Micha Kat – Niemand hoeft zich te houden aan de uitspraken van criminele rechters

Het is standaard leerstof in het eerste jaar van de rechtenstudie bij het vak rechtsfilosofie: de belangrijkste functie van het recht is het beschermen van de zwakkere tegen de willekeur en het machtsmisbruik van de sterkere. Na de val van het Romeinse Rijk belandde Europa in the dark ages. Als een koning bij een van zijn horige boeren een lekker wijf in de stal zag, kon hij deze boer zonder probleem laten onthoofden en zijn vrouw meenemen. Pas in 1215 kwam er voor het eerst een gedeeltelijk einde aan dit machtsmisbruik met de Magna Carta, dat algemeen wordt gezien als het begin van de Europese rechtstaten. In de eeuwen daarna werden de machthebbers steeds meer aan banden gelegd door wetten tot het glorieuze moment van de Franse Revolutie in 1789, toen voor het eerst in de menselijke geschiedenis het idee postvatte, dat alle mensen wel eens gelijk zouden kunnen zijn en dat de wet dus ook gelijkelijk van toepassing zou moeten zijn op iedereen. De iure gelden deze uitgangspunten in het Nederland van 2018 nog steeds.

De facto is er echter sprake van een situatie, die akelig dicht bij de genoemde dark ages komt van voor de Magna Carta. In gewoon Nederlands: onze rechtstaat is volstrekt corrupt geworden en in plaats van dat het recht de zwakkere bescherming biedt tegen de willekeur en het machtsmisbruik van de sterkere, is het een wapen geworden in handen van de macht om de burger nog verder in de stront te trappen. Een dergelijke ontwikkeling noemen we een pervertering hetgeen etymologisch betekent: een volledige omdraaiing. De bewijzen voor deze stelling zijn de laatste jaren over ons uitgestort als een tsunami: pedofielen, die worden benoemd tot presidenten van gerechten, een carte blanche voor mensen in toga kinderen te verkrachten, geheime ‘processen’ tegen mensen als Camiel Eurlings, die geen waarneembare straf opleveren voor zware delicten, de meest extreme belangenverstrengelingen bij rechters, waar niet over mag worden gesproken, juridische terreur tegen iedereen, die door de staat wordt gezien als een ‘vijand,’ zoals journalisten die de beschreven misstanden aan de kaak willen stellen… Het is te veel om op te noemen. Deze vrije val van onze rechtstaat is een jaar of 20 geleden begonnen en thans kunnen we zonder enige restrictie zeggen, dat er in Nederland een complete klasse is ontstaan van mensen, die boven de wet staan: politici, rechters, de politie, journalisten van de ‘staatsmedia’. Daaraan gespiegeld wordt het ‘recht’ op steeds extreme en repressieve wijze misbruikt tegen gewone en vooral tegen ‘lastige’ burgers. Er is zelfs sprake van ‘satanische’ rechtspraak, waarbij sadistische rechters er genoegen in scheppen weerloze burgers te ‘martelen’ door hun leven te vergallen via horror vonnissen. Honderden mensen worden op deze wijze willens en wetens tot zelfmoord gedreven.

Van Benjamin Franklin is het citaat afkomstig ‘rebellion against tyrants is obedience to God’. Dit is de morele rechtvaardiging voor het negeren van uitspraken, die afkomstig zijn van dergelijke criminele rechters. Met name het woord God is cruciaal. God staat voor het goede. Als er duidelijk sprake is van kwaad, zoals de criminele rechters in Nederland geldt niet langer de law of the land (waar immers toch geen beroep meer op kan worden gedaan), maar de tien geboden van God. Het Oude Testament staat vol met waarschuwingen van profeten, zoals Micha die de rechters waarschuwen voor wat de gevolgen zijn van criminele rechtspraak. ‘Wat eist van u de Heer dan recht te doen?’ bijt Micha de corrupte rechters toe. Maar de rechters doen geen recht en leiden een Sodom en Gomorra style leven hetgeen leidt tot de ondergang van de staat. Criminele rechters vormen dus belangrijke ‘kanaries in de kolenmijn,’ want geen samenleving kan overleven als er geen recht wordt gedaan. We staan dan ook op de drempel van een totalitaire machtsovername door de ‘elite’. Het negeren van rechterlijke uitspraken is in een dergelijke situatie van crisis geen vergrijp of delict, maar een daad van verzet en een schreeuw om recht en vrijheid niet anders dan het verzet tegen de Duitsers in het bezette Nederland of het verzet van Gandhi tegen de Engelse overheersing in India.

Het negeren van uitspraken van criminele rechters kent naast deze morele ook een juridische rechtvaardiging, omdat zij de wet niet toepassen, maar verkrachten. Elke burger mag een beroep doen op de law of the land zonder zich iets te hoeven aantrekken van uitspraken, die dit recht aantoonbaar schenden en zelfs verkrachten. Hoe geperverteerd de Nederlandse rechtstaat anno 2018 is, blijkt vooral ook uit de ‘bescherming,’ die criminele en corrupte bestuurders zoeken bij rechters in de wetenschap, dat die hen sowieso zullen beschermen. Steeds vaker komt het voor, dat bestuurders de burger (die ze geacht worden te dienen en door wie ze worden betaald) weigeren te woord te staan en als die burger dan aandringt zeggen: ga maar naar de rechter. Hiermee is de genoemde pervertering (volledige omdraaiing) geheel aangetoond, want in een ‘gezonde’ samenleving is het juist de burger, die naar de rechter stapt om een zaak aan te spannen tegen de bestuurder. In het Nederland van 2018 heeft dat echter geen enkele zin meer. De zaken van het bestuur van Den Helder tegen Rob Scholte laten dat duidelijk zien.