Martin Bril − Angst!
Angst!
In Rotterdam kwam ik nieuw werk tegen van Rob Scholte, de kunstenaar die bij een bom aan slag in 1994 beide benen verloor (…)
Scholte was van meet af aan niet geïnteresseerd in de verwisseling theorie. Volgens hem kwam de aan slag uit zijn eigen om geving. De eerste verdachte, die passeerde, was een ontslagen assistent. Daarna volgden vrienden, daar na steeds ingewikkelder complot theorieën. Gewerkt werd er in tussen nauwelijks, en Scholte verloor alles, wat hij had. Het leek er op, dat hij kopje onder zou gaan in zijn eigen paranoia.
Vorig jaar dook hij in eens weer op. Hij bleek zich in Bergen, Noord Holland te hebben gevestigd en was weer aan het werk. In een Amsterdamse galerie exposeerde hij een groot, conceptueel kunst werk, dat uit duizenden vilt stiften bestond. Gezeefdrukte versies van oude schilderijen werden ook verkocht. De kunstenaar maakte een montere in druk.
In Rotterdam hangt nu, bij Galerie Animaux, een ten toon stelling die Embroidery heet. Het is het eerste deel van een drie luik. Later deze maand volgen Salary, nieuwe schilderijen, en History, oud werk. Dit eerste deel bestaat uit 216 om gekeerde borduur werkjes van het klassieke soort, het Melk Meisje van Vermeer, een jacht tafereel, de Nachtwacht, zwaluwen en rood borstjes, Doris Rijkers, bloem stukken, een hertje, drie masters op woelige baren, molens. allemaal van dat borduur werk, dat vroeger bij oude tantes in de gang hing en dat je tegen woordig op rommel markten tegen komt.
Wat Scholte er mee heeft gedaan, is éénvoudig, hij heeft het borduur werk, soms groot, soms klein, uit de lijst gesneden, om gedraaid, weer op gespannen en in gelijst. Het resultaat is een wonderlijke wereld, de achterkant van het cliché, zou je kunnen zeggen. En hoe ziet die achterkant er uit?
Rafelig, slordig.
Kris kras gespannen draden.
Losse eindjes.
Vreemde pluizen.
Soms is er heel netjes geborduurd en zie je de voorstelling aan de achter kant perfect gespiegeld, soms ook is er woest en slordig geborduurd en is in de achter kant het beeld aan de voor kant nauwelijks te herkennen.
Maar zo simpel als het klinkt, om gekeerd borduur werk, zo imposant is het ook, voor al als je alle 216 werkjes bij elkaar neemt. De achter kant van de geschiedenis trekt dan aan je voor bij, en aan de achter kant zijn de clichés net zo lullig als aan de voor kant, en boven dien nog mensen werk ook.
Typisch Scholte, toch, dit werk.
Het roept herinneringen op aan zijn eerste grote show samen met Sandra Derks, een muur van tien tallen kleine en grote schilderijen, aan zijn werk op de Biënnale van Venetië, waar hij goochelde met de clichés van straat schilders, aan zijn enorme muur schilderingen in de replica van Huis ten Bosch in Nagasaki. Ook één van zijn oer beelden, De Angst! is weer aanwezig, het spiegel beeld van Nederland, dat verdomd veel op de Nederlandse leeuw lijkt. Angst is misschien ook wel het grote thema in het werk van Scholte, angst, dat op een dag geen enkel beeld nog iets zal betekenen, angst voor de leegte.
Volkskrant, 10 november 2005
Plaats een reactie