Micha Kat – Lees mee met vluchteling Micha Kat (19): Aleksandr Solzjenitsyn | De Goelag Archipel + Charles Dickens | Little Dorrit

Mijn periode in de gevangenis is zonder enige twijfel de meest ingrijpende en meest bizarre uit mijn leven. Hij duurde de hele zomer van 2012, van eind april tot begin september. Waar moet ik beginnen met het ophalen van herinneringen? De Olympische Spelen in Londen, die ik deels bekeek op het TV’tje in mijn cel, dat ik toen moest delen. De kerkdiensten in de gevangeniskerk op zondag, de bezoeken aan de gevangenisarts voor ‘controles’, de werk zaal, de aanlevering van je bestellingen uit de gevangeniswinkel in plastic boxen, de netten, waarin je je wasgoed naar de waskamer bracht, de bewakers, de telefoonkaarten, de tafeltennis tafel, het sportveld, de ’transporten’ als je naar de rechtbank moest, de buisjes waarin je moest pissen voor de controle op drugs: ik kan uren doorgaan, want alles staat in mijn geheugen gegrift. Gedurende deze periode heb ik niets gemerkt van agressie, criminaliteit binnen de muren of andere stressoren al was het natuurlijk ook niet makkelijk en liepen er behoorlijk wat crazy people rond. Het is hier niet de plaats verder in te gaan op de juridische en journalistieke achtergronden van mijn detentie – dat alles heb ik eerder elders op deze site uitgebreid beschreven. Thans gaan we op zoek naar de mooiste ‘gevangenisboeken’ uit de wereldliteratuur. Wat direct in me opkomt is De Goelag Archipel van Aleksandr Solzjenitsyn uit 1973. Dat boek (wat in feite meer een journalistiek dan een literair werk is) gaat vooral over de ideologie achter het Goelag systeem in de Sovjet Unie. Solzjenitsyn begreep, dat het echte ‘grote kwaad’ alleen mogelijk is als de daders hun geweten compleet uitschakelen en zich in dienst stellen van een ‘ideologie’, die ervoor zorgt, dat ze denken goed bezig te zijn als ze duizenden mensen vermoorden en/of interneren, omdat ze dat doen vanuit een ‘hoger belang’. Als voorbeelden van dergelijke ideologieën noemt hij de inquisitie, de verovering van Latijns Amerika door de conquistadores, de Nazi’s en de Jakobijnen. Zelf werd hij slachtoffer van de ideologie van het communisme. Dit leidt natuurlijk tot de vraag of er achter mijn detentie ook zo’n ideologie schuilgaat. Ik kom mede op deze gedachte door de arrestatie deze week van de Britse journalist Tommy Robinson, die net als ik achter de tralies belandde wegens het exposen van pedo netwerken. Kunnen we de sado-pedofilie van de huidige elite op een lijn zetten met de voornoemde ideologieën in de zin, dat ‘vijanden’ of ’tegenstanders’ worden ‘opgeruimd’? Denken de kinderverkrachters in Den Haag net als destijds Adolf Hitler of Torquemada, dat ze ‘moreel goed bezig zijn’ door mij en Tommy op te sluiten, omdat ook wij een bedreiging vormen voor hun ‘ideologie’, in dit geval niet die van het Derde Rijk of het ‘ware Christendom’, maar die van het misbruiken van kinderen?

Een ander beroemd ‘gevangenisboek’ is Little Dorrit van Charles Dickens uit 1857. Ook daarin speelt ideologie een sleutelrol en wel die van het geld. Centraal in het boek staat een ‘gevangenis voor schuldenaars’, voor mensen met veel schulden. Het idee was dat deze mensen hun schulden konden afbetalen via gedwongen tewerkstelling. In 1869 maakte nieuwe wetgeving in Engeland grotendeels een einde aan de enorme maatschappelijke misstanden in deze gevangenissen, waarin mensen vaak hun complete leven moesten doorbrengen. By the way: in ons land wilde de onvolprezen Fred Teeven in 2014 schuldenaars weer achter de tralies gooien, maar stak de rechterlijke macht toen een stokje voor. Little Dorrit beschrijft de lotgevallen van de familie Dorrit, waarvan vader William al meer dan 20 jaar ‘schuldgevangene’ is en zijn drie kinderen vanuit de gevangenis heeft moeten ‘opvoeden’. Zijn jongste dochter Amy (Little Dorrit) is zelfs in de gevangenis geboren. William staat te boek als de ‘vader van Marshalsea’ (de naam van de gevangenis) en wordt door iedereen behandeld met groot respect. De vader van Dickens had zelf ook in Marshalsea gezeten en dus kan hij het gevangenisleven beschrijven tot in het kleinste detail – net als ik dat kan inzake de ‘gewone’ gevangenissen in Haarlem en Zoetermeer. In hoeverre is het niet hebben van geld als reden voor detentie op een lijn te zetten met het hebben van een ‘foute’ mening of het opschrijven van ‘foute’ dingen? Naar mijn weten speelden de feiten en omstandigheden rond het opbouwen van de schuldpositie geen rol bij de beslissing iemand naar zo’n schuldgevangenis te sturen, dus ook dit type straf kon worden ingezet als ‘politiek wapen’ om af te rekenen met tegenstanders. Sterker: dit gebeurt nog altijd! Tommy Robinson werd ooit gearresteerd wegens een ‘hypotheekfraude’ en Obama misbruikte tijdens zijn presidentschap de Belastingdienst om tegenstanders extreem hoge aanslagen op te leggen, zodat ze vervolgens konden worden aangepakt als ‘belastingcriminelen’. Ook in mijn geval worden door mijn tegenstanders en door trollen steeds weer financiële ‘feiten’ als huurschulden en belastingschulden opgevoerd om mij te criminaliseren. Het valt dus allemaal samen waarbij de conclusie moet luiden, dat ‘de macht’ – of dat nou communisten, pedofielen, christen -fundamentalisten, geld-fetisjisten of Nazi’s zijn – altijd wel een manier vindt zijn tegenstanders uit te moorden en/of op te sluiten. Het hele systeem van checks and balances, wetten, waarborgen en ‘vrijheden’ speelt daarbij uiteindelijk geen enkele rol: in sommige systemen, zoals onder het communisme en het Derde Rijk, worden ze openlijk ten grave gedragen, in andere – zoals het Nederland van Rutte en Demmink – meer onzichtbaar, maar in de kern komt het allemaal op hetzelfde neer. Deze kern is de observatie van Solzhenitsyn, dat de macht steeds opereert vanuit een ‘ideologie’. De huidige ‘ideologie’, die verantwoordelijk is voor de terreur tegen mij, Tommy Robinson en ontelbare anderen overal ter wereld, wordt de New World Order genoemd. Wie een te grote bedreiging vormt voor de pedo netwerken, de EU, de Islamisering, de massa-vaccinaties en andere key elements uit de ideologie van de NWO wordt opgeruimd – one way or another. De daders hebben daarbij hun geweten volledig uitgeschakeld, want ze handelen in het ‘algemene belang’ van het ‘hogere ideaal’. Een laatste observatie: grappig, dat Fred Teeven, die de debtors prison weer wilde invoeren nu een pedo-baan heeft als toezichthouders bij een club, die kinderen aanlevert aan de netwerken.

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Micha+Kat