PLAUSIBEL: Joris Demmink had Relatie met Surinaamse Militair

In de jaren 80 had Joris Demmink een relatie met een Surinaams militair uit het “Bouta Team”.
Naar alle waarschijnlijkheid is dit de heer Horb (vrede zij met hem) geweest.

Roy Dennis Horb (circa 1952 – Paramaribo, 2 februari 1983) was een Surinaams militair. Na de sergeantencoup was hij de rechterhand van legerleider Desi Bouterse.

Horb was een van de zestien sergeanten, die in 1980 een staatsgreep pleegden in Suriname. Hij werd de tweede man van het regime Bouterse. In 1979 had hij Desi Bouterse gevraagd voorzitter te worden van een nieuwe militaire vakbond, en vervolgens vroeg hij Bouterse om de leiding op zich te nemen van een uit te voeren staatsgreep. Die staatsgreep pleegden Bouterse en Horb met 14 collega sergeants op 25 februari 1980. Na de staatsgreep werd Horb lid van de negen personen tellende Nationale Militaire Raad.

Op 11 maart 1982 vond een tegencoup plaats door een groep rond Surendre Rambocus. Daarbij werd Wilfred Hawker, die na een eerdere mislukte tegencoup op 15 maart 1981 in de gevangenis zat, bevrijd. Ook deze tegencoup mislukte en Hawker werd door Horb geliquideerd. Deze moord werd destijds door de Surinaamse televisie uitgezonden.

In de loop van 1982 kregen Desi Bouterse en Roy Horb een verschil van mening over de te volgen koers. Door internationaal isolement gedwongen zocht Bouterse toenadering tot de linkse regimes van Fidel Castro in Cuba en Maurice Bishop in Grenada. Horb was het met deze koers niet eens. Hij vertrok naar Pittsburgh voor overleg, zogenaamd met Henk Chin A Sen, die daar een medische opleiding volgde, maar in werkelijkheid met de CIA. Toen zijn CIA contactpersonen hem vroegen, of ze iets voor hem konden doen, bestelde hij in al zijn naïviteit twee renpaarden, die keurig werden afgeleverd.

Hierdoor lekten zijn contacten uit. Horb probeerde een bestand te sluiten met vakbondsleider Cyrill Daal en André Haakmat, maar Bouterse zag niets meer in zo’n akkoord. Op 7 december 1982 werden zestien tegenstanders van het regime van hun bed gelicht. Op Freddy Derby na werden ze alle vermoord. Horb zou door Bouterse zijn bevolen mee te doen. Hij moest de gevangenen een bekentenis afdwingen, desnoods door geweld, en vormde samen met Bouterse en Paul Bhagwandas een “tribunaal”. Horb zou hebben gepleit voor de vrijlating van Freddy Derby, de enige overlevende van de moordpartij.

Op 30 januari 1983 werd Horb, inmiddels majoor en plaatsvervangend commandant van het Surinaamse leger, zelf gearresteerd. Ook zijn goede vriend John Hardjoprajitno werd gearresteerd. Ze werden gevangen gezet op verdenking het ondermijnen van de staatsveiligheid. De beschuldiging luidde, dat ze betrokken zouden zijn bij een complot om Bouterse te vermoorden. Op 2 februari werd Horb dood aangetroffen in zijn cel in de Devil strafbarak van de Militaire Politie. Hij zou zelfmoord hebben gepleegd door zich te verhangen aan het koord van zijn sportbroek. Horb werd 30 jaar oud.

Na zijn dood verscheen De Decembermoorden in Suriname: verslag van een ooggetuige. Het was door een ghostwriter geschreven voor Jan Sariman, en zou zijn gebaseerd op mondelinge mededelingen van Horb. Horb had Sariman ook een notitie nagelaten, die luidde: “Als ik mocht doodgaan bij een verkeersongeluk, door verdrinking of wat dan ook, weet één ding: ik ben vermoord. Vermoord door Desi en zijn bende.”

Horb zou naast CIA informant ook informant zijn geweest van de Nederlandse Inlichtingendienst Buitenland (IDB).

Meld Demmink Direct, March 13, 2013

Reacties

Edje
March 15, 2013 at 1:02 pm
De laatste zin “Horb zou naast CIA-informant ook informant zijn geweest van de Nederlandse Inlichtingendienst Buitenland (IDB)” is natuurlijk zeer interessant en veelzeggend, dat Demmink daarmee contact onderhield. Pedofiele netwerken, Gladio, wat een onderdeel was van IDB, chantage, staatsgrepen zijn dezelfde patronen, die in de zaak Koos H. ook een rol spelen…
Zie (met name onderaan, laatste alinea’s): http://www.kooshenderechter.nl/news/over-twee-haagse-/

melddemminkdirect
March 17, 2013 at 9:59 am:
He Edje, bedankt voor je comment, heb het Koos Hertog verhaal altijd super intrigerend gevonden, omdat het zo duidelijk de dunne lijn tussen boven en onderwereld laat zien.
Ik moet die materie weer een keer doornemen, zaten er ook linken naar Demmink in?

