Niburu | De Graaf van Holland (misdaadverslaggever) – Moord Fortuyn: officiële verhaal en complotverhaal zijn nep (1 + 2)
Moord Fortuyn: officiële verhaal en complotverhaal zijn nep (1)
Negen dagen voor de parlementsverkiezingen werd op 6 mei 2002 Pim Fortuyn vermoord in het mediapark in Hilversum.
Deze moord houdt nog steeds de gemoederen bezig en weet nog steeds niemand wat er die dag precies gebeurde.
Eén van de meest gehate personen in ons land is ongetwijfeld Volkert van der Graaf, de milieuactivist, die op 6 mei 2002 een eind gemaakt zou hebben aan het leven van de man, die Nederland echt had kunnen veranderen: Pim Fortuyn.
Vandaag de eerste in een serie van drie afleveringen, waar een misdaadverslaggever, die in kleine kring bekend staat als de Graaf van Holland, zijn bevindingen over de moord op Fortuyn bekend maakt.
In het kader van een onderzoek naar tien bekende complotverhalen ben ik een onderzoek gestart naar de moord op Fortuyn. In dit eerste deel zal ik aantonen, dat het officiële verhaal over de moord de prullenbak in kan. U kunt hierop in de commentaren reageren en die commentaren zal ik verwerken in deel 2. Deel 2 gaat erover, dat het complotverhaal van Ine Veen met haar extra schutter vanaf het dak ook de prullenbak in kan. In deel 3 gaan we zien hoe het echt zit, maar dat is afhankelijk van uw reacties.
Aanvankelijk dacht ik bij de moord gemakkelijk over de eerste getuigenverklaringen vanaf het Mediapark heen te kunnen stappen. Dat lukte niet, omdat de verklaringen van de mediaheren gewoonweg te belachelijk waren. Daar zit waarschijnlijk de sleutel tot de oplossing.
Verloop van de moord
Voordat we met die verklaringen beginnen, laten we eerst even het algemene beeld rond de moord ophalen en de aanhouding zes minuten later. Volkert schiet Fortuyn op een perfecte manier dood met twee treffers in de borst bij het hart, twee in het hoofd en één in de hals. Hij doet dat met zijn pistool in een plastic zak (verklaring Volkert) of ernaast (verklaring De Wild). Dan neemt hij de benen en houdt zijn hand met zijn pistool in zijn jaszak (verklaring Volkert en Smolders). Hebt u dat wel eens gedaan: rennen zo hard als u kan met één hand in uw jaszak? De eerste belachelijke verklaring dus. Smolders weet aan het begin van de Celebeslaan, een willekeurig punt in Hilversum, zijn positie per telefoon aan de politie door te geven, om ongeveer één minuut later, de hoek om in de Sumatralaan, de eerste politieman met hond te verwelkomen. Zij rennen met elkaar nog een blokje om en komen twee minuten later aan bij een benzinestation, waar inmiddels een ontvangstcomité staat opgesteld van:
1. Zes agenten in kogelvrije vesten
2. Tenminste twee politieauto’s
3. Tenminste twee politiehonden (waarschijnlijk ook de auto van de hondenbrigade)
4. Een fotograaf (A. Marks)
5. Een radioverslaggever met draaiende opnameapparatuur (Filemon Wesselink)
6. Een onbekend aantal ME’ers
Op een willekeurig punt in Hilversum in drie minuten een dergelijk ontvangstcomité inrichten? Commentaar lijkt mij overbodig. Hierbij het radioverslag van de arrestatie door Wesselink, ik verzin het niet:
FortuynMedia – Radio: Filemon Wesselink bij de arrestatie, 6 mei 2002
Gepubliceerd op 8 apr. 2012
Pim Fortuyn, 6 mei 2002, Filemon Wesselink bij de arrestatie van Volkert van der Graaf (Radio).
Reacties:
https://youtu.be/BdGH_zQWHM4
We noteren als lid van het complot, voor zijn ‘walk like an Egyptian’ met zijn pistool in zijn jaszak en zijn perfecte timing om in zes minuten te finishen bij het ontvangstcomité:
‘Ook gij, Volkert van der Graaf!’
