P.J. Cokema – Kunst op Zondag: Laatste maaltijd
Nog een krappe maand en dan is de paascyclus (https://nl.wikipedia.org/wiki/Paascyclus) ten einde. Deze cyclus bewijst maar weer eens tot welke desastreuze gevolgen het ‘van je geloof vallen’ leidt: waar we nu drie vrije dagen hebben, hadden dat er minstens 15 kunnen zijn als de paascyclus ten volle gerespecteerd zou zijn.
En zo ging, de cyclus was ruim halverwege, de ‘Dag van Het Laatste Avondmaal’ (https://nl.wikipedia.org/wiki/Witte_Donderdag) voorbij zonder dat het land ter file ging voor een lang vrij weekend. Zo’n laatste hapje, waar gaat dat eigenlijk over?
Natuurlijk over de iconische muurschildering van Leonardo da Vinci (https://nl.wikipedia.org/wiki/Het_Laatste_Avondmaal_(Leonardo_da_Vinci)). Een fijn stukje graffiti, dat in duizenden pastiches (https://www.google.com/search?q=pastiche+last+supper&rlz=1C1PRFI_enNL817NL817&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwigosu9kcbiAhWHaVAKHab_CTQQ_AUIDigB&biw=1920&bih=969) is geciteerd en geparodieerd (https://www.google.com/search?q=parody+last+supper&rlz=1C1PRFI_enNL817NL817&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwjQneTRkcbiAhVGbVAKHSHsAFkQ_AUIDigB&biw=1920&bih=969). En altijd in nagenoeg dezelfde opstelling: aan een lange tafel zit in het midden een noodlottige, een stuk of twaalf jandoedels links en rechts van hem. Zouden er nog andere laatste maaltijden zijn?
We slaan de 60 laatste avondmaaltjes van Andy Warhol (https://gagosian.com/quarterly/2017/05/01/andy-warhol-sixty-last-suppers/) over, evenals het valse laatste maal van Vermeer, beter bekend als het echte laatste diner (https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Laatste_avondmaal.jpg) van Han van Meegeren (https://nl.wikipedia.org/wiki/Han_van_Meegeren). We kijken wel naar…
…een reeds vervagende Jezus en 12 in slaap gevallen apostelen. De schilder gooit er nog wat bovenrealisme op door het begrip ‘12’ meer magie te geven. Dat zag u natuurlijk al meteen.
Salvador Dalí (https://en.wikipedia.org/wiki/Salvador_Dal%C3%AD) – The Sacrament of the Last Supper (https://www.nga.gov/collection/art-object-page.46590.html), 1955.
Salvador Dalí – The Sacrament of the Last Supper, 1955 (foto Jorge Elías/Flickr)
Het blijft jammer, dat de gemeente Den Helder het Rob Scholte Museum (https://robscholtemuseum.nl/) geen kans heeft willen geven, dus nu maar afwachten, of we deze werken ooit nog eens bij elkaar zullen zien hangen.
Peter Klashorst (https://nl.wikipedia.org/wiki/Peter_Klashorst, geen link naar en eigen website, wel op Facebook, maar ja, dan krijg je dit: http://www.peter-klashorst.com/), jaar onbekend.
Het Laatste Avondmaal | The Last Supper by Dutch artist Peter Klashorst (foto FaceMePLS/Flickr/Rob Scholte Museum Den Helder)
Rob Scholte (https://nl.wikipedia.org/wiki/Rob_Scholte), jaar onbekend
Het Laatste Avondmaal | The Last Supper by Dutch artist Rob Scholte (foto FaceMePLS/Flickr/Rob Scholte Museum Den Helder)
De in 2000 overleden Belgische kunstenaar Albert Szukalski vond het woestijnlandschap rond het het spookstadje Rhyolite (Nevada, U.S.A., https://en.wikipedia.org/wiki/Rhyolite,_Nevada), een treffende gelijkenis hebben met dat van het Heilige Land (Palestina) en dat bracht hem op het idee van het Laatste Avondmaal een geestverschijning te maken. Szukalski’s beeldenwoestijn groeide uit tot wat het Goldwell Openlucht Museum (http://goldwellmuseum.org/) is.
Albert Szukalski (http://www.john-byrne.ie/project.php?projectsId=10), 1984.
The last supper as seen by an artist in a ghost town (foto Eric Wilde/Flickr/desert ghosts)
De Ierse kunstenaar John Byrne zocht onder de lokale bevolking van Dublin modellen voor zijn laatste avondmaal (https://publicart.ie/main/directory/directory/view/dublins-last-supper/e793abe5734565de4ef3ce199861dac5/). Het werk werd daarmee een afspiegeling van een “veranderende samenleving en de groeiende culturele mix in Dublin”. Byrne ziet het als een uiting van “positieve politiek en [zijn] geloof in gewone mensen”. Geen enkel instituut of religie heeft een monopolie op ‘goedheid’.
John Byrne, 2004.
The photographic reconstruction of The Last Supper, by artist John Byrne
De robots in de installatie van Giles Walker voor het Wetenschappelijk Museum in Londen (https://blog.sciencemuseum.org.uk/giles-walkers-last-supper/), filosoferen wat over leven en dood en herinneringen aan de laatste maaltijden, die ter dood veroordeelden voor hun executie nuttigen (daar komen we aan het einde nog op terug). Schuif aan bij Giles Walker(http://www.gileswalker.org/about)’s versie (2 min. 27”) van Het Laatste Avondmaal (2010 – 2011).