Edje on
March 17, 2013 at 12:10 pm:
Nee, de zaak Koos H. heeft niets te maken met Demmink, staat er echt los van (er zijn wel parallellen). Maar het verhaal, zoals Peter R. de Vries het heeft gebracht, is niet waar. Koos H. is er ingeluisd, hij ‘bekent,’ omdat hij vrij wil komen, daar was hij al heel lang mee bezig, vandaar dat hij in de TBS kliniek terecht kwam. Door het boek van Sytze van der Zee en dus weer door Peter R. de Vries, zeker doordat getoond werd hoe Koos er nu uitziet. Dit dus allemaal vanuit Justitie om te beletten, te saboteren, dat hij met proefverlof kan.

melddemminkdirect
March 17, 2013 at 3:36 pm:
Ja inderdaad, het begint me alweer een beetje te dagen. Cornelis Stolk, de sugardaddy.
Zoals Demmink zou zeggen “Tjonge jonge, wat een mooi zooitje”.
Mocht je iets horen of zien, qua Demmink link naar anderen hou ik me altijd aanbevolen.
Fijne zondag toegewenst.

Surinamer
March 18, 2013 at 10:16 pm:
Even een vraagje. Ik heb zelf ook het een het ander gehoord over Roy Horb via mensen, dat hij mogelijk homoseksueel zou zijn. Ik zou graag van jou willen weten hoe jij er bij komt, dat Demmink en Horb waarschijnlijk een relatie met elkaar hebben gehad. Ik ben zelf bezig om de Nederlandse betrokkenheid bij de sergeantencoup van 1980 in kaart te brengen. Ik kom alleen nu echter niet verder dan de betrokkenheid van Hans Valk. Het enige wat ik weet is, dat Demmink Suriname coördinator was in die periode. Verder weet ik ook, dat er “Beste Joris” brieven zijn van Valk aan Demmink. Ik sluit het niet uit, maar dan zou Demmink toch in Suriname geweest moeten zijn.

melddemminkdirect
March 19, 2013 at 10:37 am:
Goedemorgen, Ik heb expres [Plausibel] erbij gezet, daar ik het niet zeker weet, maar sterke vermoedens heb, dat het inderdaad om de heer Horb gaat.
De Surinaamse (meeste) soldaten hebben in Nederland hun militaire opleiding gevolgd.
Zoals bijvoorbeeld Desi. “In 1968 vertrok Bouterse naar Nederland, waar hij in het Nederlandse leger diende. Nadat zijn dienst erop zat, meldde hij zich aan bij de Koninklijke Militaire School in Weert. In deze periode blonk Bouterse uit als sporter en werd hij gekozen tot leider van het basketbalteam. Hij werkte in Nederland als sportinstructeur en verdiende wat bij met de verkoop van pornoboeken. Bouterse had in Nederland op verschillende plaatsen gewoond, waaronder de Rotterdamse Kruiskade, Havelterberg en Steenwijk (bij het 47ste pantserinfanteriebataljon).”
En zoals: “De meeste beroepsmilitairen hadden hun opleiding en diensttijd in Nederland genoten. Hun ervaringen in het goed verzorgde Nederlandse leger botsten met de situatie in Suriname: slecht materieel, achterstallige salarisbetalingen, vriendjespolitiek en een ouderwetse, inefficiënte leiding.”
Dus daar is de link, als Roy Horb hier was en Demmink was in dienst bij Defensie en Suriname coördinator in één, dan is het heel goed mogelijk, dat ze elkaar tegen het lijf zijn gelopen.
Ook gezien het feit, dat in de tijd (2 februari 1983), nadat Horb vermoord is, Demmink via een achterdeur naar Justitie is geloosd (1983).
Heb jij drugstransport ook in je onderzoek betrokken.
Er is een documentaire over de Nederlandsche Cocaïne Fabriek te Amsterdam, die waarschijnlijk ook een puzzelstukje in het geheel is.
Zie: http://www.vice.com/read/holland-was-the-worlds-biggest-coke-manufacturer.
Hans Valk is helaas overleden en hield z’n lippen stevig op elkaar.
Ik ben op zoek naar Koen Koenders en wil graag praten met Surinamers, die dicht bij het vuur zaten.

Surinamer
March 19, 2013 at 11:03 pm:
Bedankt voor je uitgebreide reactie,
Een van de militairen, Rambocus schijnt zelfs afgestudeerd te zijn op het onderwerp ‘staatsgreep‘: http://nl.wikipedia.org/wiki/Surendre_Rambocus. Ik heb ook verder gelezen, dat niet Bouterse de eerste keus was, maar Rambocus. Echter ging dit niet door, omdat Rambocus weinig draagvlak had binnen het leger.
Het verhaal over de beroepsmilitairen klinkt zeer bekend voor mij. Ik moet er bij zeggen, dat Kolonel Elstak en Hans Valk elkaar totaal niet lagen. Verder werd Elstak niet bepaald serieus genomen door de militairen. De onvrede groeide niet alleen bij de militairen, maar ook bij het volk wegens de dingen, die jij opnoemt. Het volk stond in het begin achter de sergeantencoup, maar dat veranderde al na een tijdje.
Ik ben nog niet toegekomen aan de drugstransporten. Het enige wat ik weet is, dat Nederland na de decembermoorden in 1982 de geldkraan dichtdraaide en de machthebbers daar knoopte contacten aan met Libië, Cuba en andere linkse regimes. Ik weet wel, dat de machthebbers onder meer zaken deden met Colombia (FARC). Ze kregen volgens mij in ruil voor drugs geld en wapens.
Misschien zou je eens kunnen praten met André Haakmat of Gerard Spong?