‘Ook Gij, ‘Hilversumse politie!’
Maar het verhaal wordt nóg ongeloofwaardiger als we goed luisteren naar de verklaringen van de diverse getuigen op het Mediapark. Daar zijn o.a. presentator Ruud de Wild, verslaggever 3FM nieuws Peter de Vries en aan het eind fotograaf Robin Utrecht. Het wordt ons gemakkelijk gemaakt, want we kunnen enkele verklaringen terugluisteren in deze link (https://www.youtube.com/watch?v=DTbTqCKgXBU), maar leest u eerst verder:
Leugendetectie
Leugendetectie is een vak en dat gaat uit van de theorie, dat de hersenen minder makkelijk een leugen reproduceren dan de waarheid. Uh’s kunnen duiden op leugenachtigheid. Vandaar dat hieronder de uh’s ook zijn weergegeven. Daarnaast kan het omzeilen of het overduidelijk niet noemen van iets erop duiden, dat er iets te verbergen valt. Wie goed oplet en luistert naar hoe Fortuyn telkens wordt gepresenteerd weet al, dat er iets niet klopt .
Rich Planet legt goed uit hoe leugendetectie werkt en past het toe op een beroemd interview: https://www.youtube.com/watch?v=xmE62ru817w#action=share.
Peter de Vries (zonder ‘R’)
Laten we beginnen met het slechtste hoorspel ooit, dat uit een Nederlandse radio heeft geklonken. Dan hebben we het over het ooggetuigenverslag van de net neergeschoten Fortuyn door Peter de Vries. Hieronder staat zijn verslag voluit, vanaf 8:59 in bovenstaande link: https://www.youtube.com/watch?v=DTbTqCKgXBU.
Eerste een stukje interview achteraf met De Vries:
“Ik zag nog net een de staart van een Jaguar, uheuh, de auto, uhh, om de hoek verdwijnen en verder was er niemand hier, de, dur stonden alleen auto’s en, uh, tussen de auto’s, uh, op de parkeerplaats, midden op de parkeerplaats, daar lag, uh, daar lag een een een persoon in een zeer vreemde houding met, uh, z’n, ze voeten onder z’n knieën hevig schokkend, hoge ademhaling, nou, dat is nooit goed en, uh, uh, wel helemaal gaaf, daar lag nog niet zoveel bloed en ik ik sch…, ja, ik, ik had mijn recorder lopen en ik ben gaan stamelen in de microfoon.”
Valt u op, dat hij de naam Pim Fortuyn niet heeft genoemd en dat hij drie ‘uh’s’ nodig heeft om Fortuyn als persoon aan te duiden? Het interview komt gespeeld over, de flauwe grap van de staart van de jaguar is geen toeval.
Dan het, beruchte, op de avond van de moord uitgezonden verslag van De Vries:
“Oh, mijn god, oh, mijn god (luide ademhaling) oh, mijn god, uohh, hier op de parkeerplaats van, uh, Radio 3 (luide ademhaling) terwijl de ster loopt (luide ademhaling) twee minuten, drie minuten, nadat ‘t programma is afgelopen, uh, ligt hier, uh (luide ademhaling) Pim Fortuyn (luide ademhaling), der is, uh, niks meer te zien, ik zie, uh, niema.., niemand (luide ademhaling) meer weglopen, of der is niks te zien, Pim ligt hier (geluid op achtergrond, vervolgens luid), NERGENS AANKOMEN JONGENS, NERGENS AANKOMEN (stilte), hij ligt, eh, op de parkeerplaats van, eh, Radio 3, met z’n ooghun, uh, half open, hhij leeft nog wel, hij ademt heel schokkerig, ja, we moeten wat doen (luide ademhaling), wat moeten we doen?”
