Martin Bril – Verwisseling
Op het moment, dat Paul Rosenmöller in Den Haag de handdoek in de ring gooide, liep ik in Amsterdam door de Laurierstraat, een smalle straat in de Jordaan….
Vorige week schreef Joost Zwagerman in NRC Handelsblad een stuk over Scholte, of eigenlijk over Oscar Hammerstein, de advocaat, die in de eerste dagen na de aanslag op Scholte even genoemd werd als degene tegen wie de aanslag eigenlijk gericht was.
Zowel Hammerstein als Scholte reed in een donkerblauwe BMW en ze woonden bij elkaar in de buurt, de dader had zich vergist en de verkeerde opgeblazen. Een motief moest gezocht worden in de complexe strafzaak waar Hammerstein op dat moment in verwikkeld was. Bovendien ontving hij al een tijd lang vervelende telefoontjes.
Er is altijd enige onduidelijkheid geweest rond Hammersteins rol in de zaak Scholte. Was hij het nou, die met de verwisselingstheorie naar de politie stapte of kwam de politie bij hem? Had hij er baat bij de theorie in het nieuws te brengen, en waarom nam hij vijf jaar later nadrukkelijk afstand van zijn verklaring, dat hij in de dagen voorafgaand aan de aanslag op Scholte met de dood was bedreigd? Zwagerman suggereert zelfs, dat de zaak allang opgelost zou zijn als de politie de tegenstrijdigheden in Hammersteins verklaringen serieus zou nemen.
Op de hoek van de Laurierstraat en Eerste Laurierdwarsstraat, bij café De Laurierboom, hield ik halt. Hier ontplofte de granaat onder Robs auto, op een donderdagochtend als ik me goed herinner. Zijn leven zou daarna nooit meer hetzelfde zijn en hoewel het er na enkele maanden op leek, dat hij zijn carrière gewoon kon hervatten, is ook dat niet gelukt. Het is al heel erg lang heel erg stil rond Scholte.
Stil was het ook op straat. In de verte klonken de klokken van de Westertoren, en een tram rinkelde over de nabij gelegen Rozengracht. Een klusjesman was bezig ergens kozijnen te schuren, dat geluid droeg nog het verst. Ik dacht aan Oscar Hammerstein, die ik een uur eerder nog grand café Luxembourg op het Spui uit had zien lopen, gekleed in een motorjack en in gezelschap van zijn kantoorgenoot Gerard Spong en de vier jongens, die hun kantoor bemannen.
Acht jaar geleden was Oscar Hammerstein nog Oscar H., dé advocaat van kwade zaken. Tegenwoordig is hij niet uit het nieuws weg te branden, als advocaat van Ed Maas, als bestuurder van de LPF, als ondergoed model in het blad Quote, als bekende Nederlander en prominente homoseksueel. Quite a career, zou je kunnen zeggen. Maar altijd als ik hem zie, moet ik even aan Rob denken, wat ook niet leuk is voor Hammerstein, maar ja.
Op de plek waar het allemaal gebeurde, trof ik niets dat herinnert aan die gruwelijke dag in november 1994. Dat had ik ook niet verwacht. Het huis, waarin Rob destijds woonde, stond er erbarmelijk en onbewoond bij. Het deed pijn.
Plaats een reactie