melddemminkdirect March 19, 2013 at 10:57 am:
En misschien is het ook wel een idee om breder te kijken dan Suriname: Antillen, Aruba, Bonaire, Venezuela.
Zie pagina 3 op deze blog: https://melddemmink.wordpress.com/1979/01/.

https://melddemmink.wordpress.com/2013/03/13/relatie-surinaamse-militair/

Demmink en Suriname + EXTRA INFO

De post over Demmink en de link met Suriname is zo complex gebleken en vergt veel meer tijd dan gedacht. We zijn nog steeds driftig research aan het plegen. We hebben onder andere Mr. Spong benaderd, maar die had het naar eigen zeggen te druk, ook zijn enkele pogingen om contact te krijgen met Majoor Koenders op niets uitgelopen. Via via kreeg ik te horen van iemand bij Defensie, dat het voor mijn eigen bestwil was om geen verdere vragen te stellen en vervolggesprekken met derden over hetgeen gebeurt is in Suriname zijn nog steeds niet van de grond gekomen. Mocht u iets weten met betrekking tot dit onderwerp schroomt u zich niet om contact met ons op te nemen. Uw contact met ons blijft gegarandeerd anoniem. U kunt ons bereiken via chasing.demmink@gmail.com

EXTRA INFO

De gedachtegang van @mrpettjo op http://www.boublog.nl van 31 oktober, 2013 op 01:16 vindt ik bijzonder interessant en zeker waard om verder uit te diepen, namelijk de link van Dick Sletering (vader van Spencer Sletering, het vriendje van Marianne Vaatstra) via Suriname naar Demmink.

Als dit waar is, dan is de cirkel rond. Dit verklaart waarom Spencer Sletering vanaf de eerste dag de hand boven het hoofd gehouden is, namelijk de inzet van (Surinaamse) documenten, die belastend zijn voor Joris Demmink

De sleutelwoorden zijn: Joris Demmink, familie (van militairen), Sletering en Suriname (de Nederlandse oud kolonie).

Zou u onderstaande gedachte eens willen onderzoeken?
De relatie tussen Spencer Sletering, Dick Sletering (vader), Demmink en de decembermoorden.
a. Een zoon ziet (laat) iets gebeuren en weet, dat hij verantwoordelijk is voor de situatie.
b. Stelt zijn vader in kennis, wordt opgehaald door moeder en vader blijft hangen op locatie. Zoon drinkt limonade.
c. Vader weet iets van Demmink (en heeft nog “iets” te goed).
d. De man, die de macht heeft, regelt alles.

Onderstaand enkele links, die via de opa van Spencer een lijn trekt naar Suriname en Demmink. Via Ab Judell (SNP, Bevrijdingsraad van Suriname) en de bezoeken van Dick Sletering aan Suriname zijn er misschien documenten, die belastend kunnen zijn voor bepaalde personen.
U hebt de mogelijkheid (en hopelijk) ook de tijd, om bovenstaande te gebruiken in het zoeken van de dader(s).
http://rechtiskrom.wordpress.com/2012/11/30/jasper-de-dupe-van-spencer/#comment-6277

Dick Verschoor is een oud militair, die het koningshuis hoog heeft zitten, maar de waarheid (in de Vaatstra zaak) nog hoger.

Spencer heeft duidelijk zijn hand overspeelt, toen hij niet alleen Marianne expres niet thuis liet brengen (dit is hij nooit van plan te doen), maar haar zelfs moedwillig heeft laten afslachten door een stel asielzoekers en twee criminele Duitsers. Marianne moest en zou die nacht verkracht en vermoord worden. Werd Spencer gechanteerd om de andere kant op te kijken om de ontvoering van Marianne mogelijk te maken?

Reacties

mrpettjo:
31 oktober, 2013 op 01:29
Deze Ab Judell was directeur van het Surinaams Nieuws Agentschap en kende alle ins en outs van wat er (achter de schermen) gebeurde in Suriname. Als er iemand was, die veel zou kunnen weten van de pedoseksuele escapades Suriname coördinator Joris Demmink dan is hij het. En Joop Sletering, de vader van Dick en de opa van Spencer, is een van zijn boezemvrienden met wie hij alles kan delen:
Ab Jüdell vertrok in 1946 samen met Joop Sletering naar Suriname. Hij werd journalist en vertegenwoordiger van het Algemeen Nederlands Persbureau (ANP). Later werd het ANP kantoor omgedoopt in Surinaams Nieuws Agentschap (SNA) en werd hij daar directeur. Hij was ook betrokken bij de oprichting van de Bevrijdingsraad van Suriname, die na de decembermoorden van 1982 werd opgericht onder leiding van Chin A Sen. Na de onafhankelijkheid kreeg Ab de Surinaamse nationaliteit.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Ab_J%C3%BCdell