Wat we duidelijk zien is, dat de spreker het onderwerp Fortuyn zoveel mogelijk omzeilt. Hij maakt de indruk, dat Fortuyn níet in zijn buurt is. Had hij niet aan Pim kunnen vragen hoe het met hem ging? Duidelijk is ook dat het ooggetuigenverslag een redactie heeft gekend. De zinsnede “hij leeft nog wel”, is duidelijk vanuit een voldongen feit geschreven en staat in schril contrast met de veel normalere constatering “hij leeft nog wel, (…) we moeten wat doen”.
Uit het verslag kunnen we ook afleiden, dat niemand zich om Fortuyn bekommert. Dat is, met alleen al minimaal negen ooggetuigen, gewoonweg belachelijk: Ruud de Wild, Arjan Penders, Paul van der Lugt, Albert de Booij, Peter de Vries, Merel (producer BNN), Fierous Zeroual, Hans Smolders en “Getuige K” (zie requisitoir, ik kon niet achterhalen wie Getuige K was). Natuurlijk zijn er negen smoesjes. Hoeveel mensen waren er binnen, die vrijwel onmiddellijk op de hoogte waren: Sander de Heer, Jeroen Kijk in de Vegte en de vele andere mensen in het gebouw?
Maar goed, we noteren voorlopig alleen: ‘Ook Gij, Peter de Vries!’
Arjan Penders (regisseur) vanaf 5:39:
‘Toen ben ik, euhh, naar buiten gerend, maar ik kwam nou, tot een meter of vijf buiten en toen kwam Ruud achter een auto vandaan, waar die zich had verscholen en op mij afgerend, huilend en, uh, riep “ze hebben hem neergeschoten, ze hebben hem neergeschoten”, dat ‘m, ik kon het helemaal niet geloven, ik dacht van na, hoe kan dat nou, wat is dat nou, maar op hetzelfde moment keek ik ook naar Fortuyn, die natuurlijk, uh, uh uh, op de op de parkeerplaats lag, toen had ik wel in de gaten, dat het iets meer was dan in ieder geval wat ik nog dacht in elkaar, uh, geslagen zijn.’
We horen hier een spreker, die met weinig uh’s spreekt, maar het wel moeilijk krijgt, zodra hij zich Fortuyn moet herinneren. Dat is geen emotie, dat is liegen, we komen erop terug.
Vervolgens stelt de interviewer de vraag aan Penders wat hij met Ruud de Wild heeft gedaan. Je gelooft het niet, er ligt een aankomend minister president dood te bloeden en we gaan het onderwerp verleggen naar de conditie van ene Ruud de Wild. Hier zien we dat zelfs de interviewer het onderwerp Fortuyn wil vermijden. Ook dit is geen toeval.
We krijgen dan van Penders een belachelijk verhaal, dat ineens alles en iedereen bij 3FM naar huis was gegaan en alles op slot zat. Velen moeten de zes schoten op de binnenplaats gehoord hebben en iedereen besloot vrolijk door te gaan met het naar huis gaan? Kletskoek.
Penders herpakt zijn functie en maant een radioverslaggever om verslag te gaan doen. Wederom geen woord over de gedachte om de bloedende Fortuyn eens te gaan helpen. Penders is totaal niet geloofwaardig.
We noteren: ‘Ook Gij, Penders!’
Ruud de Wild
Voor 3FM radioverslaggever Ruud de Wild gaan we kijken naar een uitzending van Barend en Van Dorp: https://www.facebook.com/watch/?v=2251197755122652.
