Remke de Lange – LEVENSLESSEN: ‘De meisjes in mijn bordeel moesten humor hebben.’
Als ze nu jong was, zou ze de prostitutie niet meer in gaan. Er zijn ook geen gezellige bordelen meer, zegt Xaviera Hollander. Komende week verschijnen een heruitgave van haar bestseller ‘The Happy Hooker,’ en ‘Superseks’, haar praktische gids voor minnaars. Tien levenslessen van de vrouw die bekend stond als de beste madam van New York.
Hij wilde doodleuk onder zijn naam een boek schrijven. Ik zei: En ga jij dan in talkshows over mijn leven zitten vertellen?
Les 1: Ken je kracht
“Mijn vader was psychiater en zei altijd: probeer mensen een goed, opbeurend gevoel te geven. Hij had geen idee dat ik dat op mijn manier zou doen. Ik was een vrolijke meid, hou van een pretje, maak makkelijk contact. Op jonge leeftijd al hield ik van seks en ik dacht: ik kan er net zo goed geld mee verdienen. Leuker dan tegen een veel lager salaris op kantoor zitten.
“In mijn bordeel was het een vrolijke boel. Voor iedereen had ik aandacht, ik maakte lol en opjagen deed ik niet. Alleen onbeschofte of dronken klanten, zoals groepjes Ieren op St. Patrick’s Day, flikkerde ik er zo snel mogelijk uit.
“Ik vond het wel leuk als mijn meisjes orgasmes hadden, en niet lagen te faken met klanten. Allure vond ik belangrijk, maar ik zocht vooral meisjes met humor, die wat tekst hadden, en bijvoorbeeld twee talen spraken. Dat sociale gevoel: daar lag mijn kracht als prostituée. Ik was een hoer met een ziel.”
Les 2: Laat de kaas niet van je broodje eten
“De Amerikaanse schrijver Robin Moore deed zich voor als klant en kwam wekelijks langs. Dan hield hij zijn jasje aan en wilde verhalen horen. Mijn jurist vertrouwde dat niet en zei: ‘Laten we hem fouilleren.’ Bleek hij een taperecorder onder dat jasje te hebben en al een half boek bij elkaar getaped te hebben. De titel had hij al: ‘The Happy Hooker’. Hooker? Dat woord haatte ik, ik associeerde het met straathoeren. Er is een hiërarchie in de prostitutie. Je hebt de top-callgirl, privé-escort, maîtresse, de huisvrouw die platgaat voor een nieuwe ijskast, straathoertjes. Ik zat een beetje tussen de escort en de huisvrouw in, géén hooker.
“Hij wilde doodleuk onder zijn naam een boek schrijven. Ik zei: ‘En ga jij dan in talkshows over mijn leven zitten vertellen?’ ‘Tja, daar heb je een punt’, gaf hij toe. Hij heeft er journaliste Yvonne Dunleavy bijgehaald, die mijn verhaal heeft opgeschreven. Voor mij bleef er 10 procent van de opbrengst over, maar goed, met miljoenen verkochte exemplaren tikt het wel aan. De titel hebben we erin gehouden, vanwege de alliteratie. Daarna dacht ik: de volgende keer schrijf ik zelf een boek. Ik heb een boek geschreven over mijn moeder, ‘Kind af’, maar dat liep niet. ‘Er zit geen seks in’, zeiden mensen.”
In dat feestelijke gezelschap herkende ik de helft als klanten van mijn bordeel. En ja hoor: allemaal hugs and kisses
Les 3: Spreek klare taal
“Dat ‘The Happy Hooker’ zo’n succes werd komt door mijn stijl: ik noem het beestje bij de naam. Dat vonden mensen heel leuk. Het boek begon te lopen. Mijn vader was toen al overleden, mijn moeder vond het verschrikkelijk. In Porto Rico liep ik over het strand en zag overal Jewish American princesses mijn boek lezen, leuk was dat. Hun mannen waren in New York mijn klanten, hun zonen versierde ik overdag op het strand, terwijl ze zelf bij de kapper of in het casino zaten. Mundus vult decipi, ergo decipiatur: de wereld wil bedonderd worden, dus bedonder ik, dacht ik dan.”
