Patrick de Witte – Kunst
Weinig mensen weten dit, maar de dageraad der beeldende kunsten valt samen met de geboorte van de cool. Die moeten we op zijn beurt situeren ergens in de prehistorie, toen een nietsvermoedende holbewoner nonchalant zijn speer op de schouder legde, net op het moment dat een vijand hem langs achteren besprong en alzo op het wapen werd gebrochetteerd. Toen werd tussen twee haakjes eveneens de uitdrukking ‘Kust nu mijn kloten’ aan de intermenselijke communicatie toegevoegd. Getuigen van dit opmerkelijke incident togen onmiddellijk aan het werk om wat ze hadden gezien voor de eeuwigheid vast te leggen. De grottekeningen van dit historische voorval zijn nog steeds in Altamira te bewonderen. Eigenlijk zijn het de allereerste YouTube-fragmenten.
Soit, laten we op de grote dvd-recorder van de kunstgeschiedenis de >>-knop indrukken en doorspoelen naar het einde van de negentiende eeuw. Tot dan hadden kunstenaars zich voornamelijk tot doel gesteld de realiteit zo waarheidsgetrouw mogelijk weer te geven. Maar in Frankrijk, waar de absint rijkelijk vloeide, werden kunstenaars steeds vaker wakker met een motherfucker van een kater, wat hen een enigszins wazig zicht en stekende hoofdpijn bezorgde, plus de onweerstaanbare aandrang om hun schilderijen zo snel mogelijk af te werken en weer in hun sponde te kruipen. Het resultaat was het impressionisme: onscherp geschilderde doeken die nog het best met toegeknepen ogen en van op afstand werden bekeken, wat het des te onbegrijpelijker maakt dat het impressionisme in Japan en China nooit een hoge vlucht heeft genomen. Vooral Monet, Manet, Renoir en Cézanne bleken wel voor een flinke neut te porren.
Naast de Groene Fee zou nog een andere factor van grote invloed zijn op des kunstenaars zucht naar realisme: de Fransman Jacques Mandé Daguerre vond de fotografie uit. Daar hadden maîtres aller landen absoluut niet van terug! Vloekend en morrend – hun inkomen stond op het spel – zochten beeldende kunstenaars de hele twintigste eeuw lang naar andere manieren om de werkelijkheid te verbeelden. KOM BINNEN!
kubisme (Picasso)
constructivisme (Kandinsky)
dadaïsme (Duchamp)
surrealisme (Dali, Magritte)
expressionisme (Ernst)
organicisme (Moore)
abstract impressionisme (De Kooning)
minimalisme (Judd, Ryman)
neo-expressionisme (Lüpertz)
nieuw realisme (Tinguely)
Kunstenaars die er niet in slaagden in een van deze -ismen iets te betekenen (Cyriel Vlassenroot, Aimé Boursin) stortten zich dan maar in het alcoholisme. Of de popart (Warhol)
Aan het eind van de twintigste eeuw moesten beeldende kunstenaars opboksen tegen video, dvd, de digitale revolutie en de genadeloze gezel der commerciële televisie. Zo kliefde de Brit Damien Hirst kleinvee in tweeën om het op sterk water te zetten en ging de Nederlander Rob Scholte zo ver zich een bomaanslag op de hals te halen waarbij hij beide benen verliest.
Eat this! Van Gogh, you pussy!
Uit:
Patrick de Witte – Pdw MAXIMUM Rede & bullshit
Uitgave Lannoo Meulenhof
Taal Nederlands
Afmetingen 210x210x139 mm
Gewicht 164,00 gram
Verschijningsdatum juli 2010
Druk 1
ISBN10 902099056X
ISBN13 9789020990560
Plaats een reactie