Rob Scholte – Brief aan Sjarel Ex

Beste Sjarel,

25 jaar ben je dit jaar museum-directeur!
De vraag is, of dat wat mij betreft een felicitatie waard is.

25 jaar geleden is het nu, dat we voor het laatst professioneel contact hadden.
Corrigeer me ais ik het mis heb, al gaat dat moeilijk per brief.

Jij werd directeur van het Centraal Museum in Utrecht.
En organiseerde daar als eerste openings- en debuut-tentoonstelling Groeten uit Utrecht.

Ik deed mee, natuurlijk deed ik mee.
We maakten tenslotte samen dezelfde opmars mee in de kunst-hiërarchie.

Bij Metropolis M in de Pijp en daarvoor in de Koophandel hadden we elkaar leren kennen.
Beiden schreven we voor een aantal van die MM-nummers een column.

Jij verdeelde beelden en ik schilderde.
We hingen rond bij The Living Room en in het Paleis.

Jij organiseerde Century 87, waar ik samen met George Dokoupil aan meedeed.
Art in America noemde het resultaat van deze samenwerking een aids-tombe.

Een dichtgetrokken rolgordijn met de naam van Ruud Lubbers in het 8-uur N.O.S. journaal.
De officiële opening met Beatrix en genodigden liep ik uiteraard mis.

Voor je eersteling schilderde ik het bühne-beeld in de zwarte Mart van Schijndel-kubus te Utrecht.
Die is tegenwoordig gelukkig weer in het echt en op de website te zien, al ontbreken de UV-schijnwerpers.

Deze polkadot, Rob’s eigen John Armleder, wist Engelse kunst en design (zie het Centraal Museum) te inspireren.
Ik meen, dat dit de laatste keer zou worden, dat je me belde.

Je vroeg me per telefoon heel serieus, of ik toestemming gaf de schildering vanwege een verbouwing te vernietigen.
Mijn antwoord, begrijpelijkerwijs, was onomwonden negatief.

Daarna hoorde ik er jarenlang niets meer over, soit.
Zou dit project hetzelfde lot ondergaan als mijn Cocktail-bar bij Oblomov?

Daar schilderde Sjoerd Kooistra na de overname van Richter de Benjamin/Scholte weg.
Onder een dekmantel van allerlei vage b.v.’tjes, later ge-zelfmoord.

Groot was mijn verbazing, dat mijn organisatie-schema-schildering jouw aanval doorstaan bleek te hebben.
Dank voor dit verzaken en daarmee verdien je hierbij alsnog mijn hartelijke felicitatie.

Omdat je uiteindelijk hebt besloten mijn werk voor de eeuwige tijdelijkheid te behouden.
Waarschijnlijk geheel tegen je toenmalige zin in.

Welnu, als directeur van Museum Boijmans-Van Beuningen, want dat ben je ten slotte, dit.
Ik hoor, dat je het kleurplaten-project Rom 87 in bruikleen hebt genomen van de Rijksdienst.

Dat is mooi, als het ten minste opgehangen en te zien gaat zijn, geen dood-koop, zoals eerder.
Verder feliciteer ik je, dat je Robby is unique van Sandra Derks dit jaar hebt aangekocht.

Ik liet verstek gaan bij de opnames van de De Avonden van de VPRO met Lotje IJzerdraad.
Daar hadden we elkaar onder het luisterend oor van een live-radio-publiek wat langer kunnen spreken.

Bleek achteraf, toen Sandra prima voor me had waargenomen.
Nog even geduld, dan sluit ik af met een overpeinzing over mijn schilderij Utopia, nu onder jouw directoraat.

Kun je misschien als autoriteit een halt toe roepen aan mijn criminalisering in het Rotterdamse?
Van Meegeren of beter Micky’s grootvader Hoogendijk verkocht je voorganger Dirk Hannema ooit een Vermeer.

Ik verkocht je andere voorganger Wim Beeren slechts een Rob Scholte en geen Paul Spooner.
Het is wel erg stil geworden, na een rumoerig begin, tussen ons de afgelopen 25 jaar.

Ik ben er niet de kunstenaar naar om beleefdheids-bezoekjes af te leggen.
Alhoewel bij George Condo was ik nou weer wel, uit respect en oude banden.

Dank nog voor je aardige uitnodigingen om te blijven dineren in het museum.
Toen en bij die lieve J.C.J. van der Heijden’s laatste opening, god heeft zijn ziel.

Op naar de volgende 25 jaar als ons dat samen nog gegeven is.
Misschien kun je me alvast vragen voor je afscheidstentoonstelling.

Daarmee zou een abrupt einde komen aan het butt-plug-tijdperk bij Museum Boijmans-Van Beuningen.
Mag ik je in de tussentijd uitnodigen om mijn eigen Rob Scholte Museum te bezoeken?

Mijn cadeau aan jou is daarom dit vrijkaartje ter waarde van 2 euro 50 cent.
Geheel betaald uit eigen middelen ben ik het van de weeromstuit zelf maar gaan doen.

Als een soort Jopie Huisman. zeg ik zonder bitterheid en dat loopt aardig.
We zijn open vrijdag, zaterdag en zondag van 12 tot 17 uur.

In Den Helder, hartje centrum, meteen t.o. het station.
Misschien geheel overbodig in deze tijd van vergaande privatisering van algemene middelen,

teken ik, onder mijn eigen naam, gefellici-flap.

Rob Scholte