mrpettjo:
31 oktober, 2013 op 01:49
Ik zie, dat Joop Sletering al in 1960 overleed. Dus Dick Sletering, die als kind opgroeide in Suriname, moet de belastende informatie zelf in Suriname hebben opgehaald, zoals Dick Verschoor stelt. Dick is me er ook eentje.
Ging hij niet kort na de moord op Marianne een week regelmatig in een Kollumse snackbar rondhangen om te horen wat de Kollumse jeugd zo al over Spencer vertelde.
Is hij daarna naar Suriname vertrokken om bewijzen tegen Demmink te vinden om het deksel op de doofpot te kunnen blijven garanderen, zodat zijn medeplichtige zoon buiten de bak kon blijven?
De huidige aanklacht van Dick Sletering tegen Wim Dankbaar, die te dicht bij de waarheid over Spencer (en Marianne) is gekomen, sluit daar naadloos bij aan.

mrpettjo:
31 oktober, 2013 op 01:51
Lees ook: http://bibucontrole.binnenbuitenpost.nl/files/2008-4.pdf (een artikel over Dick Sleterings zoektocht naar zijn vaders verleden).

Hieronder volgt een kopie van de vervolgpost op het blog van daddycortez99 en wederom slaat hij de spijker op zijn kop.

Vrijdag 16 Augustus 2013

Joris Demmink en Suriname (2)

Waar Om schrijf ik over Joris Demmink?

Sinds de eerste blog over Joris Demmink en Suriname ben ik dieper in de materie gedoken van Joris Demmink en Suriname. Voordat ik hierop in ga, zal ik eerst vertellen hoe ik uiteindelijk mezelf zo ben gaan bezighouden met de hele affaire rondom Joris Demmink. Het was een zomeravond in 2011, toen ik door middel van Googelen belandde op de website van http://www.klokkenluideronline.is. Ik verslond de stukken rondom Joris Demmink in een razend tempo en ik begon uit verbijstering steeds meer research te doen op het internet naar deze hele affaire. Uiteindelijk had ik De Demmink Doofpot kunnen downloaden en weer las ik met de nodige verbijstering de nodige zaken. Iets meer dan een jaar lang heb ik de zaak min of meer gevolgd zonder mezelf te uiten. Toen de artikelen van het Algemeen Dagblad werden gepubliceerd begin oktober 2012, ontstond bij mij het idee om mijn oude blog om te bouwen naar een blog, waarin ik mijn gedachten over de zaak Demmink in kwijt kon. Ik ben niet het type, die op Facebook of Twitter kort zijn gedachtes over deze zaak kan spuien. Ik had ruimte nodig, dus daarom het ombouwen van mijn oude blog.

Waarom de interesse voor het Suriname aspect? Dit heeft natuurlijk te maken met mijn afkomst. In 2009 verscheen Andere Tijden op de televisie. Deze aflevering van Andere Tijden ging in op de betrokkenheid van Nederland (en in het bijzonder de Nederlandse Militaire Missie) bij de gepleegde sergeantencoup van Desi Bouterse en vijftien andere militairen. Deze aflevering staat al inmiddels op YouTube.

Toen was ik er mij niet van bewust, dat Joris Demmink ook een rol had bij de Nederlandse Militaire Missie. Ik werd mij er goed van bewust in 2011, dat Joris Demmink een mogelijke rol speelde bij de sergeantencoup. Door het Googelen kwam ik bij de tekst van deze bewuste aflevering en ik zag daar de naam van Joris Demmink opduiken als Suriname coördinator bij het ministerie, die het rapport van majoor Koen Koenders over de Nederlandse Militaire Missie in Suriname in een la dumpte, omdat het rapport volgens hem niks meer was dan een opsomming van roddels. Het maffe hiervan was, dat dit rapport tot staatsgeheim werd verklaard, terwijl het volgens ene Joris Demmink een opsomming van roddels zou zijn. Rara, hoe kan dit nou toch? Voordat ik in ga op wat ik precies heb gevonden en hoe dit te plaatsen valt, wil ik even zeggen, dat ik misschien in de ogen van lezers te veel op pietluttige details in ga, maar ik ben van mening, dat dit nodig is om het hele verhaal stukje voor stukje bij elkaar te leggen. Het kan heel goed mogelijk zijn, dat naast Joris Demmink ook andere personen worden genoemd.

Materiaal over Joris Demmink en Suriname

Om heel eerlijk te zijn is er heel weinig materiaal te vinden over Joris Demmink en Suriname. Ik heb in mijn zoektocht naar materiaal over Joris Demmink en Suriname niet zo heel veel kunnen vinden en wat ik heb kunnen vinden roept alleen maar meer vragen op in plaats van duidelijkheid. Ik was in de Centrale Bibliotheek van Rotterdam aan het speuren, maar ik vond alleen de naam van Hans Valk, die in verband werd gebracht met de coup. Joris Demmink kwam ik in de literatuur niet tegen. Ik zal in mijn stuk wat oude gevonden stukken bespreken.

