Roel Prins – Een raadsvergadering

Datum: 6 mrt 15 – 07:05

Den Helder – Iets zei me dat het de moeite waard zou zijn om de raadsvergadering van 2 maart bij te wonen. Er zouden moties vreemd aan de orde van de dag zijn. De publieke tribune was gevuld. Weliswaar met bekende gezichten.

Ik ben een liefhebber van het politieke toneel. Een schouwburgbezoek kost veel geld voor een betrekkelijk korte show. De raadsvergadering biedt soms, geheel gratis, een goede show, die ook uren kan duren. De publieke tribune was gevuld. Veel bekende gezichten. Het leek er op dat men een goede show verwachtte.

Daar ik geen insider in de lokale politiek meer ben moet ik het hebben van signalen en verhalen.
Fractievoorzitter Kuipers van D66 vroeg een interpellatie. Een middel om het college nader aan de tand te voelen. Geen middel om, zoals in dit geval, te trachten de coalitie te destabiliseren. De openingszet van een politieke oorlog die tot aan de volgende verkiezingen gaat duren. Kuipers vond dat hij intelligent gehandeld had. Ik kan met de beste wil van de wereld geen intelligentie in diens handelwijze ontdekken.

Postkantoor
Wat was er aan de hand. Daar waar de vorige coalitie een nieuw stadhuis wilde bouwen staat een postkantoor. Een lelijk gebouw waaraan de Gulden Snede voorbij is gegaan, dat, zonder ramen op ooghoogte, een gevangenisuiterlijk heeft, geverfd is in een kleur die schril afsteekt tegen de omgeving, qua functionaliteiten beperkte mogelijkheden biedt en op de verkeerde plaats staat. Dit gebouw wordt aanbeden door de coalitie. Stoute gedachten in mij fluisteren dat deze aanbidding voort komt uit verzet tegen de vorige coalitie en de maatschappelijke groepering waaruit deze coalitie voortkwam.

Het postkantoor wordt bewoond door de kunstenaar Rob Scholte. Indachtig de bewering dat kunstenaars en hun werk voor het welzijn van de stad van belang zijn, kan het postkantoor gebruikt worden als een museum voor het werk van Scholte. Dat latere generaties mogelijk geen interesse hebben en daarom de inrichting van een museum ter zijner nagedachtenis een mislukking kan zijn, komt bij de aanhangers niet op. En dat dit ook in een ander gebouw kan, mocht er een museum voor Scholte moeten komen, ook niet.

Talent
Als ik de berichten in de pers en de beweringen van lokale politici moet geloven vereist de omgang met Scholte een talent dat het maken van zijn kunstwerken te boven gaat. Wethoudster Van Dongen bleek dit talent niet te bezitten en daarom werd wethouder Kos ingezet. Deze beweerde een breed mandaat van het college te hebben gekregen. Wat dat inhield vergat hij te vertellen. De fractievoorzitter van Behoorlijk Bestuur Wouters besloot als intermediair op te treden. Waarom? Dat is mij niet duidelijk, ik heb een vermoeden.

Wouters heeft tabak van de bureaucratische hobbels. Hij zal er alles aan doen om die hobbels te slechten. Mijn indruk is dat Wouters het heeft over zij die de bureaucratie gebruiken om hobbels op te werpen. Wie kunnen dat anders zijn dan ambtenaren en collegeleden die niet bij machte zijn om het opwerpen van hobbels te voorkomen. Hobbels zoals dwangsommen, die het gezag van het gemeentelijk bestuur moeten vestigen. Scholte was gedreigd met een dwangsom en met uitzetting. Als dat zou gebeuren, zou het gedaan zijn met een Scholte museum.. Dan zou het onduidelijk zijn wat er met het postkantoor moest gebeuren. En dat was even onverteerbaar.

Wouters
Wouters trok naar het goede gesprek dat Kos met Scholte zou hebben. Als intermediair. Dat is een voor raadsleden ongebruikelijke en zelfs ongewenste, doch door vele raadsleden, van coalitie en oppositie, beoefende rol. Wouters moet, zo vermoed ik, zijn gegaan om ervoor te zorgen dat het gesprek goed zou aflopen en om te zorgen dat de dreigingen uit de bureaucratie beëindigd werden. Hij moet onvoldoende vertrouwen in Kos hebben gehad. De verdediging van Kos, tijdens de raadsvergadering, deed mij de zorg van Wouters begrijpen. De conclusie kan worden getrokken dat in ieder geval Wouters geen onbevangen en onbezorgde aanhanger van dit college is. En hij is niet de enige in deze coalitie.

