Micha Kat – Lees mee met vluchteling Micha Kat (27): Stan de Jong | De Deventer Moordzaak

Op het moment, dat het boek De Deventer Moordzaak van Stan de Jong uitkwam, begin 2003, was ik goed met hem bevriend, als collega dan. We zagen elkaar regelmatig in de kroegen in De Pijp, waar ook de redactie was gevestigd van HP/De Tijd, waar Stan werkte. Net als ik schreef Stan vooral over Justitie en dat deed hij op een manier, die mij enorm aansprak, zeg maar een beetje met dezelfde approach als ik. In datzelfde jaar schreef Stan een historisch coververhaal in HP met als titel Hoe betrouwbaar is Peter R. de Vries en als kop De dubieuze methodes van een TV detective. De Vries reageerde volstrekt hysterisch met advocaten en een klacht bij de Raad voor de Journalistiek. Onder druk van dit geweld rectificeerde het blad, maar het gelijk van Stan werd ruim tien jaar later op onthutsende wijze bevestigd – al was het alleen maar door de campagne van De Vries tegen ondergetekende, die volgens hem ‘in een dwangbuis moet worden afgevoerd naar een TBS-kliniek’. Kortom: een man naar mijn hart, die Stan. Onze liefde zou duren tot 2007, 2008. Ik herinner me nog een borrel in Café Gambrinus, waar we het hadden over de zaak Eddy de Kroes. Deze Haagse ‘zakenman’ was tot en met de Hoge Raad veroordeeld tot een jarenlange gevangenisstraf, maar hoefde de cel niet in, omdat hij van het OM een ‘vrijbrief’ had gekregen. Ik legde Stan uit, dat hij die brief kreeg, omdat hij camera’s had opgehangen in de kamers van Hotel Des Indes in Den Haag, waarvan hij ooit de eigenaar was en ‘materiaal’ had over de complete top van de politieke en juridische ‘elite’. Stan was flabbergasted. Het gesprek werd onderbroken toen opeens Astrid Theunissen kwam binnenvallen, een collega van Stan bij HP/de Tijd van wie ik erg onder de indruk was. Ik vermoedde, dat ze hadden afgesproken.

Wat die Deventer Moordzaak betreft zat Stan ook volledig op het juiste spoor: Ernest Louwes was erin geluisd om de ‘klusjesman’ af te dekken – en dat moest weer gebeuren, omdat die klusjesman was betrokken bij de pedo netwerken van de elite. Ik heb er op mijn websites uitgebreid over geschreven. De confrontatie met Peter R. de Vries was daarom van zo’n eminent historisch belang, omdat toen – dus vooal dankzij Stan – voor het eerst aan het licht kwam, dat De Vries geen zaken oplost, maar juist is ‘ingehuurd’ door de moordenaars om de ware toedracht toe te dekken en ‘politiek gewenste scenario’s’ te promoten. In het geval van de Deventer Moordzaak was De Vries onderdeel van een zorgvuldige gecoördineerd media offensief, waarin het uiterst bedreigende boek van Stan uiteindelijk werd ‘gecounterd’ door het ‘correcte’ boek van de met belastinggeld betaalde Bas Haan in 2009. Dit boek werd natuurlijk uitgebreid geplugd door de MSM en op TV. Ik kan me nog herinneren, dat ik ooit boekhandel Donner binnenstapte in Rotterdam, waar ik iemand kende en deze persoon vroeg na te kijken hoeveel er van beide boeken landelijk waren verkocht. Dat bleken er in beide gevallen zo’n 450 te zijn – een werkelijk verbijsterend laag getal.