Een van de stukken, die ik vond, was een brief van de ministers van Buitenlandse Zaken en Defensie, die gericht was aan de voorzitter van de Tweede Kamer. Er worden in die brief vier vragen beantwoord.

De eerste vraag, waarop antwoord werd gegeven, is, of kolonel Hans Valk en de leden van de Militaire Missie in Suriname medewerking hadden verleend aan de voorbereiding of mogelijke uitvoering van de staatsgreep in 1980. De commissie liet in het midden wat de precieze aanleiding was voor de staatsgreep. De commissie was niet van oordeel, dat kolonel Hans Valk door zijn uitlatingen in 1979 een staatsgreep had aangewakkerd. De commissie was wel van mening, dat kolonel Valk de coupplegers morele steun bood door begrip op te brengen voor hun houding. Verder was het thuis ontvangen van de coupplegers wel op te vatten als het geven van morele steun. Echter meende de commissie, dat er geen causaal verband was tussen de daden van Hans Valk en de gebeurtenissen van 25 februari 1980. Er moet wel worden vermeld, dat kolonel Valk wel kennis had over mogelijke gewelddadigheden, die zouden plaatsvinden, alleen het hoe en wanneer zou hij volgens de commissie niet weten. Er kon verder niet bewezen worden, dat hij daadwerkelijk advies had gegeven aan de coupplegers. Er kan echter wel een kanttekening worden geplaatst bij deze conclusie, aangezien het best mogelijk zou kunnen zijn, dat kolonel Valk een document uit de jaren 70 genaamd “Zwarte Tulp” in handen zou hebben gegeven aan Desi Bouterse. Dit document zou een handleiding bevatten voor het plegen van een staatsgreep. Dit wordt althans beweerd door Stan Verschuuren, de auteur van het boek Suriname, Geschiedenis in hoofdlijnen. De commissie komt bij het beantwoorden van de eerste vraag tot de conclusie, dat de inmenging van Hans Valk niet door de beugel kon. De leden van de Militaire Missie werden vrijgepleit van het kennis hebben of het meehelpen aan de staatsgreep.

De tweede vraag, waarop antwoord werd gegeven heeft te maken met vraag één. De vraag is, of diensten van Buitenlandse Zaken of Defensie de beschikking hadden over gegevens, die de mogelijke betrokkenheid bij de staatsgreep kunnen onderschrijven of ontkrachten. Het antwoord hierop is, dat dit het geval is en er wordt verwezen naar diverse rapporten. Zie hiervoor pagina twee en drie van de brief. De conclusie bij deze vraag is, dat het uit de genoemde stukken het niet waarschijnlijk lijkt, dat kolonel Hans Valk direct betrokken was bij de machtsgreep van 25 februari 1980. De commissie sloot zich aan bij deze conclusie.

Vraag drie is de vraag waarom de informatie uit het rapport van majoor Koen Koenders niet werd doorgegeven. Verder werden er vragen gesteld over wat er precies met het verslag is gebeurd en wie er betrokken waren bij het verslag. Uit het gegeven antwoord op de vraag kwam naar voren, dat er drie exemplaren waren van het verslag van majoor Koen Koenders. Het eerste exemplaar werd naar kolonel Schulte, de hoofd van de Landmacht Inlichtingendienst, gestuurd. Het tweede exemplaar ging naar luitenant kolonel Beijer. Het derde exemplaar belandde in het archief van het bureau, waar majoor Koenders werkzaam was. Het opmerkelijke is, dat majoor Koenders een geschoonde versie van het rapport heeft opgemaakt. Daarvan waren er twee exemplaren. Eén exemplaar werd overhandigd aan kolonel Maarseveen. Het andere exemplaar was in het archief van het bureau beland. In de geschoonde versie van het rapport ontbraken trouwens een aantal passages. Joris Demmink en kolonel Schulte hadden op 15 september 1981 het rapport besproken. Demmink en Schulte kwamen overeen, dat er geen vervolg aan het rapport moest worden gegeven. Joris Demmink was daartoe bevoegd vanwege zijn functie als toenmalig hoofd van de Afdeling Wetgeving en Publiek Recht van het ministerie van Defensie en ook coördinator van het beleid met betrekking tot Suriname op dit departement. Joris Demmink kwam tot dit oordeel, omdat het rapport in zijn ogen niks meer was dan een opsomming van roddels en verhalen, die hij in 1980 en 1981 ook had gehoord. Hij zag geen aanknopingspunten voor een verder vervolg op dit rapport. Opvallend is, dat Joris Demmink ook aangaf, dat er geen vertroebeling werd gewenst met de leiding van het Surinaams Nationaal Leger en in het algemeen Suriname. De commissie concludeerde, dat Joris Demmink het belang van de informatie verkeerd had ingeschat en hij had volgens de commissie de rapportage aan de leiding van het departement niet achterwege mogen laten. De commissie had aangegeven, dat de inhoud politiek gevoelig was. Schulte had volgens de commissie de secretaris generaal van Defensie, de heer Peijnenburg nagelaten om op de hoogte te brengen van het rapport en de inhoud daarvan. Kolonel Schulte gaf aan, dat hij in de veronderstelling was, dat Joris Demmink dit gedaan had. Verder gaf Schulte aan, dat het niet ging om de mogelijke betrokkenheid van missieleden, maar het ging hem om mogelijke vrijheidsinbreuken. Tenslotte trok hij ook de waarde van het rapport in twijfel. De commissie concludeerde, dat Schulte de secretaris generaal, de minister de Ruiter en kolonel de Rijk had moeten inlichten.

