Micha Kat – Lees mee met vluchteling Micha Kat (30): Theo van Gogh | De Gezonde Roker

Theo van Gogh is in feite een van de meest invloedrijke mensen geweest op mijn carrière als journalist. Zonder enige twijfel is hij met zijn website De Gezonde Roker de grondlegger van de Nederlandse internetjournalistiek (vanaf rond 1996). Het was op deze website, dat ik in 2002 mijn debuut maakte op internet met een bombshell artikel over NRC Handelsblad, waarin ik onthulde, dat deze krant zijn eigen advocaat onder een misleidend ‘subscriptum’ (‘professor’) een ‘pleidooi’ had laten houden voor NRC, nadat de advocaten Spong en Hammerstein aangifte tegen de krant hadden gedaan wegens ‘haatzaaien’ met als gevolg de moord op Pim Fortuyn. Theo was laaiend enthousiast – mede omdat dit stuk tot onmiddellijke beëindiging leidde van mijn relatie met NRC – hetgeen resulteerde in een vaste positie op zijn website als ‘Lux et Libertas Ombudsman’. In deze hoedanigheid nam ik wekelijks NRC op de korrel, mede gevoed door tal van tips van NRC’ers zelf. Ik wist enorme primeurs te brengen, zoals dat Zuid-Amerika correspondente Marjon van Royen verhalen verzon (hetgeen bekend was bij NRC, maar ze werden gewoon afgedrukt) en dat ’topmensen’ van NRC in commissies zaten die rechters benoemden. Hoe wanhopiger ze bij NRC werden, hoe leuker Theo het ging vinden. Uiteraard kende Theo ook allemaal mensen bij NRC en ook die gaven hem tips en verhalen, die hij dan weer aan mij doorgaf. Ik heb juist ontdekt, dat de site van Theo online nog steeds te vinden is – vanaf februari 2003. De ‘operatie’ van Theo en mij dreigde de krant op een gegeven moment compleet te slopen. Hier ligt zonder twijfel een motief voor de moord op hem.

Al het contact met Theo verliep telefonisch. Ik heb hem slecht een enkele keer in levende lijve gezien en dat was tijdens een ‘website dinertje’ thuis bij Pamela Hemelrijk op de Prinsengracht. Theo bracht toen drie of vier peperdure flessen wijn mee, waarvan hij zelf geen druppel dronk – dat ‘mocht hij niet meer’. Wie zaten er daar nog mee aan tafel? Ik herinner me een blonde vrouw van de LPF (Lijst Pim Fortuyn), journalist Syp Wynia, Bernadette de Wit en tekenaar Gregorius Nekschot. Er vloeide veel drank en op een gegeven moment vlogen de haren van Pamela in de fik. Inhoudelijk heb ik geen herinneringen aan deze monumentale en unieke avond, naar mijn weten het enige ‘sociale event’, dat ooit heeft plaatsgevonden in het kader van de website. Theo was echt een mystery man, waarvan gezegd werd, dat hij leed aan zware depressies en dan in een taxi stapte en zich urenlang liet rondrijden door Amsterdam. Ik sprak met hem uitsluitend en alleen over NRC Handelsblad, ik kan me niet herinneren, dat we ooit iets anders of iets persoonlijks hebben gewisseld. Ik wist niets over zijn privé leven. Hij was compleet ongegeneerd – en daarmee levensgevaarlijk voor het establishment. Hij was als een kind zo blij toen hij ‘ontdekte’ van burgemeester Job Cohen, dat hij het deed met ene Judith Belinfante en op een borrel confronteerde hij Cohen daarmee waar iedereen bijstond. Idem met zijn scoop, dat Mabel Wisse Smit bij Yab Yum had gewerkt. Hij wijdde daar een column aan in de Metro en bedacht de bijnaam ‘Mabel Wippe Smit’. In feite was hij een totale en rüchsichtlose propagandist van het vrije woord. De betreffende Mabel column verscheen vlak voor zijn dood in 2004 en is dus niet opgenomen in zijn bundel De Gezonde Roker uit 2000. Dit valt te lezen op Wikipedia in het artikel over de bundel De Gezonde Roker. Met het boek Dood van een gezonde roker over Nederland na de moord op van Gogh uit 2006 verwijst Ian Buruma naar deze bundel. Hij stelt dat zowel voor van Gogh als Fortuyn er geen taboes waren: de eis van totale eerlijkheid, de gedachte, dat tact een vorm van hypocrisie is en dat alles, ongeacht hoe gevoelig het is, in alle openheid en zonder enige beperking gezegd moet kunnen worden, die verheffing van lompheid tot een soort moreel ideaal, dat gecultiveerde gebrek aan fijngevoeligheid is iets, dat we in het Nederlandse gedrag wel vaker tegenkomen. Theo is betrokken geweest in tal van strafzaken wegens smaad/antisemitisme/godslastering en werd in alle zaken behalve één vrijgesproken. Opvallend is hier het bizarre verschil in de behandeling, die Theo kreeg van Justitie – hem werd geen haar gekrenkt – en ikzelf op basis van aangiftes wegens eenzelfde soort ‘delicten’! Ik werd voortdurend gearresteerd, in cellen gegooid en uiteindelijk zelfs vier maanden geïnterneerd hetgeen leidde tot totale demonisering en het subiete einde van mijn mainstream carrière. De reden is er vooral in gelegen, dat in mijn geval de aangevers partijen waren in het centrum van de macht, zoals het OM zelf, Joris Demmink, de landsadvocaat, het KH en topmensen uit de journalistiek en politiek. Maar goed, ik mag niet klagen, want ik leef nog en Theo niet meer. De Staat heeft de ultieme sanctie dan weer (nog) niet tegen mij willen uitvoeren, maar dat wel gedaan bij Theo. Een van de redenen zal ongetwijfeld ook zijn geweest de dreiging, dat Theo zich zou gaan bezighouden met de zaak Demmink, die kort voor zijn dood was ‘uitgebroken’ via de publicaties in Panorama en Gaykrant.

