Theo Knippenberg – Leugens (34): Father and son

De vader van mijn vriend Wolff ken ik heel erg goed hoewel ik hem nooit heb ontmoet. Ik heb zijn dagboeken gelezen. En hij was een nauwgezet mens, deze Heinz Günther.
Terwijl hij na de oorlog zijn gezinnetje in leven hield als schoolmeester stopte hij al zijn vrije tijd in zijn studie. Als gezin zaten ze in de collegebanken, kleine Wolff op papa´s schouders terwijl Eva, die steno kon, de aantekeningen maakte die Heinz Günther thuis zou uitwerken.
Hij haalde zijn doctoraal in Literatuur, en promoveerde op Goethe, zijn idool. Het heeft me altijd verbaasd dat Wolff niet Johann heette maar Wolfgang.
Heinz Günther was, op z´n eigen academische manier, een soort eenmans ´Wirtschafswunder´. Van onbevoegd schoolmeester werkte hij zich op tot hoogste ambtenaar op het Ministerie van Onderwijs in de deelstaat Schleeswijk-Holstein.
Hij was een bijzonder strikte man, In zijn vrije tijd schreef hij haiku´s, strakke formele Japanse gedichten, die hij deelde met de andere leden van zijn wekelijkse poëzie clubje. En hij geloofde onvoorwaardelijk in discipline. Dus werd Wolff een rebel.
Toen het gezin bleef groeien, gelijk op met zijn inkomen, liet Herr Doctor aan de rand van een eeuwenoud woud in Noord Duitsland dit prachtige grote huis bouwen waarin ik niet zo lang geleden nog met zijn jongste dochter er op los leefde en dit hoofdstukje over hem schreef. Ik kon Wolff die dagen in de hel horen grinniken.

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Leugens