Nausicaa Marbe – Kunst is geen heropvoedingskamp + Ralph Posset – Culturele Revolutie komt naar Amsterdam + Amsterdamse Raad voor de Kunst – De volgende stap (PDF)

5 oktober 2019Businessplan, Home, Locatie, Media0

Kunst is geen heropvoedingskamp

Amsterdam – Waar zou ik, kind van communistische gloriejaren, zijn zonder de Amsterdamse Kunstraad? Mocht ik ooit verlangen naar de totalitaire farce, waarin ik opgegroeide, dan kan ik erop rekenen, dat dit Amsterdamse adviesorgaan mij een ideologische dwangbuis zal opdringen. Om te bepalen hoe ik moet denken. In hun nieuwste rapport ’Kunst, Culturele Diversiteit & Inclusiviteit – de volgende stap’ worden de termen uit de titel je eindeloos ingeprent in dertig pagina’s vol kromme zinnen. Instellingen, die niet meedoen aan diversiteit en inclusie, krijgen geen subsidie meer. Alles draait om de politieke inzet van kunst, die polarisatie moet tegenwerken, het vrije woord moet fatsoeneren en uitgesloten groepen van werk moet voorzien. Kunst wordt een instrument voor denkverandering onder dwang.

Voorts willen de kunstideologen aan de Amstel af van het ’dominante wereldbeeld,’ dat westers georiënteerd is. Dat past niet bij de interesses van ’bi-culturele talenten’. Wie die ’biculturele talenten’ zijn, blijft ongezegd. Maar zonder inclusie van biculturelen, is kunst niet urgent, verklaart de Raad. Het is zaak de kunst en haar taal inclusief te maken, omdat woorden zorgen voor ’een onuitgesproken rangorde’ in de samenleving en omdat de vrijheid van meningsuiting tot beledigingen leidt. De veranderingen moeten fundamenteel zijn. De kunstsector moet anders denken. Medewerkers krijgen ’de kans’ om via cursussen af te komen van hun ’onbewuste overtuigingen, die inclusiviteit in de weg staan’. Als ze eenmaal om denken, zal dat zichtbaar zijn in het kunstaanbod. Onduidelijk is wat er gebeurt als ze niet om denken: intimidatie, ontslagen, nooit meer aan de bak? Die kant gaan we al op.

Indeling

Om de kunstwereld voor ’biculturelen’ toegankelijk te maken, moeten we af van de indeling in hogere en lagere cultuur. Ook de kwaliteitsnormen moeten op de schop, omdat ze niet inclusief zijn. Zo hoort de strijd te gaan tegen ’defensieve tendensen in de samenleving,’ die diversiteit en inclusie ondermijnen.

Wat we hier zien: een verspreiding van leugens over de bestaande situatie, een opgedrongen oplossing, gebaseerd op verdachtmakingen en dreiging met sancties. Ons denken over kunst en kunstenaars is fout, is er bepaald in naam van een sektarisch waanbeeld over kunst, dat niet breed gedragen wordt in de samenleving.

Kloppen de beweringen? Ja, Nederland is westers georiënteerd, doordat het een westers land is, ingebed in de Europese cultuur. Niets om je over schuldig te voelen, integendeel. De westerse cultuur is rijk en divers, en biedt op talrijke manieren ruimte aan niet westerse kunstuitingen, die er deel van uitmaken. Zij horen bij de vrije, westerse kunstontwikkelingen, die niet aan verdachtmakingen en heksenjachten op ’tendensen’ doen. Kunst is universeel, iedereen kan zich erin herkennen – als je dat wilt.

De afgelopen eeuw kenden twee gruwelvoorbeelden van vernieling van diversiteit in de kunst: nazi Duitsland wilde de ’ontaarde’ kunst racistisch zuiveren en de Sovjets wilden het Oostblok intellectueel onderwerpen door een opgedrongen kunstpolitiek. Zo ver komt de Amsterdamse Kunstraad niet, maar in feite verklaren ze de westerse kunst als ontaard en willen ze sancties voor instellingen, die niet om denken. Dezelfde laster en intimidatietechnieken als bij een totalitaire overname van de kunst zijn hier werkzaam.

Vals alarm

Het alarm van de Kunstraad is vals, omdat de vrije kunst al inclusief is. Vals is ook de aanname, dat de scheiding tussen hoge en lage cultuur inclusie tegenwerkt. Kijk eens naar de podia, zie de boekhandel: laag en hoog lopen door elkaar. Muziek en toneel vermengen stijlen, zoals dat hoort. In vrijheid, uit zichzelf, omdat grenzen verleggen bij kunst hoort. Dat erbarmelijke gejammer van de Kunstraad is gebaseerd op kolder.