Als resultaat van het gesprek was er een brief geschreven. Daar in werd vastgelegd dat de dreigingen van tafel waren. Wouters ondertekende de brief als getuige van de afspraak. Die brief bleek niet aan de raadsleden te zijn gezonden. De huidige oppositie, zijnde de vorige coalitie, die op ons politiek slagveld van rol heeft gewisseld met de vorige oppositie, zijnde de huidige coalitie, besloot tot actie. Het begrip integriteit verscheen ten tonele. Als je met een politieke opponent de strijd aan wilt gaan lijkt integriteitsschending succes te bieden.

Integer
Fractievoorzitters verzekerden dat zij integer zijn. Zij denken dat wij dat allen gerustgesteld aannemen. Ze zeggen het toch zelf! Dit ondanks het risico op een val in het mes van de aangeroepen gerechtigheid. Kuipers sloeg met zijn integriteitsschending de plank mis. Dat zowel Wouters als Kos in het integriteits verdomhoekje moesten plaatsnemen duidde op een fundamenteel gebrek aan inzicht. Toch meenden de aangevallen Kos en Wouters daar heftig op te moeten reageren.

Kos zei dat de schuld bij Scholte lag, dat hij had onderhandeld met een mes (van de raad) in de rug en dat hij nu klaar was met Scholte. Het had niet aan hem gelegen, hij vindt zich slachtoffer. Kos trok uit zijn eigen ontboezeming geen gevolg. Wellicht heeft hij niet begrepen dat hij zichzelf een motie van wantrouwen uitdeelde en dientengevolge, zolang het nog kan, eervol het strijdperk moest en moet verlaten. De oppositie onderkende dit wel en besloot om Kos, per motie, te bevrijden van de last.

Afkeur
De oppositie besloot tot een motie van afkeur voor Wouters. Ook een actie die iedere vorm van intelligentie ontbeerde. Omdat Wouters niets anders had gedaan dan wat door vele Helderse raadsleden al jaren wordt gedaan, omdat de indiener van zo’n motie zichzelf tot heilige uitroept, een actie die op een later moment zich tegen hem gaat keren en omdat daarmee samenwerking met Wouters op een volgend cruciaal moment niet meer mogelijk kan blijken.

Tijdens het verloop van de avond daalde de stemming en het peil nog meer. Fractievoorzitters gedroegen zich op een wijze die mijn kleindochter van 7 als onvolwassen zou kenmerken. De coalitie bleek verontwaardigd dat de oppositie de motie van afkeur en de motie van wantrouwen indiende. Dit was toch een schaamteloze imitatie van het optreden van deze coalitie in de vorige raadsperiode toen deze nog oppositie was.

Bodylanguage
Interessant was de bodylanguage van de verschillende wethouders. Pastoor leek er niet bij te horen, Wagner leek, onverstoord, dit soort gebeurtenissen vaker te hebben meegemaakt en het trio Van Dongen, Visser en Kos dicht tegen elkaar aan geschoven. Alsof ze niet zonder elkaars steun konden. Ik begrijp dan ook dat dit college, ook al wordt dit niet hard op gezegd, niet de steun van een raadsmeerderheid heeft.

Als Kuipers en met hem de gehele oppositie het denkhoofd hadden gebruikt, dan hadden ze de integriteit in de kast gelaten. Dan hadden ze een debat gevoerd over het onderwerp “onvolledig informeren van de raad”. En daarmee zou de mogelijkheid van een zinnig debat zijn gecreëerd met een legitieme basis. Daarmee zouden ook de kiezers bediend zijn. Daarmee zou het debat naar een aanvaardbaar niveau getild kunnen zijn. Helaas, de door de oppositie onverteerbare oppositierol maakte dit niet mogelijk. De oppositie sneed en snijdt hiermee in eigen vingers. De coalitie, met haar reactie, eveneens. Men speelde een toneelstuk dat langzaam maar zeker naar het niveau van een lagere school voorstelling afdaalde, waarbij de meester of de juf niet ingreep. De plechtstatige herinnering aan de betekenis van de eed of belofte afgelegd door raadsleden veranderde niets.

Ik kan me voorstellen dat Schuiling, nu hij na vijf jaren burgemeesterschap nog steeds geen verandering weet te brengen in onze politieke cultuur, volgend jaar zijn heil elders gaat zoeken.