Alleen Facebook lijkt nog het interview te hebben. Vanaf -11:03 (de teller loopt terug) zien we Ruud over zichzelf praten, nadat hij heeft verteld hoe hij Pim een doos wijn overhandigde:
“(…) en, uh, met een, met een plastic zak omhoog en begint, uh, van boven af te schieten (door die plastic zak heen?), nee, naast, euhm, maar ik, eh, ik kreeg na de tweede klap zo’n pijn in mijn hoofd, omdat, eh, mijn ore, eh, mijn linkeroor schoot, uh, sloeg, uh, dicht en dan ben je weg, der gaan duizend gedachten door je heen, één, het is een klapperpistool, want het is niet meer dan dit (we horen een harde tik), maar dan harder, alsof er een ballon kapot wordt geklapt, uh, geprikt, en het tweede schot is, nou, dit is een grap, vooropgezet, ’t is een klapperpistool, derde, nee, je denkt, het is een echte en het begon toen zo pijn te doen aan m’n oren, dat ik wegschoot en toen het vierde schot was gelost en daarna het vijfde, en zesde, en hij bleef schieten (…), en ehm, dat is wat ik me nog kan herinneren, ik voel de hand van Pim.” De presentator neemt het over “de hand van Pim”
Dus de Wild leutert anderhalve minuut over zichzelf en zijn zere oren, en herpakt zich dan om een kitscherige opmerking te maken, dat hij de hand van Pim voelde. Ik dacht, dat Pim net met een doos wijn in zijn handen stond?
Er volgt een gespeelde huil scene en dan krijgen we op -9:23:
“Ja, maar heb je hem niet kunnen schoppen, of uh, waarom ga je er niet achteraan, nee, natuurlijk ga je er niet achteraan.”
We zien, dat De Wild snel praat, maar zich ineens inhoudt, hij verwacht tekst van een ander, en dat komt:
“De chauffeur is wel achter hem aangerend.”
De Wild: “Ja, die chauffeur wel echt een enorme held, held.”
We zien hier een acterende persoon een ongeloofwaardig verhaal vertellen. Alsof je na één schot van anderhalve meter afstand nog niet door hebt, dat het om een echt pistool gaat. Volkert verklaart, dat hij telkens opnieuw moest richten, dus er moet enige tijd tussen de schoten hebben gezeten. Iedereen, die een zeer luide klap van dichtbij hoort, al gauw een klap van een strijker, een zwaar rotje, is onmiddellijk alert en zijn instinct zal het onmiddellijk van hem overnemen. Dat betekent rennen. Al die verhalen over die gedachten zijn flauwekul. De Wild, je bent een slecht acteur en je verhaal is totaal ongeloofwaardig.
We noteren: ‘Ook Gij, De Wild!’
Filemon Wesselink
Wesselink verdient nog een speciale vermelding, want hij weet als 23 jarige stagiair bij BNN een kort interview met Fortuyn, drie minuten voor de moord, af te nemen. Je verwacht, dat Wesselink dan met zijn recorder terug naar BNN gaat om daar de felicitaties in ontvangst te nemen. Niet Filemon.
Het kan niet anders dan dat iemand Wesselink onmiddellijk op pad stuurt om op tijd opnamen te kunnen maken bij een benzinestation in de buurt; de geplande arrestatie van Volkert van der Graaf.
We noteren: ‘Ook Gij, Wesselink!’
Robin Utrecht
Utrecht is de fotograaf van deze bekende foto van de net gestorven Fortuyn op het mediapark.
Figuur 1 De vermoorde Pim Fortuyn (foto Robin Utrecht)
Dit is één van de zeer weinig foto’s, die er van de overleden Fortuyn bestaat. Het verhaal krijgt een nogal sterke wending als Utrecht vertelt hoe hij die foto heeft kunnen maken. Hij zou bij een schutting zijn tegen gehouden door twee ME’ers, maar toen ze even niet keken sprong hij gauw over de schutting en kon hij snel zijn foto’s maken. Dus twee ME’ers staan voor een schutting, daar is verder niemand. Dan verliezen ze allebei Utrecht uit het oog? Welnee, Utrecht kwam gewoon door de voordeur het 3FM gebouw binnen.
‘Ook gij, Robin Utrecht!‘
Het moge duidelijk zijn, Pim is niet vermoord, zoals we allemaal denken. Wie de bovenstaande tekst goed leest begrijpt ook wel, dat er geen tweede schutter nodig was, geen reden toe.
In deel 2 gaan we naar de alternatieve verklaring kijken, de officiële complottheorie.
Eventuele reactie kunt u sturen naar GraafVanHolland@outlook.com.
