Theo Hakkert – ‘We kennen Gordon beter dan de buren’
De Twentse Courant Tubantia
donderdag 19 mei 2011
Achterhoek Editie; Almelo Editie; Enschede Editie; Hengelo Editie; Oldenzaal Editie; Tubbergen Editie; West Editie
HENGELO – Hij is net aan zijn praatje begonnen wanneer zijn mobiele telefoon rinkelt. “Ik ben even bezig”, bromt hij en hangt op. Rob Scholte is terug.
De beeldend kunstenaar die zich amper in het openbare leven laat zien is in Hengelo waar hij deelneemt aan een symposium op de Twente Biënnale. Op de manifestatie hangt werk van hem.
Er klinkt applaus wanneer hij wordt aangekondigd. Lang, te lang is Scholte (52), die zijn benen verloor toen in 1994 in zijn auto een bom ontplofte, buiten beeld geweest. Zijn roep heeft er niet onder geleden. Kunstcritica Anna Tilroe, die na hem het woord krijgt, zegt dat ze er vooral is om hem. “Het is goed dat Rob Scholte terug in de arena is.”
Alleen al het feit dat hij er is en niet op het laatste moment verstek laat gaan, geeft voldoening. Maar wat jammer nou weer dat Joost Zwagerman heeft moeten afzeggen. De schrijver, een goede kennis van Scholte, is ziek. Zwagerman schreef ooit, in de roman Gimmick!, over het Amsterdamse kunstwereldje van de jaren tachtig en negentig waar Scholte een van de toonaangevende kunstenaars was. Maar deze sentimental clash blijft voor de afgeladen zaal in de Creatieve Fabriek uit.
Scholte trekt grote lijnen door de kunstgeschiedenis. In de middeleeuwen en
renaissance had kunst de functie van reclame voor kerk en staat. Die rol ging verloren toen de fotografie opkwam. Nu is het zover dat de media alles bepalen. “Beelden worden via de media gezien. We kennen Gordon beter dan we onze buurman kennen.” Straks kunnen we met layers in mobiele telefoons zien wie we tegenover ons hebben. “Wie hier nog vrijgezel is.” Voor kunstenaars betekent dit dat ze zich niet meer kunnen bewijzen zonder zich aan te passen aan technische vernieuwingen. Een ontwikkeling waar
Anna Tilroe kanttekeningen bij plaatst. Ze waarschuwt voor het gevaar dat de kunstmarkt, die wordt gedomineerd door ‘een bovenlaag van superrijken’, gaat bepalen wat kunst is. De kunst heeft volgens haar de neiging aan de wensen tegemoet te komen. Voor een tegenbeweging is nauwelijks aandacht.
Rob Scholte houdt de moed erin. Kunst vindt altijd een antwoord op techniek. “We blijven mensen. Ik ben benieuwd wat er gebeurt wanneer de
elektriciteit uitvalt.”
Plaats een reactie