Theo Knippenberg – Leugens (3): Lies of Love

Ik heb een hoop te doen, wist ik, toen het ontredderde gezicht van mijn zojuist ontmoette lief tegen de achterruit van tram 17 langzaam uit het zicht verdween terwijl ik me pas net begon te realiseren hoeveel ik al van haar hield. Ik moest hoe-dan-ook haar naam en haar emailadres of telefoonnummer achterhalen.
En er was nóg een klus te klaren. Dit verhaal moest geschreven.
Met z´n drieën zijn we heel lang geleden aan dit verhaal begonnen op het eiland Kreta, in de aanloop naar een zomerlang Mythen. De blinde dichter Jorge Luis Borges zou ons rondleiden in zijn eigen betoverende innerlijke labyrint. De fysicus Fritjof Capra zou voorgoed afrekenen met Descartes en Newton. Rollo May zou eindelijk antwoord geven op de hamvraag in het leven: ´Waarom zijn wij hier?´ Heide Göttner-Abendroth zou ons overtuigen dat God een vrouw was en Jezus haar dochter. Mijn vriend Wolff zou vertellen over zijn ontmoetingen met Don Juan Matus en met peyote, de vriendelijke cactus zonder stekels. En ik over mijn lot als Vliegende Hollander, kapitein van de vervloekte driemaster met de felrode zeilen, nooit in staat om écht aan te meren, gedoemd om eeuwig onderweg te zijn.
Er waren tientallen sprekers en alleen onze vriend Dyl had nog geen flauw idee waarover hij het zou hebben.
We zaten met z´n drieën in de avondzon op het strand van Kreta. De fles Raki was nog bijna halfvol. En het antwoord bood zich meteen aan. Uit de zee stormde een reusachtig briesend monster, de oppergod Zeus in de gedaante van een stier, met op zijn rug de beeldschone nimf Europa. Pal voor ons stopte hij, steigerde, wierp de jonge vrouw in het zand en hij verkrachtte Europa voor onze ogen, zoals velen hem dat zouden nadoen.
We voelden vanuit onze strandstoelen mee met het tragische lot van de Minotaurus, half mens, half stier, die hier in overspel was verwekt en in het labyrint verderop opgeborgen.
We raakten ontroerd door de onvoorwaardelijke liefde van koningsdochter Ariadne voor haar held Theseus en verbolgen over de sluwe manier waarop Theseus die liefde misbruikte om Ariadne te belazeren en haar op dit strand achter te laten.
We waren getuige van de werkelijke drijfveren van de mensheid. En we kenden natuurlijk onszelf en elkaar.
“Seks, bedrog en jaloezie” stelde Wolff voor als thema. Recht voor z`n raap.
“Lies of Love” was mijn inbreng. Ik adoreer alliteratie.
“Eros en Thanatos” mompelde Dyl. Liefde en Dood.
Ter plekke besloten Dyl, Wolff en ik om samen hedendaagse mythes te verzamelen over seks en jaloezie, over liefde en bedrog, over de leugens van liefde.
Dyl zou als oudste de aftrap geven maar te snel werd hij door Eros verstoten en veel te vroeg door Thanatos gehaald.
Wolff stierf twee keer in mijn leven. Kort voor die tweede keer hebben we weer aan dit manuscript gewerkt en zagen het nu vooral een relaas worden van onze eigen liefdesleugens, een biografie van drie liefdeslevens, met alle drie de biografen als personages in elkaars geschiedenis.
“Er zijn twee geschiedenissen” vond Honoré de Balzac. “De officiële geschiedenis die van leugens aan elkaar hangt. En de geheime geschiedenis die de ware oorzaken van de gebeurtenissen vertelt…”.
Volgens ons, toen, op Kreta, hangt juist die tweede ´ware´ geschiedenis van leugens aan elkaar.

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Leugens