Wat kan ik me herinneren van de moord op Theo? Dat ik met Pamela in café De Pels aan de wodka zat. Dat ik werd gebeld door het blad De Journalist voor commentaar. Er hing een soort satanische doom in de stad, die ik thans alleen maar kan vergelijken met die na 9-11. Na de klap van de moord volgde voor ons een tweede klap toen bleek dat de website en de mensen, die daarmee waren verbonden, compleet werden buitengesloten: alsof Theo zich nooit met een website had bezig gehouden! Alles werd nu ‘overgenomen’ door de mensen rond Gijs van de Westelaken en Theodor Holman en ‘wij’ van de website zijn volgens mij niet eens op de begrafenis geweest – ik althans niet. Ik wist helemaal niets van die Gijs en zijn bedrijf Column Prods dat de films produceerde van Theo en ook die hele hysterie rond de Submission films, die hij maakte samen met Ayaan Hirsi Ali, ging compleet langs me heen, al herinner ik me wel, dat ik dat destijds allemaal niet echt ‘lekker’ vond -het was gewoon niet mijn ding, die Islam. Duidelijk was in elk geval dat de deep state krachten alles wat met Theo te maken had reeds direct overnamen. In feite begon de demonisering van Theo de seconde na de door de Staat uitgevoerde moord operatie. De necrologieën in de MSM droegen daar enorm aan bij, met name die in NRC Handelsblad van Bas Blokker – ik kan me ook nog goed herinneren hoe woedend Pamela daarover was. Twaalf jaar na zijn dood verscheen een artikel van de hand van Chris Klomp (o.a. AD) onder de kop ‘De trieste erfenis van Theo van Gogh’. Het begint aldus: Het is 2 november 2016, rond een uur of twee. De regen veegt langs de voorgevels van de winkels aan de Linnaeusstraat in Amsterdam. Vier hekken staan schots en scheef rond een deel van het fietspad, waar de opiniemaker ooit zo vreselijk zijn Waterloo vond. Op een reflecterend bord staat in dikke zwarte letters waar de tijdelijke blokkade voor dient. ‘Deze plek vrij houden op 2-11-2016 i.v.m THEO VAN GOGH’.

Kort na de moord kwamen de mensen van de website nog een keer bijeen in het huis van webmaster Karel Gabler in Oost. Het ging toen vooral om het bedenken van een naam voor de ‘vervolg-website,’ die we zouden oprichten ter ere van Theo. Hier werd ik voor het eerst (en voor het laatst) geconfronteerd met Ebru Umar, die zich ronduit onmogelijk opstelde. Een zwarte vrouw, die in de laatste fase ook bij de site was betrokken, een echte kanjer (ik weet haar naam nog: Alberta Opoku) kwam met een briljante vondst: De Gestopte Roker. De site kwam ook echt van de grond en was eigenlijk ook een enorm succes (ik had een media-rubriek in de sfeer van mijn rol als Lux et Libertas Ombudsman op de site van Theo, maar behandelde nu alle MSM), maar het ging fout toen de eerder genoemde Oscar Hammerstein zich ermee ging bemoeien en de zaak zou gaan ‘financiëren’. Wat er precies is gebeurd staat me niet meer bij, maar feit is, dat direct na het bezoek aan het kantoor van Oscar allerlei ruzies uitbraken, waardoor de site in no time uit de lucht was.

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Micha+Kat
https://robscholtemuseum.nl/?s=Theo+van+Gogh