Les 4: Wees gul – op z’n tijd
“In de jaren zeventig schreven feministen veel over mij. Ik stond dan wel aan de kant van vrouwen, maar ik was verdacht omdat ik de liefde bedreef met mannen. Feministe Germaine Greer ontmoette ik tijdens een orgie in Amsterdam. Zij had de allermooiste knaap gestrikt, dertig jaar jonger, en zich met hem in de beste kamer opgesloten. Ik heb nog op de deur gebonkt: ‘Hey! This is not what we do at an orgy! Alles delen, hè.'”
Les 5: Niet alles draait om roem
“Toen ik al bekend was als de beste madam van New York, kwam er regelmatig een acteur langs. Ik kan zijn naam wel noemen, want hij is dood: Ben Gazzara. Een leuke, sexy, geinige man, fantastische minnaar. Twee keer per week kwam hij, alleen voor mij en betaalde honderden dollars. Toen ik hem een keer tegenkwam in een chic restaurant keek hij dwars door me heen. Er ging een steek door mijn hart: ik heb je talloze keren bemind, ben met je klaargekomen!
Toen ik beroemd werd als de Happy Hooker, kwam ik hem weer tegen met een paar vrienden, en toen was het: ‘Hé, Xaviera!’ Toen dacht ik: fuck you, bastard. Kreeg ik een uitnodiging in gouden letters voor de première van ‘Klute’, met Jane Fonda. In dat feestelijke gezelschap herkende ik de helft als klanten van mijn bordeel. En ja hoor: allemaal hugs and kisses. Wat een hypocriet gedoe, dacht ik. Het gaat allemaal om roem. Dat deed me wel iets ja, want ik heb op mijn manier veel genoten van klanten, zeker de aardige en de goede minnaars.”
Les 6: Be happy
“Ja, de titel van het boek ‘The Happy Hooker’ klopte wel: ik ben over het geheel genomen een gelukkig mens. Mijn bed & breakfast heet niet voor niets Xaviera’s Happy House. Sekskunstenares Annie Sprinkle, een goede vriendin van me, heeft wel eens gezegd dat ‘happy hooker’ een contradictio in terminis is. Dat geloof ik niet. Mijn boek is geen algemeen verhaal over prostitutie, het is een persoonlijk verhaal.
Van die maatschappelijke functie ben ik wel teruggekomen. De rol van pooiers was toen minder groot, en de pooiers die ik kende, waren nogal imbeciele macho’s.
“Ik ben ervan overtuigd dat prostitutie een maatschappelijke functie heeft, je bent een soort sociaal werker. Ik heb onzekere mannen die bang waren voor vrouwen aan seksuele ervaring geholpen. Ik had klanten die binnenkwamen met ‘My wife is so cold’. Die kropen boven op me en waren in twee tellen klaar. Hoe durf je! Dus ik zei: of ik leer je de lessen of je hoeft hier niet meer te komen. Meestal zag ik ze terug. Dan had ik ze in een maand veel bijgebracht over orale seks en voorspel, en dan was het: ‘Nou het gaat zo goed met mijn vrouw, ik hoef eigenlijk niet meer te komen.’ Haha, had ik m’n eigen glazen ingegooid.
“Van die maatschappelijke functie ben ik wel teruggekomen. De rol van pooiers was toen minder groot, en de pooiers die ik kende, waren nogal imbeciele macho’s. Maar nu, met die vrouwenhandel, en meisjes zonder paspoort…
Het eerste exemplaar van mijn nieuwe boek overhandig ik aan Marja Ruigrok, de Amsterdamse VVD-fractievoorzitter die een ondernemerspas voor prostituées wil invoeren. Ik weet niet of dat gaat werken. Als ik nu jong was, zou ik de prostitutie niet meer in gaan. Er zijn ook helemaal geen gezellige bordelen meer, alles gaat nu via internet.”