In 2007 schreef Stan voor Nieuwe Revu het coververhaal over de zaak Westenberg onder de kop ‘De Liegende Rechter’. Hij had alle dossiers uiteraard van mij gekregen. Het zou een van de best verkopende nummers worden uit de roemruchte geschiedenis van het weekblad. Ik hoorde via café De Klepel, waar ik heel vaak kwam (om de hoek bij mijn hartsvriendin Pamela Hemelrijk), dat het bij de Hoge Raad was ingeslagen als een bom. Dat wisten ze daar, omdat een andere stamgast, het lid van de Hoge Raad, Peter Kop, dat daar had verteld in een dronken bui. Ik had Amsterdam inmiddels verlaten en bevond me in Kazachstan (zie deel 25 van deze serie), dus borrelen in De Pijp was er niet meer bij. Dat was ook minder erg, omdat mijn relatie met Stan kort na het uitkomen van het Westenberg verhaal in dramatisch vaarwater terecht kwam. Het is hier niet te plek voor gedetailleerde reconstructies, maar wat er gebeurde was ongeveer het volgende. In april 2007 was ik me gaan storten op het Demmink dossier. Hierover meer in een later deel van deze serie. Nu is van belang te constateren, dat Stan zich ook met het Demmink dossier begon te bemoeien – en niet op een manier van ‘we gaan er samen tegenaan,’ zoals in de zaak Westenberg. Wim Dankbaar met wie ik toen nauw samenwerkte (ere wie ere toekomt) wist ‘beslag te leggen’ op banden van drie Netwerk-uitzendingen uit 1998 over het HIK onderzoek in Rotterdam (Handel in Kinderen). Wij zetten deze uitzending op YouTube. In deze uitzending is de beroemde opname te horen waarop ’topambtenaar Joris’ kinderen bestelt bij een criminele Duitse pedo-leverancier. Na uitgebreid onderzoek kwam ik tot de conclusie, dat het hier ging om Demmink. Maar Stan dacht daar anders over. Hij schermde met ‘bronnen vanuit het onderzoek zelf’ en schreef op zijn website – die kort daarna verdween -, dat het hier ging om een ‘andere Joris’, ene Joris Francken van een ander ministerie (VWS). Deze man bleek te bestaan en ik heb hem ook gesproken. Net als de makers van de Netwerk uitzendingen, die groen en scheel scheten van angst om over deze zaak te spreken, maar er wel vanuit gingen, dat het inderdaad ging om Demmink. Ik heb nog nooit aan een zaak gewerkt, waar zo’n druk op stond – godzijdank zat ik inmiddels in Laos, zodat ik buiten het bereik was van de Nederlandse Gestapo. Ik denk nog steeds, dat ik het anders niet zou hebben overleefd. Het bizarre was, dat Stan toen hij met zijn offensief begon van de ‘andere Joris’ ook het contact met mij verbrak en zich ook tegen mij keerde in de zaak Lippens (zie deel 26 van deze serie). Gezien de aard van het contact, dat wij vanaf 2003 hadden, kon ik het gedrag van Stan niet anders verklaren dan dat hij was ‘gerecruteerd’ door de Staat. Ik kan me niet herinneren wat de laatste keer is, dat ik hem heb gesproken. Misschien was dat wel de borrel in café Gambrinus, dat hij zo van zijn stok ging door de info, die ik hem gaf, dat het hem allemaal te veel werd. Later begreep ik, dat Stan inderdaad een relatie was aangegaan met Astrid, maar het kort daarop weer uitmaakte, omdat – zo ging het verhaal in Amsterdam – ‘hij het op de keper beschouwd toch leuker vond in zijn eentje met een pilsje voor de buis te zitten’. Astrid counterde met het schrijven van een boek met als titel Slappe Zakken (2010). Ik was pissed of.

Het verhaal van de ‘andere Joris’ ging als een nachtkaars uit en in 2014 besloot het Gerechtshof te Arnhem, dat Demmink strafrechterlijk moest worden vervolgd. Stan verdween van het toneel en ging naar Spanje. Hij schreef in 2010 een boek over de Italiaanse mafia in Nederland. Ik had daar nog nooit van gehoord. Hij schreef het boek samen met – bizar – Demmink onderzoeker Koen Voskuil van het AD. Hoeveel exemplaren zouden daarvan verkocht zijn? Hieronder een email, die ik aan Stan schreef in 2008:

micha kat <drsmkat@yahoo.com>
To: standejong2000@yahoo.com, standejong1@chello.nl
Aug 24, 2008 at 3:10 AM

Hi Stan,

Ik heb echt geen kwaad in de zin, maar wil je toch laten weten, dat ik onderstaande posting binnen kreeg op mijn site. Hoe zit dat?

 Mede hierdoor heb ik (zeer) sterk het gevoel, dat je een dubbele agenda hebt, een beetje à la Arendo Joustra. Die ’tweede Joris’ bestaat namelijk niet. Je gaat helemaal niet in op mijn onderzoek hiernaar, de verklaring van Bas Haan, mijn bevindingen bij VWS, inzendingen van Justitie mensen zelf die zeggen, dat het ‘hun’ Joris is. En waarom heb je nooit het zaaknummer genoemd van de veroordeling van die ’tweede Joris’? Dan hoef je de naam niet eens te noemen!
 Zeer opmerkelijk vind ik ook, dat je nooit iets gezegd hebt over de mogelijkheid van justitiële chantage in de Deventer zaak door de klusjesman. 

Je werkt jezelf steeds meer in de nesten, Stan. Zeker door te zeggen, dat ik ‘de weg kwijt ben’ zonder een voorbeeld te noemen. Het lijkt me toch duidelijk, dat ik dezelfde koers blijf varen, maar jij de steven 180 graden hebt gewend? Je stuk over de X-files over ‘believers versus non-believers’ is DE klassieke methode een groep in diskrediet te brengen door ze te associëren met UFO believers. Maar belangrijker: het is in strijd met alle feiten. Echt heel alarmerend, zeker in relatie tot onderstaande melding van Martijn.

Een way out is de kompassen weer gelijk te zetten, zoals in de tijd van de Liegende Rechter en NRCombudsman: we hebben voor een groot deel dezelfde lezers en inzenders. Tenzij jij natuurlijk andere belangen hebt dan de quest for truth.

Met groet,

Micha

On Sat, 8/23/08, micha kat <drsmkat@yahoo.com> wrote:

From: micha kat <drsmkat@yahoo.com>
Subject: stan de jong
To: “micha kat” <drsmkat@yahoo.com>
|
Date: Saturday, August 23, 2008, 5:39 PM

Martijn
20 Jul 2008 om 19:13
Het onvoorstelbare van deze verhalen is tevens dat er een gerucht gaat dat Stan de Jong (ja, de journalist die zoveel over pedofilie schrijft) in Sevilla zelf eens onderwerp van een onderzoek is geweest over sex met minderjarigen. Weet iemand hier iets van?

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Micha+Kat