Uiteraard is het rapport van majoor Koen Koenders in de derde vraag het rapport, die door ene Joris Demmink tot opsomming van sterke verhalen en roddels werd bestempeld het bewuste rapport, dat uiteindelijk staatsgeheim werd voor zestig jaar.

De laatste vraag ging niet over Joris Demmink, maar wel over een van de sleutelfiguren in die periode. Hans Valk had verslag uitgebracht over het bezoek, dat hij op 28 februari 1980 had gebracht aan de Nationale Militaire Raad. Dit verslag bevatte volgens de commissie cruciale passages. Eén van die passages zou gaan over het advies van kolonel Valk over hoe er moest worden omgegaan met de regering Arron. De ambassadeur Vegelin van Claerbergen vond, dat deze passages niet vermeld moesten worden, omdat hij wist, dat anders kolonel Valk zou zijn teruggeroepen. Ik denk, dat de ambassadeur diep in zijn hart wist, dat hij Valk zijn gang moest laten gaan, want anders zou de situatie in Suriname mogelijk uit de hand kunnen lopen. Het was bekend, dat Bouterse zeer gesteld was op kolonel Valk. Kolonel Valk was een van de weinige personen, waarop Desi Bouterse op vertrouwde. De commissie gaf Vegelin van Claerbergen een tik op zijn vingers door te concluderen, dat hij deze passages had moeten opnemen.

Het opmerkelijke is, dat de commissie concludeerde, dat Hans Valk op een aantal punten zeer tekort geschoten was, maar doordat hij vanwege zijn leeftijd de dienst moest verlaten, kreeg hij geen sanctie opgelegd. Dit lijkt wel op een soort schuldigverklaring zonder oplegging van straf. Ik vraag me hier dus af wat voor straf hier op zijn plaats was geweest. De rest, inclusief Joris Demmink, kwam ook weg zonder sanctie. Bij Joris Demmink plaats ik dezelfde kanttekeningen als bij Hans Valk. Hij had het rapport van majoor Koen Koenders verkeerd ingeschat en toch kwam hij weg zonder sanctie. Ik vraag me eigenlijk af in hoeverre hij zicht had in wat kolonel Valk uitspookte in Suriname. Is hij ooit in Suriname geweest? Hoe hadden die twee verder contact? Uiteraard weet ik, dat hij en Hans Valk per brief contact hielden.

Het volgende stuk. dat ik vond, was dit stuk. Dit stuk betrof een verslag van een Kamerdebat op woensdag 21 maart 1984. In het verslag komt onder meer naar voren, dat D66 kamer lid Engwirda onder meer een vraag stelde, of de conclusie klopt, dat Schulte en Demmink verantwoordelijk zijn, doordat ze het rapport niet doorstuurden aan de betrokken bewindslieden? Dit Kamerlid merkte op, dat Demmink een andere lezing had van het gebeuren. De heer van der Spek, kamer lid van de PSP, gaf aan, dat in Vrij Nederland een artikel stond, dat het aannemelijk maakte, dat Demmink en Schulte wel de nodige informatie hadden gegeven. Hij merkte vervolgens op, dat uit het artikel in Vrij Nederland een beeld ontstond van een doofpotcommissie. Met de staatssecretaris kon niet gesproken worden, terwijl vijf anderen niet voor de commissie verschenen. Dit rapport roept volgens van der Spek meer vragen op dan het antwoord geeft op de vragen. Vervolgens komt kamer lid Weisglas van de VVD aan het woord. Hij merkt op, dat er een soort angstcultuur ontstond, die werd veroorzaakt door de angst om de machthebbers in Suriname destijds niet voor het hoofd te stoten. Het gevolg hiervan was onder meer het besluit om kolonel Valk in april 1980 terug te zenden naar Suriname en de beslissing van Joris Demmink om aan het rapport van Koen Koenders geen gevolg te geven. Weisglas geeft aan, dat de secretaris generaal in de zomer van 1983 pas na het verschijnen van een artikel in Vrij Nederland over deze kwestie het bewuste rapport onder ogen kreeg. De secretaris generaal verklaarde aan de commissie hierover, dat hij voor die tijd niet op de hoogte was van het bestaan van het rapport. Joris Demmink stelt daar echter tegenover, dat hij naar alle waarschijnlijkheid had verteld aan de secretaris generaal, dat het rapport van Koen Koenders niks nieuws bevatte. Wie van die twee spreekt eigenlijk de waarheid?

