Marc Nihot – De puinhopen van Den Helder (14): Het einde van de democratie

De democratie in Den Helder, Julianadorp en Huisduinen staat onder druk. Vriendjespolitiek, angstcultuur op het stadhuis en veel raadsleden, die zonder enige politieke ervaring in de gemeenteraad zitting hebben, ze worden geïntimideerd en geschoffeerd door de voorzitter van de raad in samenspel met een stadsbestuur, waarover diezelfde raadsvoorzitter regeert.

De gemeenteraadsvergadering van maandag 14 maart 2016 zal de geschiedenisboekjes ingaan als een zwarte bladzijde in de Helderse geschiedenis. De avond, waarop de democratie ophield te bestaan.
In onze stad zal tot aan de raadsverkiezingen van 2018 een schrikbewind heersen onder leiding van de VVD-dictator-burgemeester-raadsvoorzitter, daarin gesteund door de fracties van VVD, CDA, PvdA, D’66, de grote landelijke partijen, samen met wat eens de grootste partij van Den Helder was: de partij van het verkiezingsbedrog, nog steeds geheten Stadspartij Den Helder.

De oppositie Beter voor Den Helder, Behoorlijk Bestuur, ChristenUnie, GroenLinks, Vrije Socialisten en fractie Vermooten hadden voor deze avond een debat aangevraagd om over een drietal belangrijke onderwerpen met de coalitiepartijen te debatteren. De kern van het democratisch proces is samen praten over onderwerpen, om elkaars mening aan te horen en uiteindelijk in democratische meerderheid de koers te bepalen, die het stadsbestuur gaat uitvoeren.

De coalitiepartijen bij monde van VVD-er Klopstra hebben op aandrang van de burgemeester, die het liefst de raad helemaal niet meer ziet vergaderen, de gevraagde debatten linea recta van tafel geveegd. Ze willen niet open en transparant over de door de oppositie aangedragen onderwerpen praten en hun ideeën met de andere partijen en de bevolking delen. Hiermee geven ze aan de dictatuur definitief vorm.

De oppositie heeft daarop alsnog geprobeerd de avond en de toekomst van de stad te redden door moties over de hen aan het hart gaande onderwerpen in te dienen “als vreemd aan orde van de dag”, zodat het getorpedeerde debat alsnog kon plaatsvinden. Echter nu gaf VVD-er Kees Visser namens de coalitie aan, dat zij sowieso eensgezind tegen alle opnieuw ingebrachte moties zouden stemmen. Voordat de moties überhaupt in behandeling werden genomen, waren ze dus al afgeschoten. Zo wordt elke gedachte uitwisseling door de coalitie vermeden en ontstaat de dictatuur van de meerderheid.

Zoals gebruikelijk snoerde de raadsvoorzitter, de VVD-dictator-burgemeester, voor de zoveelste maal de mond van een raadslid, dit maal van Michiel Wouters van Behoorlijk bestuur, toen hij over dit sterfhuis van de democratie in debat wilde gaan met collega-raadslid Peter Reenders van de Stadspartij. Wouters werd het spreken onmogelijk gemaakt.
De autoritaire trekjes in het karakter van de voorzitter komen sinds zijn aanstelling in 2010 steeds meer tot uiting. We leven al zes lange jaren onder zijn hamer en hebben nog zes langere te gaan. Elke keer passeert dit persoonlijk manco zonder noemenswaardige tegenstand de revue tot afgrijzen van elke ware democraat. Akelig om te zien. Vooral als je je probeert in te denken hoe het moet zijn om als ambtenaar dagelijks onder zijn bewind te moeten werken. Het zal zwaar vallen je normale taken ongestoord te verrichten.

De gemeenteraad van Den Helder kan op deze manier in het vervolg, maar beter thuis blijven. Het heeft geen enkele zin meer om op een maandagavond één keer in de drie weken, af te reizen naar de Drs. Bijlweg, de vestigingsplaats van het gemeentelijke “huis van de democratie”. Het College van Burgemeester en Wethouders bepaalt, de coalitiepartijen knikken vervolgens maar ja om zelf niet in de problemen te komen in hun zakelijk of privé leven, want ze staan allemaal onder druk. De voorzitter wil de vergadering in maximaal 25 minuten aftikken en de oppositie heeft het nakijken. De dictatuur viert hoogtij en niemand durft zijn nek uit te steken om daar verandering in te brengen. Iedereen is bang voor een lot à la ex-Stadspartij-wethouder Visser, die als hij niet zo moedig terug zou vechten getekend zou zijn voor het leven.

