is iets wat bij je blijft, maar je kunt er wel mee leren leven. Ik heb er voor gekozen om iets moois van mijn leven te willen maken en me te omringen met mooie dingen. Als je zulke heftige dingen meemaakt, realiseer je je ook, dat je in een soort reserve tijd leeft. Vrienden zeggen soms, dat het bij mij elke dag net kerstmis is. Ik wil het leven vieren en maak er graag een feest van. Lief is mijn lievelingswoord. Ik houd van lieve mensen en ik wil zelf ook graag lief zijn voor anderen. Het mooie is: als mensen kunnen wij creëren. Dat onderscheidt ons van dieren. Alle pijn, die ik niet kan uiten en verwerken, komt door mijn werk naar buiten. Ook in het acteren kon ik altijd veel kwijt. Mijn leraar method acting zei een keer “Wat heerlijk, dat er zoveel laatjes open kunnen bij jou.” Juist omdat ik veel heb meegemaakt, kan ik uit veel laatjes putten. Veel mensen maken de vreselijkste dingen mee, maar dat heeft ook een mooie kant. Pijn zorgt er voor dat je het gevoel hebt dat je leeft. Ik geloof er in, dat je uiteindelijk niet te breken bent als je altijd voor het goede kiest. Je kunt altijd links of rechtsaf slaan in je leven. Vrouwen zijn zo sterk! Als we kinderen kunnen baren, hebben we ook de kracht om voor het positieve te kiezen.’
Bezoek de galerie van Micky Hoogendijk
Micky Hoogendijk ontvangt op afspraak bezoek in haar galerie. Kijk voor meer informatie op haar site.
Gallery Micky Hoogendijk (foto Facebook)
Levensechte verhalen hier
Levensechte verhalen
Meer informatie
https://robscholtemuseum.nl/?s=Micky+Hoogendijk
Plaats een reactie