Ik heb even een paar antwoorden gepakt van minister de Ruiter van Defensie, die over Demmink gaan. Het is best opmerkelijk, dat de commissie niet verder is ingegaan op de verklaringen van secretaris generaal Peijnenburg en Demmink, aangezien deze verklaringen elkaar tegenspraken. Peijnenburg claimde, dat hij zich niet kan herinneren, dat Demmink het rapport met hem had besproken en Demmink stelt, dat hij dit wel had gedaan. Weisglas vraagt door, aangezien Demmink het waarschijnlijk met Peijnenburg over het rapport had. Hij wilde weten hoe groot de onzekerheid was, dat dit niet het geval was. De Ruiter gaf als antwoord, dat Demmink het niet stellig kon zeggen, of hij het rapport had besproken met Peijnenburg. Het staat wel vast, dat Demmink het rapport niet had doorgestuurd naar de leiding van het departement.

Vragen

In navolging van de website Meld Demmink, wil ik ook een aantal vragen stellen over de kwestie van de Nederlandse betrokkenheid bij de sergeantencoup in 1980. De vragen, die ik stel, zijn:
Is Joris Demmink ooit geweest in Suriname? Zo ja, waar verbleef hij?
Hadden kolonel Valk en Joris Demmink alleen maar contact per brief of ook via andere communicatiemiddelen?
Bestond het document en blauwdruk “Zwarte Tulp” of is dit een gerucht?
Als het document en blauwdruk “Zwarte Tulp” bestond. Wie had dit document en blauwdruk in handen?
Waarom kregen de betrokkenen geen tik op hun vingers van de commissie, ondanks deze grove nalatigheden?
Wat is de normale sanctie bij zulke nalatigheden?
Waarom is er niet veel te vinden in de literatuur en andere bronnen over de verantwoordelijkheid van Joris Demmink?
In hoeverre was Hans Valk betrokken bij de sergeantencoup in 1980? Bleef het bij advies geven, of deed Hans Valk meer dan alleen advies geven?
Waarom schilderde Joris Demmink het rapport van majoor Koen Koenders af als een opsomming van geruchten en roddels, die hij al eerder had gehoord?
Waarom werd er geen vervolg aan het rapport van Koen Koenders gegeven?
Waarom werd het rapport uiteindelijk toch tot staatsgeheim verklaard?

Woensdag 10 Oktober 2012

Joris Demmink en Suriname (1)

Joris Demmink en Suriname

Naast de beschuldigingen van het seksueel misbruiken van kinderen zijn er een paar geruchten, die gaan over de tijd, dat Joris Demmink werkte als ambtenaar voor het ministerie van Defensie. Volgens zijn CV heeft hij vanaf 1971 tot 1982 in diverse functies gewerkt bij het ministerie van Defensie. In 1980 vond de Sergeantencoup plaats onder aanvoering van Desi Bouterse, Roy Horb en nog veertien anderen soldaten. Er gaan de nodige geruchten, dat Nederland betrokken was bij deze coup en in het programma Andere Tijden werd aandacht besteed aan de rol van Nederland in de Sergeantencoup en er werd vooral in het bijzonder ingegaan op de rol van de Nederlandse kolonel Hans Valk. Er waren aanwijzingen, dat kolonel Valk Bouterse had geronseld voor deze coup, maar het rapport van majoor Koen Koenders van het geheime onderzoek omtrent het opheffen van de Militaire Missie verdween in de la door toedoen van ene Joris Demmink, omdat hij vond, dat het rapport niet meer dan een samenvatting was van geruchten. Wat ik nogal vreemd vind is, dat Nederland dit jaar de dossiers omtrent Suriname voor zestig jaar heeft laten bevriezen. Er komen direct een heleboel vragen bij mij bovendrijven. Wat heeft Nederland uitgespookt in Suriname? Als het rapport bij die bevroren stukken zit, dan rijst bij mij het vermoeden, dat het rapport meer is dan alleen een samenvatting van geruchten.

De Geruchten over Joris Demmink en Suriname

Het valt mij op, dat de naam van Joris Demmink bij redelijk veel zaken valt. De naam Demmink is onder andere gevallen bij de zaak van de tot levenslang veroordeelde Baybasin, maar zijn naam is ook gevallen bij het HIK (Handel in Kinderen) onderzoek en het gesaboteerde Rolodex onderzoek. De meest opvallende zaak in mijn ogen, waar de naam van Demmink wordt genoemd is toch de betrokkenheid van Nederland bij Suriname voor en tijdens de machtsgreep van Bouterse.