PS
Voor dit verhaal heb ik onder andere het eerste en tweede requisitoir, de uitspraak in eerste aanleg en in hoger beroep gelezen. Enkele slordigheden vielen mij op, zoals het pistool, dat overal fout wordt geïdentificeerd als een Firestar 34, terwijl het om een Firestar 43 schijnt te gaan. Dit had ik van onze scherpslijper Volkert van der Graaf niet verwacht.
De officier van Justitie verklaart over Volkert: ‘In één rechte lijn rende hij het Mediapark door en uit, achtervolgd door de getuige Smolders.’ Uit de reconstructie van Smolders maak ik op, dat Volkert met een grote omweg het mediapark verliet, een vreemde uitspraak dus.
Niburu, maandag 12 augustus 2019 16:19
Moord Fortuyn: officiële verhaal en complotverhaal zijn nep (2)
Negen dagen voor de parlementsverkiezingen werd op 6 mei 2002 Pim Fortuyn vermoord in het mediapark in Hilversum.
Deze moord houdt nog steeds de gemoederen bezig en nog steeds weet niemand wat er die dag precies gebeurde.
Eén van de meest gehate personen in ons land is ongetwijfeld Volkert van der Graaf, de milieuactivist, die op 6 mei 2002 een eind gemaakt zou hebben aan het leven van de man, die Nederland echt had kunnen veranderen, Pim Fortuyn.
Na de eerste aflevering, vandaag de tweede in een serie van drie, waar een misdaadverslaggever, die in kleine kring bekendstaat als de Graaf van Holland, zijn bevindingen over de moord op Fortuyn bekendmaakt.
In het eerste deel over de moord op Fortuijn kwamen we terecht in een poel van leugens. De arrestatie van Volkert van der Graaf was ruim van tevoren gepland, waarschijnlijk dagen, met de aanwezigheid van vele agenten, politiehonden, een radioverslaggever met draaiende bandrecorder en zelfs een fotograaf, die in alle rust de juiste actiefoto’s kon schieten.
Figuur 2 Arrestatie Volkert van der Graaf (foto A. Marks, de enige reeks foto’s, die hij ooit gemaakt lijkt te hebben |Ton Kastermans)
Het stopt niet bij de arrestatie van Volkert. Ook vele aanwezigen bij de moord zelf schetsen een absurde situatie, waarbij een aankomend minister president volledig aan zijn lot wordt overgelaten. We hebben enkele interviews van ooggetuigen geanalyseerd en de distantie van de getuigen tot Fortuijn is objectiveerbaar en op zijn minst vreemd. Het ooggetuigenverslag van Peter de Vries maakt zo’n gespeelde indruk, dat we ons moeten afvragen, of hij wel bij Fortuijn in de buurt was. Hoe cru het ook klinkt, welke radioverslaggever zou niet de laatste woorden van Fortuijn op zijn band hebben willen hebben?
Daarmee is het uitgesloten, dat de moord op Pim Fortuijn is gepleegd zonder de voorkennis en uitgebreide medewerking van zowel de omstanders bij de moord als de Hilversumse politie. Laat dat tot u doordringen, uitgesloten, dus ze zaten allemaal in het complot.
In dit deel 2 bekijken we de positie van Volkert van der Graaf. We hebben al gezien, dat hij keurig op het ontvangstcomité afliep. We proberen Volkert in deze aflevering wat beter te leren kennen en vervolgens behandelen we de vraag, of hij alleen handelde.
Volkert van der Graaf
Volkert wordt in 1969 in Middelburg geboren. Vele kranten melden dit al na enkele weken. maar het kost de Provinciale Zeeuwse Courant een jaar om heel terloops achterin een niet gerelateerd interview te noemen, dat Volkert uit Middelburg komt. Pas in 2010 melden de PZC het openlijk. Zijn vader schijnt uit Noord Holland te komen, geen nadere details bekend, en zijn moeder uit Engeland. Zijn moeder heet Anne of Anneke, achternaam onbekend, schijnt teruggetrokken te leven, en zijn vader heet Henk. Een Engelse vrouw ,die Anneke heet? Wie schrijft zoiets op? Zijn vader sterft vijftien jaar voor de moord ‘na een langdurige ziekte’. Zijn broer Roeland schijnt in Suriname te wonen. Volkert gaat in Middelburg naar de niet meer bestaande lagere school De Dunenburch. Zijn opleiding in Wageningen maakt hij niet af en naar het schijnt heeft hij weinig colleges gevolgd.
