Theo Knippenberg – Leugens (39): Stairway to heaven

Ik zag deze opmerkelijke man bijna over het hoofd op mijn verjaardagsfeest in Little Venice in Londen, waar ik heen verhuisd was na mijn eerste huwelijk.
Er was veel live muziek, ik woonde pal tegenover ´the barge´, de kanaalboot waarop Richard Bransson zijn Virgin muziekimperium net begonnen was, maar ondanks de snerpende gitaren lag er in mijn werkkamer een oude man ontspannen op de vloerbedekking te slapen, pal voor de deur.
´We zijn nog niet aan elkaar voorgesteld´, zei ik, nadat ik bijna bovenop hem was gaan staan.
Hij opende een oog, stak zijn hand omhoog vanaf de vloer en stelde zich voor als Dyl.
´Je voelt je aardig thuis hier´, zei ik.
´Ja´, zei Dyl. ´Dat is zo.´ Hij sloot het oog en sliep verder.
Hij werd pas wakker toen bijna iedereen in huis een lied inzette dat ik nog nooit gehoord had, een soort Engelse variant van ´Ik heb een potje met vet..´. Van de tekst herinner ik me alleen nog het refrein: ´If you can´t get a fuck – on a Saturday night – you can´t get a fuck at all´.
Dyl zong niet mee maar kwam naast me staan. Ik zag dat het lied voor hem ook nieuw was.
´Het seksleven van de Engelsen´, zei hij na een tijdje, ´is bepaald geen rozentuin´.
Later, op de trap naar boven om hem de rest van het huis te laten zien, zei Dyl dat hij nog steeds moest wennen aan trappen binnenshuis. ´Tot mijn achttiende´, zei hij, ´heb ik nooit een trap binnenin een huis gezien´.
“Stairway to heaven” zei ik, denkend aan mijn favoriete song van Led Zeppelin.
“Ja, Stairways to heaven”, zei Dyl verheugd, ´Van Lorna Byrne. Een van mijn lievelingsboeken. Heel accuraat zoals ze daarin engelen beschrijft. En ík kan het weten´.
We begrepen elkaar volledig. Dat was het begin van een levenslange vriendschap die dertien jaar duurde.

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Leugens