Een Kut Vol XTC

Het was een oude Volvo en er was nog een plekje vrij. Waar om ging ik niet mee? Ik kon in Barcelona mijn eigen weg kiezen. De Hippies en mijn ex vriendin wilden door naar Ibiza, het beloofde land. Het zou voor mij goed koper zijn dan met de bus of trein, toch?

Ik twijfelde, met mijn ex in één auto? Maar ik wilde vlug uit Amsterdam weg, dus ik zei ja, pakte mijn spullen en fietste met mijn rug zak naar het Kraak Pand waar ze alle maal woonden. Er was die week er voor net iemand van het dak gesprongen, LSD, en de Volvo stond naast alle maal bloemen. Mij ex vriendin Anna was druk bezig de auto in te ruimen. Het paste alle maal niet, de hoela hoep, tenten, gitaren et cetera. Er ging ook een grote hond mee.

Na een hoop gepuzzel zaten we. Het was krap.

De Driver, die eruit zag als een oude indiaan, ging wel nog even douchen. Dus we stapten weer uit. Ook ging iemand sigaretten halen, iemand ergens geld halen, wiet halen, eten.

Toen we drie kwartier later weer zaten staken ze vlug een Joint op en vroeg ik ‘Ehhh, wie heeft er drugs mee? Ik wil het gewoon even weten (…)’ In die tijd waren de grenzen van Europa nog niet zo open als nu, ze konden je over al stoppen.

Niemand zei iets.

‘Wat, Ieder Één?‘

De hond begon tegen me te blaffen. Vanessa met de Dread Locks gilde in het Spaans dat ie stil moest zijn. Ze blies ook rook in de neus van de hond, die begon te piepen.

‘OK, Ik Wil Er Uit,’ zei ik. ‘Ik Ga Niet Mee.’

‘Waar om?’

‘100 Redenen (…) Ik Zit Al een Uur te Wachten, ik Zit Te Krap, Mijn Been Slaapt Nu Al, die Hond Stinkt en Jullie Hebben Alle Maal Dope Mee.’

‘Nee, Joh (…) ik Heb Maar een Paar Pillen voor mijn Eigen Gebruik, Hier in Mijn Sok.’

‘Ik Wil Er Toch Uit.’

Even werden ze boos. ‘Nu Kunnen We Zo Snel Niet Iemand Anders Vinden (…) Je moet Wel de Benzine Betalen.’

Maar mijn ex vriendin stapte uit en deed de koffer bak open en gooide mijn rug zak er uit. Niet veel later hadden ze in het Kraak Pand al een andere sukkel gevonden die wel mee wilde, “I Just Woke Up and Never Expected to go to Spain Today! WOW but It Feels Sooo Right Somehow (…)”) en zat ik op gelucht op de fiets naar de Euro Lines bussen bij Amstel Station. Ik was er net op tijd en binnen 15 minuten reden we weg. Voor maar 60 Euro lag ik 18 uur later op een wit kiezel strand in Noord Spanje met Maarten en Ebony, die daar al waren.

Het rook daar naar Eucalyptus en rijpe dadels.

Dertig graden.

De zee was lauw.

De volgende middag ging mijn telefoon diep in mijn rug zak. Het was mijn ex vriendin. Waar om belde ze? Moest ik op nemen?

‘Hoe Gaat Het Daar? Waar Zijn Jullie?‘ vroeg ik.

‘We Zijn in Duitsland, Ergens in een Dorpje. Niet Ver van de Grens.’

‘Wat?! Jullie Gingen naar Spanje? Dat is Om!‘

‘Ja, We Wilden Hier Nog Iets Op Halen.’

‘Ben ik Blij, dat ik Niet Mee Was, Shit.’

‘Ja,’ zei ze. Ze klonk heel ongelukkig. Ik kende die toon maar al te goed.

