Nuel Gieles – Chinoiserie van Frénk van der Linden in beeld bij Haarlems kleinste museum
Haarlem – Journalist Frénk van der Linden hoef je niet te vragen naar zijn fascinatie voor alles wat met China te maken heeft. Naar aanleiding van de expositie van zijn Chinese snuisterijen in het Kleinste museum van Haarlem in de etalage bij Kunst centrum Haarlem aan de Gedempte Oude Gracht komt het verhaal vanzelf.
De China fascinatie van Frénk van der Linden (oktober, 1957) begon toen hij maar net elf was en het stripalbum ’Kuifje en de Blauwe Lotus’ van Hergé las. De strip speelt zich af in China en hoofdpersoon Kuifje is ook nog eens journalist. “Kuifje, c’est moi“, zegt hij er nu over, terugblikkend op de ’nobele reporter, die je nooit ziet werken’.
“Ik begreep de helft nog niet. Maar het was belangrijk voor me om weg te dromen in de tijd, dat mijn ouders gingen scheiden. Wegwezen, reizen. Beter ontsnappen dan naar China leek mij onmogelijk. Dáár moest ik heen. Dat lukte begin jaren 80. Ik reisde als jonge journalist mee toen premier Dries van Agt er op bezoek ging. Iedereen liep daar nog in Mao pak.’’ Maatschappelijk engagement is Haarlemmer Frénk van der Linden nog steeds niet te ontzeggen. Het is, alsof hij een oud Chinees spreekwoord aanhaalt, als hij zegt: “Een tijger stapt nooit uit zijn huid. Die kun je alleen maar doden, al is hij van een communistisch een kapitalistisch roofdier geworden. Nergens zijn inkomensverschillen zo groot als in China. Eén op de acht wereldburgers is een Chinese boer, die geen nagel heeft om aan z’n kont te krabben. Ze eten er vandaag de dag van twee walletjes, het communisme en het kapitalisme.“
Natuurlijk ligt een exemplaar van Mao’s Rode Boekje in de museumvitrine. Maar de chinoiserie. die Van der Linden heeft verzameld in de loop van zijn meer dan dertig bezoeken aan het Land van de Rijzende Zon passen natuurlijk niet allemaal in de vitrine aan de Gedempte Oude Gracht. Komt het communistische China er niet gemakkelijk af in de etalage bij het kunstcentrum?
Van der Linden: “Ik denk van niet. Mijn fascinatie is die voor de dictatuur. Het volstrekt andere dan wat wij gewend zijn. Ik maak reclame voor het raadselachtige. De journalistiek is een voertuig om het leven te snappen, mijzelf incluis. In zo’n winkeltje in China kocht ik een aansteker met een afbeelding van Mao erop, en ook een aanstekertje met een playmate, precies op dat breukvlak van de jaren 80 – 90 toen ik er in 1989 was met de studentenopstand op het Tiananmenplein, het Plein van de Hemelse Vrede. Het dierbaarst in de etalage is het horloge met soldaten kop dat militairen kregen bij het neerslaan van die revolutie met het opschrift ’Met dank aan de helden van ons vaderland voor het onderdrukken van de contrarevolutionaire rebellie in 1989’ Dat zegt wel wat. Maar mijn fascinatie is verdampt. Die handelsoorlog tussen China en Amerika interesseert me niet. Als ik nu zou gaan, zou ik iets laten zien, dat de huidige macht van Xi Jinping representeert. Die is machtiger dan Mao Zedong ooit geweest is.“
Haarlems Dagblad, 2 februari 2020, 13:05
Meer informatie
https://robscholtemuseum.nl/?s=Frénk+van+der+Linden
https://robscholtemuseum.nl/?s=China
https://robscholtemuseum.nl/?s=Tiananmen
https://robscholtemuseum.nl/?s=Xi+Jinping
https://robscholtemuseum.nl/?s=Mao+Zedong
Plaats een reactie