Walter van Teeffelen – De wereld van de Haagse kunstenaar + Conny Stuart – Wat voor weer zou het zijn in Den Haag

De wereld van de Haagse kunstenaar

Els is een bekende verschijning in kunstzinnig Den Haag. Natuurlijk ook in combinatie met Marcello.
Als Marcello & Els laten zij al enige decennia van zich horen met kunstwerken, tentoonstellingen en bijzondere projecten.

Op dit moment heeft Els een tentoonstelling in de eigen galerie, Galerie Haags, onder de titel ‘What? Els!’ met schilderijen in grote afmetingen van dansers en met beeldhouwwerk.

De taal van een lichaam

Els van den Dop–Van Meesche, zoals zij voluit heet, komt uit een kunstenaarsgezin. Haar vader, Leo van Meesche, was ook kunstenaar en daarnaast tekenleraar. Ook hij studeerde op de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Hij was bevriend met de Haarlemse schilder Kees Verweij.

‘Zij hadden in de jaren dertig beiden les van Henri Boot. Verweij was wel een zelfingenomen man.
Ik ben model bij hem geweest en hij presteerde het om me uren voor niets te laten wachten, of me weer weg te sturen als hij geen zin had.’

Els begon al thuis, bij haar ouders te schilderen toen ze 16 was. Op haar 18 ging ze naar de Academie.’Ik wilde eerst naar Parijs, ben daar nog met mijn ouders wezen kijken. Maar dat ging niet door. Daarna wilde ik naar Amsterdam, maar daar waren mijn ouders erg op tegen.’ Het werd dus Den Haag.

Wat haar vooral interesseerde om te schilderen waren mensen. ‘Wat mensen uitstralen, de taal van een lichaam. Waar zag je dat beter dan in een ballet?’ Laat nu om de hoek van de Academie het HOT theater zijn gevestigd, waar de dansers van het Nederlands Dans Theater oefenden.’

‘In de pauzes gingen we kijken. En ook de studieavonden van het NDT bezocht ik. Ik maakte daar schetsen. Het waren mooie lijven en mooie bewegingen. Daarom heb ik ook zo’n prachtige man uitgekozen, die heel erg zijn best doet om het zo te houden!’

Maar het hoeven niet alleen mooie lijven te zijn. ‘Ik hou van allerlei soorten lichamen, zowel prachtige lijven als oude mensen, die weer iets anders uitstralen en mensen met een lichamelijke beperking.’

Pruisisch blauw

Ze gebruikt veel blauw (Pruisisch blauw, Ceruleum blauw) , rood (Rembrandt roze) en wit. Olieverf heeft haar voorkeur. ‘Daar kun je lang in blijven door werken. Je kunt weg lopen en de volgende dag kun je weer door. Het duurt wel lang, voordat het gedroogd is. Daarom gebruik ik ook terpentine om het drogen te versnellen. Olieverf ruikt heel lekker.’

Haar werk veranderde, nadat ze Marcello had leren kennen in 1990. ‘Ik was eind 30 en mega verliefd. Ik ben met fellere kleuren gaan werken en met duidelijker vormen. Eind 1990 ging ik samen wonen met Marcel. Toen werd ik 40. Ik kreeg een cadeautje van Marcel: rijles.’ Marcello, die erbij is komen staan: ‘Een vrouw zonder rijbewijs, die kunstenaar is en daarnaast een galerie runt: dat kan toch niet!’ Els: ‘We zijn veel dingen samen gaan doen. Hebben allerlei opdrachten binnen gehaald en projecten gedaan. Dat was erg leuk.’

Rembrandt 2000

In 1999 beschilderden Marcello en Els als eersten een kunstijsbaan. De ijsbaan lag op het Spuiplein, midden in het Haagse centrum. Vanwege de afmetingen en de barre omstandigheden (het was een strenge winter) werd er gekozen voor een replica van een schilderij van de wereldberoemde dripper Jackson Pollock. Het was een wereldprimeur met veel belangstelling van de media.

Op de What? Els! expositie staan ook een paar beelden van Els. ‘Op de Academie ben ik gaan boetseren. Een jaar liep ik mee in boetseerklassen. Daar heb ik leren afgieten om koppen te maken. Daar deed ik verder niets mee tot 1999. Het Mauritshuis organiseerde de tentoonstelling ‘Rembrandt Zelf’ met zelfportretten van Rembrandt. Met Sis Josip en zijn vrouw Conti Hermenet ontwikkelden we het idee van de tentoonstelling Rembrandt 2000. Wat heeft Rembrandt voor invloed op de kunst van nu?’