We zien al gelijk, dat Volkert moeilijk te traceren valt, maar de Gelderlander maakt het nog bonter. De heren Paul Bolwerk en Henk van Gelder melden ons drie weken na de moord vanuit Wageningen: ‘Terwijl de milieu activist in zijn cel hardnekkig zwijgt over de aanslag op Fortuyn, worden ondertussen alle sporen van zijn bestaan gewist. (…) In verschillende doorgaans openbare dossiers en registers van gemeentelijke instellingen, corporaties en de milieubeweging komt Volkerts naam niet meer voor. De persoonsgegevens van de 32 jarige Harderwijker zijn weggestreept, geschrapt. Oude adressen in Wageningen zijn niet meer te herleiden.’
Kan iemand mij wat van die ‘openbare dossiers van gemeentelijke instellingen’ noemen? Die bestaan helemaal niet, laat staan, dat de heren kunnen achterhalen, dat die zijn gewist.
‘Zelf heeft Van der G. vanaf 1987 alles in het werk gesteld om zo anoniem mogelijk door het leven te gaan, omdat hij herhaaldelijk bedreigd werd.’
Vanaf zijn achttiende al? Toen studeerde hij nog braaf en schijnt hij zijn propedeuse gehaald te hebben.
Hendrik Jan Korterink, gewerkt voor Revu en Panorama, schrijft:
‘De familie Van der G. komt oorspronkelijk uit Noord Holland. Ze verhuisden naar het zuiden toen vader Van der G. docent werd in Roosendaal.’
En dan gaan ze in Middelburg wonen, op 75 kilometer afstand?
‘In 1983 haalde hij aan de Stedelijke Scholen Gemeenschap SSGM in Middelburg zijn Atheneum diploma…’
Op veertienjarige leeftijd?
Wat opvalt is, dat men ons wil doen geloven, dat het normaal is, dat we eigenlijk helemaal niets weten van zijn familie en ook nauwelijks iets verifieerbaars van Volkert.
Volkerts rol bij de Vereniging Milieu Offensief (VMO) roept ook veel vragen op. VMO is feitelijk een bureau, dat rechtszaken voert tegen afgegeven vergunningen aan boeren en fokkers. Zou het niet handig zijn voor een dergelijke bureau om juristen aan te werven? Geen van beide oprichters, noch Van der Graaf, alleen Atheneum, noch Sjoerd van de Wouw, bioloog, hebben die achtergrond. Hoe kom je dan aan sympathisanten, laat staan geld, als je beiden pas 23 bent en geen kennis en ervaring hebt? Waarom was de Postcodeloterij al in 1993 bereid om de heren ruim achttienduizend gulden te geven? En waarom richt je voor zoiets een vereniging op in plaats van een stichting?
Wat een toeval, dat we Van de Wouw later weer tegen komen bij de Partij voor de Dieren. Van de Wouw wordt ook nog eens ‘communicatie man van het jaar’ in 2012. Veelzijdig man, deze juridisch onderlegde bioloog.
Om kort te gaan, Volkert ruikt naar een creatie van de geheime dienst.
Moord namens de kroon?
Dit is de titel van het boek van Ine Veen over het leven van en de moord op Fortuijn. Het boek is interessant, waar het over het leven van Fortuijn gaat, maar het is te summier, waar het de moord beschrijft. De stelling, dat Fortuijn door een tweede schutter vanaf het dak zou zijn beschoten, wordt nauwelijks aannemelijk gemaakt. We moeten het doen met een ‘geheim politie rapport,’ dat Ine in handen zou hebben gekregen. Ik heb Jean Thomassen, haar twaalf jaar jongere partner, er naar gevraagd, maar hij wil geen inzage geven.