Misschien tot een volgende keer,
Groet Roel Prins

http://denhelderactueel.nl/2015/03/een-raadsvergadering/
Reacties

flipfluitketel
6 maart 2015 at 08:03
Ben het niet altijd eens met de heer Prins maar de conclusie dat de politieke cultuur in Den Helder er een is van zagen aan stoel poten en ondermijnen van welk college dan ook ondersteun ik wel, Het is nooit samen maar altijd oud zeer welk ten grond slag ligt aan de debatten in de raad. Misschien moet er eens worden gekeken hoe de stad kan worden geholpen door het kijken naar de toekomst in plaats van het herleven van het verleden.

Dennis Groot
6 maart 2015 at 08:24
Geachte heer Prins,
Een aantal korte opmerkingen/vragen over uw zienswijze van afgelopen maandag.
U geeft aan dat u geen enkel idee heeft wat de motivatie is van uw EIGEN partijgenoot om deel te nemen aan een overleg waar ook zijn handtekening onder komt te staan. Nu weet ik dat u in de afgelopen periode, vooral in de laatste fase, meer niet dan wel op raadsvergaderingen aanwezig was (maar wel de raadstoelage in ontvangst nam), maar ik mag toch hopen dat u nog wel enig contact onderhoud met dhr Wouters? Overigens, de uitlating van de heer Wouters dat hij niet WILDE zeggen namens wie hij aan het gesprek deelnam vond ik buitengewoon vreemd. Deze coalitie staat volgens mij voor open en transparant. In deze dus ver te zoeken.
Verder stelt u dat een meerderheid de steun in het huidig college inmiddels heeft opgezegd.. U geeft toch aan dat u sinds het vertrek uit de raad alles van de zijlijn moet zien en meemaken. Hoe komt u dan aan deze informatie? Of zegt u net als u partijgenoot dat u dit niet kan zeggen en wil zeggen?
Wel ben ik het met u eens dat wethouders Kos zijn eigen conclusie moet trekken en vertrek de enige optie is. Wellicht kunt u dit met uw partijgenoot en coalitiegenoten opnemen?
Ten slotte: nu de oppositie (de oude coalitie) aanvallen op hun standpunten is een beetje flauw. In de vorige raadsperiode deden de oude oppositie (nu coalitie) exact hetzelfde met ideeën van de voormalige coalitie. Dat is volgens mij de taak en democratie van Nederland. en dus ook een stukje behoorlijk bestuur….
gr.
dennis

Roel Prins
6 maart 2015 at 09:34
Beste Dennis, ik ben al ern jaar geen lid meer van Behoorlijk Bestuur. Woon dan ook geen fractievergaderingen mee. En spreek een enkele keer met Wouters. Omdat ik Wouters ken meen ik zijn woorden in de raadsvergadering te kunnen uitleggen. Natuurlijk speelt een oppositie het oppositie spel. Alleen in Den Helder gaat dit spel zelden om de inhoud. Het gaat bij herhaling om de ergernis van de underdog positie. Het gaat bij herhaling om verwijten en nog eens verwijten.

Dick Berts
6 maart 2015 at 15:20
Beste Roel. Ik ben bepaald geen fan van deze burgemeester. Maar ik heb de goede gewoonte, om extra goed op te letten of mijn gedrag ten opzichte van mensen die niet mijn vrienden zijn wel fair is, want voor je het weet ga je in de fout. En ik vind dat jij in de fout gaat tegenover Schuiling, door hem te verwijten dat hij er na vijf jaar nog niet in is geslaagd, om verandering te brengen in de Helderse politieke cultuur. Het is in dit Palermo aan het Marsdiep zo’n onvoorstelbare puinhoop, dat zelfs Jozef Stalin hier als burgemeester totaal onverrichter zake vertrokken zou zijn. En ik gebruik Stalin bewust als voorbeeld, want het zou ook nog eens een uiterst slechte zaak zijn, als een niet gekozen burgemeester de politieke cultuur in een gemeente naar zijn hand zou kunnen zetten. Met hartelijke groet, Dick Berts.

Roel Prins
6 maart 2015 at 19:22
Beste Dick,
deze meneer is voorzitter van de gemeenteraad. Hij heft in deze rol wel degelijk zijn best gedaan om de gemeenteraad te helpen om de cultuur te verbeteren. Voor het oog van de openbaarheid begon deze hulp met de inschakeling, met instemming van de fractievoorzitters, van de heer Feijtel en later ook van de heer Asselbergs.
Met hartelijke groet,
Roel