De Nachtwacht

‘Speciaal voor deze tentoonstelling werd het ConTemporary Museum op de hoek Kneuterdijk / Lange Vijverberg ingericht. We riepen kunstenaars op om mee te doen met werk geïnspireerd op Rembrandt en velen deden mee. Om maar wat namen te noemen: Rob Scholte, Herman Brood, Anton Heijboer, Peter Donkersloot, Peter Klashorst, Ramses Shaffy, Marnix Rueb, Micha Klein, Paul Blanca, Jurriaan van Hall en Robert-Jan Stips.

Centraal op de tentoonstelling, georganiseerd samen met Sis Josip en zijn vrouw en Conti Hermenet, stond een levens grote kopie van De Nachtwacht met enkel zelfportretten van Rembrandt. Marcel maakte een serie enorme zeefdrukken op doek naar Rembrandts portretten.

Een suppoost moest Rembrandt zelf zijn. We zochten een beeldhouwer voor zo’n groot beeld, maar dat lukte niet. Toen dacht ik: dan ga ik zelf maar eens kijken. Ik heb een beeld gemaakt. Ik begon met een paspop en boetseerde klei daar op. Toen het klaar was hebben we die Rembrandt een pak aan getrokken en zijn gezicht helemaal goud gespoten.

Ik heb verder een aantal beelden van Rembrandt gemaakt. Portretten van de jonge Rembrandt en een reeks tronies, onder andere van Titus, Rembrandts zoon. De Rembrandt, die het Rembrandthuis gebruikt, hebben we in brons laten gieten.’

Een ander groot project was het glaswerk voor het hoofdkantoor van Achmea, waarbij de Adam van Michelangelo en Danaë van Rembrandt elkaar de hand reiken. Dezelfde voorstelling werd in blokjes op het plafond geschilderd.

Wat vindt Els ten slotte van het Haagse kunstleven?
‘Wij zijn nooit lid van Pulchri of de Haagsche Kunstkring geweest. Ook hebben we nooit in de BKR gezeten. Marcel wordt afgeschilderd als ‘te commercieel’.

Het idee over kunstenaars is meestal: een kunstenaar werkt in zijn zolderkamer, en is daar hard bezig een meesterwerk te scheppen.’ Marcello, die er weer even bij komt: ‘Beeldende kunst in Den Haag is een ingeslapen, conservatief zootje. Dan hebben we niet over het Gemeentemuseum en het Mauritshuis, die staan daar buiten. We moeten het hier hebben van de rock muzikanten: Kane, Direct, Anouk. Het mooiste van Pulchri is dan ook het gebouw.’

‘We organiseerden in 2012 de eerste Weggeef Expositie in Nederland. Gratis kunst voor Ooievaars pashouders. Diverse kunstenaars stelden gratis schilderijen beschikbaar: Jos van den Berg, Helen en Jille van der Veen, Frans de Leef, Frederick Linck, Marnix Rueb en vele anderen. Per email vroegen we de mensen, die zo’n kunstwerk wilden, om een motivatie. Er kwamen hart verscheurende verhalen binnen. Het bleek, dat onder de weinig tot onvermogenden een grote belangstelling voor kunst was. Wat was de reactie van Pulchri? ’Leuke publiciteitsstunt.’ Dan weet je het wel.’

Den Haag Direct, maandag 28 april 2014

Reacties:

Hans Franse
29-04-2014 om 09:43
Tsjonge, Marcello is wel heel stellig: ingeslapen zooitje, het enige wat mooi is, is het gebouw. Ik reis door heel de wereld, ken erg veel grote musea en galerieën, maar het galerie leven in den Haag is levendig en van hoge kwaliteit, afgezien van enige minor galeries, die veel pretenties hebben, veel pre- weinig po-, zeiden wij vroeger. Overigens zijn de galerieën wat behoudend en niet wild, maar dat hoeft niet: dat hadden we destijds met Jan Cremer. Ik heb Kees Verwey goed gekend, hij was toen als ver in de negentig: hoop nog steeds een aquarel van hem te kunnen kopen.

http://www.denhaagdirect.nl/de-wereld-van-de-haagse-kunstenaar-24-els/

Wat voor weer zou het zijn in Den Haag

Gepubliceerd op 23 mrt. 2012

Geschreven door Annie M.G. Schmidt met muziek van Harrie Bannink.

Reacties:
https://youtu.be/rgMqNe-vKo4