Lost Painters | Niek Hendrix – Museum de Fundatie | Rob Scholte – Reproductie Verplicht

18 mei 2022Home0

Rob Scholte – Yours Sincerely

Museum de Fundatie | Rob Scholte – Reproductie Verplicht

Museum de Fundatie in Zwolle (foto Lost Painters)

Als er Één Ding is wat bij dit Overzicht aan Schilderijen Zichtbaar wordt, dan is Het wel, dat Rob Scholte (1958) Ontzettend Consistent is in zijn Inconsistentie.

Er is Veel te Zien. Honderden Doeken zijn Min of Meer Chronologisch Verdeeld door het Museum heen. Bij Veel Kunstenaars zou zo N Enorme Hoeveelheid Snel Veel van het Zelfde kunnen worden, dat is Hier Absoluut Niet Het Geval. Ondanks, dat Al die Doeken Acrylverf op Doek zijn, houden de Overeenkomsten wat dat betreft Verder Snel op. Ja, er zijn Opvallend Veel Doeken, die Vierkant zijn. Maar om dat dan een Rode Draad te noemen gaat Wat Ver.

De Schilder Stijlen zijn Zeer Uiteen Lopend. Sommige Doeken zijn Rond Uit Abstract, anderen Foto Realistisch en Weer Andere Doeken Karikaturaal. Zo Makkelijk als hij wisselt van Handschrift, wisselt hij ook van Onderwerp. Van Speelgoed Type Machines tot Lugubere Kinder Kopjes op Sterk Water, naar een Sculptuur van een VHS Video Cassete tot een Reeks Insecten, die tezamen het Woord HELP vormen. Een Visuele Rode Draad is Ver te zoeken. Nergens zul je Scholte betrappen op een Zwierige Penseel Streek.

Maar, er is Altijd Ergens wel Iets te Lachen. Hoewel ieder Werk Bloed Serieus gemaakt is, is er Altijd Wel een Paradoxale Vondst.

Het Eerder Genoemde Werk met de Type Machine heet ‘Analfabeet’, iemand, die Niet kan Lezen en Schrijven. De Tekst in de Machine laat in Verschillende Letter Types de zien. “The Quick Brown Fox Jumps Over The Lazy Dog” Een Zin, die Typografen herkennen, omdat Alle Letters van het Alfabet er in zitten. Zo kun je in 1 Oog Opslag het Letter Type zien. Tenslotte is het Merk van de Machine Burroughs, duidelijk een Verwijzing naar de Schrijver William Burroughs, die Bekend werd van zijn Cut and Paste Technieken, waarmee hij de Mogelijkheden van het Schrijverschap Enorm Vergrootte. Zo is het Werk Niet Alleen Maar een Schilderij van een Stuk Speelgoed, maar een Ironisch Spel van Verschillende Associaties. Dat geldt eigenlijk voor Alle Schilderijen, die er Te Zien zijn.

Sommige Visuele Grappen zijn Wat Eenduidiger, zoals de Mondriaan Schilderijen met Gebogen en Gekromde Lijnen. Maar zoals zijn Olympia, Utopia en Nostalgia schilderijen, die Hier Naast Elkaar te Zien Zijn, Ontvouwen een Gelaagdheid aan Inhoudelijke Problematieken, zoals het Idee van Oorspronkelijkheid en de Democratisering (of het Gebrek er aan) van het Beeld. Het is de Omgang van Scholte met het Beeld, die het Werk Boeiend maakt. Niet de Manier van Schilderen.

Sommige Werken staan Op Zich Zelf, Soms is er Sprake van Enige Samenhang tussen een Aantal Werken en een Aantal Keer is er een Reeks Werken. In dat Laatste Geval maakt de Reeks het dan ook Sterker dan als het Slechts een Enkel Werk zou zijn. Er zullen Vast een Aantal Werken uit het Oeuvre ontbreken, maar de Hoeveelheid is Overweldigend. Zaal na Zaal wordt je Verrast met Weer Totaal Ander Werk. Je zal, Meer dan Eens, Even Grinniken.

Al met Al een Zeer Omvattend Overzicht van de Schilderijen van Scholte. Enkele Werken Daar Gelaten zijn de Afgelopen Jaren Nauwelijks Zichtbaar geweest in Museale Context. Het is wat dat betreft Mooi om Al die Werken Hier Zo te Zien en een Breder Inzicht te krijgen in Één van de Toon Aan Gevende Kunstenaars van de Jaren 80 en 90 in Nederland.