De Stadspartij heeft de kiezer als een baksteen laten vallen. Zij zouden Den Helder wel eventjes gaan veranderen, en ze zouden eindelijk gaan doen wat ze aan de kiezer hadden beloofd. Maar waar is nu het gratis parkeren in de binnenstad van Den Helder? Verder dan een enquête in de krant erover zijn ze niet gekomen. Wanneer gaan ze nu eens strijden voor het behoud van het huidige stadhuis? En wanneer krijgt de burger eindelijk de beloofde inspraak, die uitdrukkelijk werd toegezegd? Verder dan de hulpeloze publieksparticipatie, zonder enig direct overleg met belanghebbenden, van Stadspartij-wethouder Van Dongen zijn ze niet gekomen. Het is gewoon lachwekkend. Even hilarisch als de cultuurnota van PVDA-wethouder Van de Paard. Lachen, gieren, brullen als armoede van geest niet zo triest zou zijn.

Verkiezingsbeloften hoor je na te komen, zeker als het gaat om niet onderhandelbare speerpunten. Net als de afspraken zwart-op-wit met het Rob Scholte Museum, ondertekend door die andere Stadspartij-wethouder Kos in mijn aanwezigheid als getuige. Als mens, maar zeker als volksvertegenwoordiger, wordt je niet meer serieus genomen als je je woord breekt en je speerpunten de zee in werpt. De Stadspartij heeft alle gedane beloften en het fatsoen regelrecht het Marsdiep in gekieperd en is daarmee de meest onbetrouwbare partij van de stad geworden. Ze zitten niet in de gemeenteraad van Den Helder om voor het belang van de burger op te komen, maar uitsluitend voor hun eigen belang, hun salaris en de voordeeltjes, die ze kunnen behalen in hun eigen praktijk, liefst onttrokken aan het publieke oordeel.

Deze dictatuur vind je terug door het aantal vergadermomenten en de duur van de gemeenteraad bij elkaar op te tellen. In de periode van 2010 tot 2014 waren er maar liefst 82 gemeenteraadsvergaderingen, waaronder een aantal hele lange. In de huidige raadsperiode zitten we na twee jaar pas op een 30 vergaderingen en volgens de planning komen daar tot aan de verkiezingen in 2018 slechts 20 (van pakweg 25 minuten) bij. Je zou bijna gaan denken, dat er niets te bespreken valt in de gemeenteraad. Dat klopt natuurlijk ook. Door gebrek aan ideeën bij ons stadsbestuur, behalve dan over de noodzaak van hun eigen nieuwe huisvesting, hoeft er nergens meer over gedebatteerd te worden. De stadsentree wordt maritiem en groen, alsof daarmee onze ongastvrije stad uit zijn lijden kan worden verlost. Kan het bestuur bij mislukken opnieuw de handen in onschuld wassen. Het publiek heeft het zo gewild.

De volksraadpleging is nu ook het probleem geworden binnen de dictatuur, die in de gemeenteraad van Den Helder heerst. Raadsinformatie brieven, die normaal gesproken dienen ter informatie, worden in Den Helder gebruikt als decreet, de mededeling van het in het achterkamertjes door het Presidium genomen besluit. Zeker als de raadsleden niet reageren op deze brief met dictaten, die zij per mail ontvangen. Ze zijn druk doende met alles behalve met datgene waarvoor zij hun vergoeding opstrijken.

Er mag geen discussie plaatsvinden in de gemeenteraad. Dat is het streven van de voorzitter. Alles is verworden tot hamerstuk. Een goed en stevig debat mis ik al sinds de voorgaande raadsperiode. Er is geen zittend raadslid meer, die tegen de partijdige voorzitter of hun eigen fractievoorzitter durft in te gaan. Iedereen luistert als een mak schaap. Slaap, raadslid, slaap.

De oppositie kan door te weinig ervaring, inzicht en te weinig zetels geen machtsblok meer vormen en de coalitieleden durven hun eigen wethouder of fractievoorzitter niet tot de orde te roepen. De Helderse militaire hiërarchie is bij het burgerbestuur in ere hersteld.

De bezem moet door het stadhuis, het gemeentebestuur en de eeuwige regerende ambtenarij. Alleen zullen we wel moeten wachten op de gemeenteraadsverkiezingen van 2018. Ons geduld wordt dus danig beproefd.
Deze raadsperiode kan als verloren worden beschouwd.
Angst, corruptie en eigen (financieel) belang zwaaien de scepter in het gemeentehuis van Den Helder.

Stadspartij, bedankt nog, door uw toedoen en kiezersbedrog viert de dictatuur hoogtij in onze stad.