Al in 2007, voordat het programma Andere Tijden inging op de betrokkenheid van Nederland bij de coup in Suriname, schreef Stan de Jong op zijn blog over een ontvangen mail van een oud ambtenaar van justitie, die ging over de seksuele fratsen, die Demmink uithaalde. Het viel die ambtenaar op, dat in de omgeving van Demmink binnen de kortste keren jonge mannen verschenen, die werkten voor hem als ‘persoonlijke secretaris’ of in een andere functie. Dit relaas werd bevestigd door een andere Justitie bron. Dit is natuurlijk niet strafbaar, aangezien deze mannen meerderjarig waren, maar dit levert uiteraard wel een flinke schijn van vriendjespolitiek en voortrekkerij op. Het verhaal van de oud ambtenaar wordt interessanter door de link van Demmink met Suriname. Demmink moest vertrekken in 1982 bij het ministerie van Defensie, omdat hij als ‘wegbereider’ aan de basis stond van de coup van Desi Bouterse. Verder zou volgens de oud ambtenaar Demmink een seksuele relatie hebben gehad met een jonge Surinaamse militair uit de gelederen van Bouterse.

Verder schreef Kleintje Muurkrant in zijn serie Cold Turkey over dit aspect van de gebeurtenissen in Suriname. Een CRI bron omschreef treffend de entree van Demmink op Justitie, nadat hij moest vertrekken bij Defensie: “Joris werd door Defensie gedumpt, in een kleed gewikkeld, onder de tafel doorgerold, een tijdje uit het zicht gehouden en toen weer uit het kleed gepeuterd om brandschoon zijn carrière te kunnen vervolgen bij Justitie.” Het schijnt, dat Hans Valk vanaf 1978 veel brieven schreef naar Demmink met de aanhef “Beste Joris”. Wat zou Desi Bouterse precies afweten van de mogelijke betrokkenheid van Joris Demmink bij de gebeurtenissen in Suriname en zijn mogelijke escapades? In 1981 organiseert de Surinaamse Militaire Raad het afscheidsdiner voor Valk. Bouterse spreekt daar de volgende woorden tot Valk: “Kolonel, nu ga ik iets onthullen wat alleen u en ik weten. Zonder u was deze staatsgreep nooit gepleegd.” Bouterse lijkt hiermee aan te willen geven, dat Nederland betrokken was bij de staatsgreep in Suriname. Wat is dan precies de rol van Demmink geweest?

Meer lezen
https://melddemmink.wordpress.com/2013/06/06/demmink-de-brauw/

Meld Demmink Direct, October 28, 2013

Reacties

Caesar Lion Cachet
October 31, 2013 at 9:21 am:
LS…
Deze speurtocht en resultaten geven opnieuw aan, dat niets is wat het lijkt. Achter elk verraad, kwaadaardig plan en wereldschokkende gebeurtenis zit een masterplan.
Door en door verrotte figuren als Demmink passen naadloos in deze plannen, zoals een Hitler, Obama en meer Satanisch geprogrammeerde entiteiten. Zo ook de toestand bij de banken en nu zelfs de RABO. Ook deze zogenaamde zakken vullertjes hebben de kans op een dienblaadje gekregen om een groter plan uit te voeren, want juist de banken moeten kapot om de rest mee te slepen!

Dieuwer
March 29, 2014 at 9:52 pm:
http://obsession-magazine.nl/?p=55964
“De betrokkenheid van Joris Demmink bij Suriname en Hans Valk”, Natascha Adama

Rampadarath
April 14, 2014 at 8:32:
De vraag is niet de Onafhankelijkheid van Suriname?
De vraag is, waarom gaf papa Den Uyl door willens en wetens Suriname aan een stelletje haaien, die alleen geïnteresseerd waren in mooie vrouwen, geld en dansi. Den Uyl wist, dat Suriname geen eigen bedrijven had, geen goede infrastructuur, geen eigen financiële reserves, geen eigen management team. Suriname was niet onafhankelijk geworden op 25 november 1975, maar afhankelijk geworden van Nederland. Daarom had godfather Den Uyl vijf Nederlandse Militaire Missie leden gestationeerd in Suriname.
Dus na de onafhankelijkheid van Suriname, was Suriname geïsoleerd geraakt door Nederlandse financiële invloed, gezag en toezicht.
Voorbeeld: afhankelijk van de Ontwikkelingshulp;
Gezag: Nederlandse Militaire Missie.
Toezicht: gestationeerde heer Pronk.
Maar de grootste haai Aron zag dat niet. Hij dacht: ik heb Suriname tot onafhankelijkheid geleid.
Wat is het verschil tussen onafhankelijkheid en afhankelijkheid?
En alles wat er na de onafhankelijkheid is gebeurd, is Nederland volledig verantwoordelijke en schuldig.
U wilt mij niet zeggen, dat u iemand willens en wetens in een brandende hel duwt?
De voorbeelden waren: Chili, Argentinië, Panama, Cuba, enz.
Vriendelijke groeten,
Adjudant D. Rampadarath

melddemminkdirect
April 16, 2014 at 12:40 pm:
Interessant, we proberen al tijden meer info en inzage te krijgen in de Surinaamse zaak.

https://melddemmink.wordpress.com/2013/10/28/binnenkort-demmink-suriname/

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Joris+Demmink
https://robscholtemuseum.nl/?s=Roy+Horb
https://robscholtemuseum.nl/?s=Desi+Bouterse
https://robscholtemuseum.nl/?s=Hans+Valk
https://robscholtemuseum.nl/?s=Zwarte+Tulp
https://robscholtemuseum.nl/?s=Suriname