Ik heb mij afgevraagd, of we hier met misleiding te maken hebben en of het duo Veen/Thomassen met opzet ons de verkeerde kant op laat kijken. Hier zijn vele aanwijzingen voor. Zou het bijvoorbeeld toeval zijn, dat Veen in 2006 wordt geridderd in de Orde van Oranje-Nassau om precies een jaar later een boek te publiceren met de titel: ‘Moord namens de Kroon?’ Als je dan zo kritisch bent over de kroon, zit je dan op zo’n onderscheiding te wachten? Is het een aanbeveling, dat ene professor Bob Smalhout het boek aanbeveelt? Hoogleraren worden in Nederland niet bepaald geselecteerd op hun rebelse inborst. Hoogleraren en complottheorieën? Raar verhaal. De figuur Thomassen maakt ook de indruk een instrument van de macht te zijn. Hij pocht over zijn relaties met de baronnen Van Vlissingen en Van Tuyll van Serooskerken. Hij lijkt een kunstenaar, die er wat klusjes voor de macht bijdoet, of andersom.
Tweede schutter
De theorie van de tweede schutter is erop gebaseerd, dat Fortuijn van voren geraakt zou zijn door twee kogels, met een ander kaliber, terwijl Volkert achter hem stond. Daarnaast zouden de twee hoofdwonden van Fortuijn te klein zijn geweest voor een schutter, die op zo korte afstand stond.
Volkert beweert, dat hij Fortuijn eerst twee keer in de rug heeft geschoten en pas daarna in het hoofd. Overigens is het daarbij vreemd, dat Fortuijn onmiddellijk in elkaar zakt, want hij wordt eerst tweemaal in de rug geschoten, en niet vol in het hart. Maar goed, als we bij deze lezing blijven dan kan Fortuijn heel goed enigszins gedraaid zijn, waarna Volkert op het hoofd heeft geschoten.
Over de stelling, dat de wonden groter hadden moeten zijn, kunnen we niet oordelen. Er zijn geen foto’s vrijgegeven, waarop die wonden te zien zijn. Komt dit ook weer uit dat ‘geheime rapport’?
Twee kogels zouden een verschillend kaliber hebben gehad. Veen zegt zelf al, dat de kogels waarschijnlijk niet uit het hoofd van Fortuijn zijn gehaald. Hoe kunnen we dan weten, dat die kogels een ander kaliber hadden? Dit verhaal lijkt uit de duim gezogen.
Wat ook pleit tegen een tweede schutter is de extra complexiteit ervan. Een tweede schutter betekent twee schutters, die moeten vluchten en twee schutters, die gezien kunnen worden. Als dan al, zoals we gezien hebben, vrijwel heel Hilversum in het complot zat, waarom moet er dan nog iemand helemaal op het dak klimmen?
Figuur 3 Had de wond groter moeten zijn? (foto Robin Utrecht)
Samenvattend, alle spelers rond de moord zijn verdacht. Alle betrokken mediamensen maken een ongeloofwaardige indruk, de politie levert een prestatie voorbij het ongelofelijke en de fotograaf en radioverslaggever presteren het onmogelijke. Volkert van der Graaf lijkt een gecreëerde figuur, waarbij de verwevenheid van macht en massamedia duidelijk blijkt.
Hier is een complot gesmeed, een leugen zo groot, dat u het niet voor mogelijk kunt houden. We wachten nog op beeldmateriaal van het Meertens Instituut, dat een uitgebreide collectie heeft van alles rond Fortuijn. Zodra dat binnen is, leest u hier de ontknoping.
Niburu, vrijdag 16 augustus 2019, 18:37
Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Pim+Fortuyn
https://robscholtemuseum.nl/pim-fortuyn-archief-kro-netwerk-moord-op-het-mediapark-terugblik-op-moord-op-pim-fortuyn-2003/
Plaats een reactie