‘Wat is er?‘

‘We Bleven Hier Over Nachten en de Duitse Politie is Binnen Gevallen (…) Ze Konden Zien, dat de Auto, die Geparkeerd Stond, Niet Verzekerd is, Ook Al is Het een Nederlands Nummer Bord. En Carlos Zat Net een Joint te Roken, dus Hebben Ze hem en Joseph Op Gepakt. Ze Komen Straks Wel Al Weer Vrij. Maar We Mogen de Auto Niet Meer Gebruiken.’

‘Gho (…)’

‘We hebben Net van Ons Laatste Geld Vlieg Tickets naar Ibiza gekocht. Carlos Heeft een Huis Daar.’

Ik wenste haar veel plezier en deed mijn telefoon uit. UIT. Zo, daar wil ik alle maal niets mee te maken hebben. Hippie klaar was ik.

Een paar dagen later zijn we al gebruind. Het is prachtig en de rust verpletterend (…) Ik doe even mijn telefoon aan. Er zijn een paar berichten van Anna. Ze smeekt me haar te bellen, ze is in paniek.

‘Hé, Wat is Er? Zit Je op Ibiza?‘

‘Ja (…) Ik Ben Hier met Vanessa.’

‘Wie?’

‘Dat Meisje met de Dread Locks!‘

‘En die Hond?‘

‘Ja, Maar die Heeft Ze in Duitsland Achter Gelaten.’

‘En?‘

‘En We Hebben Geen Geld, Maar (…)’

‘Je kon Toch bij Carlos Blijven? Dan heb je Toch Bij Na Niets Nodig.’

‘Nee, Weet Je Nog, dat ik Hem Mijn huis Uit Gezet had, Toen?’

‘Om Dat Het Jouw Huis was en Hij Al 3 Weken bij Je Logeerde en Je Niet Kon Studeren met Hem Daar?‘

‘Ja (…) Nou, Blijkbaar Nam hij Dat Heel Persoonlijk Op en Toen We Hier Kwamen Gooide Hij me Na 1 Uur Zijn Huis Uit. Heel Kinder Achtig, Samen met Vanessa om Dat Die Niet met Hem naar Bed Wilde.’

‘Ohhh, maar Hoe Zo Ga je op Reis zonder Geld?‘

‘Nou Ja (…) We Hebben een Zak XTC Mee Genomen (…)’

‘In het Vlieg Tuig naar Ibiza?! Om te Verkopen?‘

‘Ja (…) Nou Vanessa Had (…)’

‘Wat?‘

‘Die Heeft die Zak in Haar (…) Vagina Gestopt.’

‘Oh.’

‘Maar Nu Kunnen We Hem Niet Meer Vinden.’

‘Wat?‘

‘Man, ik Ben Al met Mijn Hele Arm naar Binnen Geweest.’

‘Sjesus Anna! Waar Om Vertel Je me Dit?!‘

‘Ik Weet Niet Wat ik Moet Doen, Het kan Gevaarlijk Zijn.’

‘Ja Na Tuurlijk, Wat als die Zak Open Breekt? Dan Gaat Ze Dood. Ga naar het Zieken Huis.’

‘Dat Wil Ze Niet.‘

‘Waar Om Niet?‘

‘Dan Wordt Ze Daar Na Op Gepakt.’

‘Ga naar het Zieken Huis.’
|
Toen viel de verbinding uit. Haar batterij was op, typisch. Ik belde nog 3 keer terug.

Op de één of andere manier lag het kiezel strandje na dit gesprek minder lekker en smaakte de vis die avond anders.

De volgende dag stuurde ze een bericht “Gevonden!” En een paar uur later “En Verkocht!”

Ik gooide mijn telefoon de zee in. Het was zo N bak beest uit die tijd, zo dat ie een mooie plons maakte. De rimpeltjes schitterde zonne sterretjes en sinds toen fluistert de Middel Landse Zee in Noord Spanje je soms toe, dat liefde voor al tijd is en dat relaties veel makkelijker waren voor de uit vinding van de mobiele telefoon (…) en ook dat Hippies irritant zijn.

Ja, die zee, die weet wel wat.

En in oktober is ie nog warm.

FIN

Mail aan R, 16 maart 2025, 18:36