Nog een leugen, die mij als triculturele schrijver bijzonder pijn doet: dat de ’biculturelen’ niet zouden deelnemen aan de kunstproductie, omdat het westerse kunstaanbod niet bij hun belevingen aansluit. Ik zie onder mijn collega’s in de letteren veel ’biculturelen,’ die grote successen boeken. Ik zie ze ook op toneel en muziekpodia, in cabaretvoorstellingen, in musea. Ze floreren. Beledig ze niet door ze te framen als westers onwillig. Wil je multicultureel talent van jongs af aan prikkelen, dan moet je investeren in kunstonderwijs vanaf de basisschool tot het eindexamen, waardoor jongeren affiniteit krijgen met wat kunst ze kan leren over zichzelf, de mensheid, de samenleving, schoonheid, verandering, vrijdenken en scheppen. Wat de Kunstraad nu doet is moddergooien naar de kunstsector om een kleine groep vermoedelijk talentlozen te promoten als slachtoffers van de kunstpolitiek. Die zijn te vinden, hoor, de onwillige baliekluivers, die anderen de schuld geven van de eigen mislukking en een slachtofferpositie innemen, die tot subsidie leidt.

Mijn advies aan al die hardwerkende kunstinstellingen: negeer de Kunstraad. Vertrouw op je eigen kracht en het bestaande talent, vertrouw op het ’dominante wereldbeeld,’ dat domineert omdat het vrij, veelzijdig, liberaal en uit zichzelf al inclusief is. Laat je niet ketenen door de armzalige propagandaleuzen van een Raad, die de kunstsector verwart met een heropvoedingskamp. Wees vrij, blijf vrij.

De Telegraaf, 3 oktober 2019, 20:02, updated 4 oktober 2019, 03:32

https://www.telegraaf.nl/watuzegt/1911101450/kunst-is-geen-heropvoedingskamp

Culturele Revolutie komt naar Amsterdam

Theodor Holman schrijft in zijn column van zaterdag, dat hij gechoqueerd is door het rapport van de Amsterdamse Raad voor de Kunst. Mijn vraag aan hem is: waar schrik je dan precies van? Het is toch geweldig, dat de Nederlandse kunsten zich steeds meer verheffen tot moreel kompas? Dat de politiek de kunsten heeft weten om te vormen tot een wapen tegen het dodelijke, vrije denken.

Te lang heeft de kunst zich laten afschrikken door de rechtse indoctrinatie, dat de Culturele Revolutie van Mao Zedong iets slechts was. Terwijl deze revolutie juist tot voorbeeld van allen moet zijn. Kunst heeft slechts een politieke zaak te dienen en de Raad voor de Kunst ziet dat.

Waarschijnlijk heeft Holman een verouderde, 20ste eeuwse blik op kunst; is hij nog van de romantische school, die vindt dat kunst onafhankelijk en tegendraads moet zijn en kwaliteit moet bieden. Gelukkig is deze opvatting door alle kunstfondsen de nek omgedraaid. Een kunstenaar van nu moet op de politiek correcte barricaden!

Ik ben dan ook verheugd, dat ik met mijn volgende kunstproject ‘De Culturele Revolutie 2.0’ alle ruiven van de kunstfondsen heb kunnen leegroven. Ik zal in 2020 namelijk alle Amsterdamse straatnaamborden van zeeschurken en ander historisch gepeupel van de muren rukken en op een brandstapel op het Museumplein ritueel verbranden. Daarna zal ik met mijn gevolg de Amsterdamse musea bestormen om alles wat maar riekt naar niet politiek correcte items de kunsttempels uit te smijten en ook op de brandstapel gooien.

Aan deze actie is ook een schoolproject gekoppeld. Daarin roepen we alle kinderen op hun huizen te zuiveren van alles wat riekt naar verering van onze varende, schilderende en handeldrijvende voorvaderen. Via een vragenlijst, die wij de kinderen gaan voorleggen, komen we ook te weten welke ouders en ook grootouders het niet zo nauw nemen met de eliminatie van alles wat vies en voos is aan onze geschiedenis.

Nu hoor ik Holman al mompelen: ja, dat is toch wel waarlijk grootse kunst. Hopelijk heeft hij dan ook de grootmoedigheid om toe te geven, dat deze opvoedkundige en zuiverende kunstuiting alleen maar mogelijk is door de vooruitstrevende visie van de Amsterdamse Raad voor de Kunst en andere cultuurafgevaardigden.

Het Parool, 1 oktober 2019, 10.20

https://www.parool.nl/columns-opinie/het-is-goed-dat-kunst-zich-verheft-tot-moreel-kompas~b322875f/