Les 7: Seks moet je leren
“In de loop der jaren heb ik veel brieven gekregen van mensen die vertelden dat ze mijn boek waren tegengekomen bij het leeg-halen van het huis van overleden ouders. Lag ‘The Happy Hooker’ kapotgelezen in het nachtkastje. Vervolgens hadden zij het zelf ook gelezen.
“Twee generaties lezers hebben plezier gehad van mijn boek, dus ik dacht: voor de volgende generatie moet ik weer iets schrijven. Dat is ‘Superseks’, een update van een boek dat ik veertig jaar geleden heb geschreven. Toen was er geen aids, niemand wist van de G-spot en iedereen had schaamhaar. Het was een tijd waarin alles kon: er waren voorbehoedsmiddelen, syfillis kon worden genezen, condooms, die ik altijd heb gehaat, werden zelden gebruikt. Seks was fun.
“De tijden zijn veranderd, maar sekstips blijven nuttig. In vrouwenbladen komen wel Marlies Dekkers-bh’tjes langs, maar praktisch advies? De Vlaamse Goedele Liekens – haar nieuwe boek heet trouwens ook ‘Superseks’ – is leuk en goed, maar ze is een beetje braaf. Ze zegt het allemaal wat omfloerst.”
Vrouwen snappen niet dat mannen graag masturberen. Mannen vinden het fijn om zich even terug te trekken in hun eigen wereld.
Les 8: Deel je fantasieën met elkaar
“Seks is voor mij iets tussen gelijkwaardige partners. Je kunt je vrouw niet zomaar vastbinden en dan aan haar lot overlaten. Als je daarover fantaseert, deel het dan. Wat je deelt, wordt bespreekbaar. De ander krijgt de kans om te zeggen: dit lijkt me wel wat, maar dát zie ik niet zitten. Dat is intimiteit. Bovendien: je hoeft niet al je fantasieën uit te voeren.”
Les 9: Marriage + monogamy = monotony
“Ik ben nu getrouwd met een ontzettend lieve man, Philip. Ik denk weleens: waar heb ik zo’n leuke man aan verdiend? Daarnaast heb ik een lesbische vriendin, die ook een vrouw heeft. In het begin had mijn man er moeite mee, maar nu kunnen ze het prima met elkaar vinden. Zeker als je biseksueel bent, zoals ik, is het heerlijk om twee mensen in je leven te hebben, ze vullen elkaar aan. Maar mijn man gaat voor. Als hij morgen zegt: ‘Ik wil graag dat je stopt met die ander’, dan doe ik dat.”
Les 10: Taboes blijven
“Vrouwen snappen niet dat mannen graag masturberen. Mannen vinden het fijn om zich even terug te trekken in hun eigen wereld. Laat ze. Voel je als vrouw niet gepasseerd. Andersom, mannen: let op lichaamstaal. Het lichaam is één grote erogene zone. Als je lekker bezig bent, stel dan geen domme vragen als ‘Voelt dat goed?’ Wat kan ze doen behalve ja zeggen?
“Seks blijft voor misverstanden en onzekerheden zorgen. Alle problemen die ik door de jaren heen voorgelegd heb gekregen, vat ik altijd zo samen: ‘My cock is too big, my cock is too small, I come too quick or I can’t come at all.’
Xaviera Hollander (Vera de Vries, Soerabaja, 1943), kind van een Joodse vader en Duits-Franse moeder, bracht haar eerste jaren door in een jappenkamp en groeide op in Amsterdam. Na een opleiding tot secretaresse kwam ze in New York terecht, begon te werken als callgirl en opende haar eigen bordeel. In 1971 werd ze beroemd met haar boek ‘The Happy Hooker’, dat werd gevolgd door zeventien andere boeken. In het blad Penthouse had ze decennialang de seksadvies-rubriek ‘Call me Madam’. Nu runt ze met haar echtgenoot in Amsterdam een bed & breakfast.
Komende week verschijnen bij uitgeverij Gibbon een heruitgave van ‘The Happy Hooker,’ en ‘Superseks’, een praktische gids voor minnaars. Hollander verzorgt naar aanleiding daarvan een reeks theateroptredens: ‘Xaviera en Vrienden’.
Trouw, 13 februari 2016
Plaats een reactie