Theo Knippenberg – Leugens (25): If you could read my mind

Ik ben gefascineerd door dat fenomeen van mensen die altijd alles beweren ´door te hebben´, die zeggen dat ze ´door iemand anders heen kunnen kijken´. Ze lijken niet te raden, maar te weten, of doen in elk geval alsof.
Nicole, een struise blondine, de vrouw van de eigenaar van een restaurant waar ik toen nog graag at, nam me mee naar haar favoriete ´hang out´, een schietclub in saloon-stijl aan de rafelrand van Oud-Zuid.
Nicole droeg die avond zelfs cowboylaarsjes en een suède jack met franjes.
Tussen de schoten met haar eigen Smith & Wesson door, het was een erg indrukwekkend wapen, en met haar ogen gericht op het doel, niet op mij, bekende ze:
“Ik weet dat mijn man vreemdgaat” (Pang!), ik weet niet, en dat boeit me ook niet, met wie! (Pang!) maar ik merk het meteen omdat ie zich dan zo schuldig voelt. (Pang!) Hij voelt alleen nog maar schuld als ie een ander heeft geneukt. (Pang!) En mij kan ie dan niet eens meer in de ogen kijken (Pang!) en dat maakt hem voor mij zo’n waardeloze minnaar (Pang!)
Elk schot was in de roos.

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Leugens