Ralph Posset – Het parallelle universum van het Stedelijk Museum

Het is stuitend om te zien, hoe het Stedelijk Museum zich na alle publicaties van de afgelopen weken nog steeds in het slachtofferschap wentelt. Niemand uit de badkuip (of is het een gestileerde grafkist, die symbool staat voor de kamikaze vlucht, die het Stedelijk al tientallen jaren maakt?) is zich van enige schuld bewust. Het is allemaal de schuld van de boze buitenwereld, dat directrice Beatrix Ruf moet opstappen. Beeldvorming speelt haar parten en sowieso haat iedereen de kunsten en Barbertje moet nu hangen.
Om precies te zijn vindt de raad van toezicht, dat Ruf slachtoffer is van ‘schijn en perceptie’. Kortom, niets aan de hand. Er is een parallel universum, waar niets is wat het lijkt.
Nou klopt dat op zich wel. De vraag is alleen: waar bevindt zich dit parallelle universum? In de hoofden van de tientallen belanghebbenden, die zich op allerlei manieren hebben verrijkt door het beleid, dat Ruf voerde bij het Stedelijk? Of bij de 17 miljoen andere Nederlanders, die met open monden hebben kennis genomen van de bestuurlijk janboel en het verregaande nepotisme, dat zich bij het Stedelijk afspeelt?
De vriendjes en mededaders van Ruf zullen bij hoog en laag het laatste blijven verkondigen. Want zij verschuilen zich achter hun flinterdunne mantra: de kunstenaars staan achter ons. Bullshit. De waarheid zou zijn: onze kunstenaars staan achter ons.
En dat is precies, waar het fout is gegaan. Ruf heeft een cirkeltje van belanghebbenden om zich heen verzamelt, dat elkaar veren in de reet steekt. En ja, die staan allemaal achter het beleid van het Stedelijk. Dat de veren stinken naar stront, nemen ze op de koop toe. Ze hebben allemaal te veel te winnen, en nog meer te verliezen.
Het Stedelijk is een privé speeltje geworden van de rich and famous in de kunst. In alle lagen van het museum zitten de vriendjes van Ruf, die hun eigen collectie de afgelopen jaren in waarde hebben zien toenemen, omdat zij verzamelden, wat het museum toonde. Feitelijk is het handelen met voorkennis. Het is dan ook te hopen, dat alle bestuurders van het museum hun taken neerleggen. Ze hebben niet alleen gefaald, ze hebben zich verrijkt aan een instituut, dat het algemeen nut moet dienen. Als de bezem niet rigoureus door alle bestuurslagen van het museum wordt gehaald, zal een volgende directeur bij voorbaat beginnen aan een mission impossible.

https://www.parool.nl/opinie/-stedelijk-is-speeltje-geworden-van-de-rich-and-famous~a4522466/amp