BlackRatProjects – Giles Walker’s LAST SUPPER
Gepubliceerd op 22 mrt. 2012
Giles Walker’s extraordinary Last Supper. A fully animated sculpture consisting of thirteen mechanical figures who interact around a table.
A year in the making, this remarkable work is simultaneously humorous and frightening. The Last Supper surpasses the audience’s initial interest in the robotic elements of the piece and draws us into the questions it poses and the all too human aspects it addresses. It promises to leave a lasting impression on those who have the opportunity to experience it.
http://www.gileswalker.org
http://www.blackratprojects.com
Music, Wounded by Kevin MacLeod http://www.incompetech.com
Directed by Gavin Elder http://www.heyluke.com
Reacties:
https://youtu.be/B4-GD9VrqPw
Ook de installatie in de kathedraal van Turku (Finland) leunt zwaar op Leonardo da Vinci. Nu zijn echter de figuren van de tafelgenoten “open gelaten” om, als het ware, ingevuld te worden door de toeschouwers. Op de tafel kunnen ze schrijven en tekenen wat ze willen. Op de plek, waar bij Da Vinci de hoofdfiguur zit, staat hier een camera, die gemanipuleerd kan worden door hun handen in het ‘handschoenenkastje’ te steken. Jezus als huishoudhandschoenen en een camera, je gelooft het niet…
Francine LeClercq (http://francineleclercq.blogspot.com/2011/08/last-supper-viimeinen-ehtoollinen-in.html) licht het hier haar “Last Supper – “mise en [s]cène” (2011), toe (2 min. 12”).
Turun ev.lut. seurakunnat – The Last Supper: Exhibition in Turku Cathedral
Gepubliceerd op 19 apr. 2011
Artist Francine LeClercq interviewed.
Reacties:
https://youtu.be/52dT3da1oF0
Yinka Shonibare (http://yinkashonibare.com/home/) maakt er een Bachanaal van. Christus is vervangen door de Griekse god Bacchus, de apostelen zijn allen onthoofd, de tafel is afgeladen met luxueus voedsel. Het is Shonibare’s commentaar (https://www.stephenfriedman.com/exhibitions/past/2013/yinka-shonibare-mbe-pop/, 2012) op de wanprestaties van de financiële sector en het streven naar macht en geld, die hebben geleid tot de economische crisissen (filmpje 5 min. 43#).
Stephen Friedman Gallery – YINKA SHONIBARE, MBE ‘POP!’ STEPHEN FRIEDMAN GALLERY, LONDON – EXHIBITION FILM
Stephen Friedman Gallery is delighted to announce a video of Yinka Shonibare MBE’s solo exhibition at the gallery. This exhibition of all new works focuses on the corruption, excess and debauchery that have in part led to the current economic crisis. With characteristic wit and critique, Yinka Shonibare explores the contemporary worship of luxury goods and the behaviour of the banking industry while referencing well known iconography and art historical homage – most notably in his creation of a large tableau based on Leonardo da Vinci’s ‘The Last Supper‘.
YINKA SHONIBARE, MBE ‘POP!’ STEPHEN FRIEDMAN GALLERY, LONDON – EXHIBITION FILM from Stephen Friedman Gallery on Vimeo.
Vimeo, Friday, April 5, 2013 at 9:30 AM EST
Paul Ito, bekend van zijn protesttekening tegen het WK voetbal in Brazilië in 2014 (https://www.flickr.com/photos/pauloito/13998946669), maakte in het Duitse Halle een avondmaal, waar de apostelen alleen nog geïnteresseerd zijn in hun smartphones en tablets.
Paul Ito (https://www.pauloito.com.br/) – muurschildering in Halle (http://streetart-halle.de/2014/09/stree-art-abendmahl/), 2014
Last supper, Halle, Germany, 2014 (foto Paulo Ito/Flickr)
En tot slot iets, waar we op terug zouden komen: In 2000 begon Julie Green borden te maken met afbeeldingen van laatste maaltijden, die ter dood veroordeelden voor hun executie hadden gevraagd. Bij een eerste tentoonstelling waren er al 500 te zien, momenteel heeft ze er 800 af. Ze wil er jaarlijks 50 bij maken, net zo lang tot de doodstraf in de V.S. is afgeschaft.
Julie Green (http://greenjulie.com/) – Plates Illustrating Final Meals of U.S. Death Row Inmates (http://greenjulie.com/last-supper/, 2000 – ???; filmpje 6 min. 37”)
Broad and High – The Last Supper
Gepubliceerd op 18 dec. 2013
Artist Julie Green shares the details of her provocative exhibit, The Last Supper, and gives viewers a tour of the more than 500 plates that encompass her installation – each with its own dark story to tell. Each plate documents the last meal of a death row inmate.
Reacties:
https://youtu.be/uf4EN7EPnTk
Zo kunnen we dan toch eindigen met een kunstwerk , dat verder gaat dan het inmiddels tot cliché verworden avondmaal van Da Vinci.
Sargasso, zondag 2 juni 2019, 08:00
Reacties:
clismo
2 juni 2019, 09:18
https://images.app.goo.gl/m4DdArZpCphLEFPx6
https://sargasso.nl/kunst-op-zondag-laatste-maaltijd/
Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=P.J.+Cokema
https://robscholtemuseum.nl/?s=Laatste+avondmaal
https://robscholtemuseum.nl/?s=Last+supper
Plaats een reactie