Lijsje Snijder – Atlas Dochter

Atlas Dochter

Berg Toppen snijden in mijn Vinger Toppen
Dennen Bossen schuren langs mijn Rug
Zoute Zee prikt in mijn Ogen
Mond en Oren Vol met Zand

Ik draag als Atlas
De Wereld op mijn Nek
Ga Gebogen onder het Gewicht
Van haar Ondraaglijke Last

Pijnlijke Spieren Verkrampen
Zet mijn Trillende Benen Schrap
Hoor Alleen Nog maar het Bonken
Van mijn Op Hol Geslagen Hart

Enorme Verantwoordelijkheid
Rust op mijn Schouders
Laat ik Los, Stort Alles in
Hou ik Vast, dan stort ik in

Nood breekt Wet
Heb Geen Andere Keuze
Al knalt Alles uit elkaar
Ik moet de Wereld laten gaan

Dan begint het me te dagen
Ik bepaal Wat er gebeurt
Dit is mijn Leven en mijn Verhaal
Heb het Lot in eigen Handen

Moet er niet Zo Zwaar aan tillen
Tijd om het te Laten Gaan
Recht mijn Stijf Geworden Rug
Ontspan mijn Krom Getrokken lijf
Haal Diep Adem en laat Los

Op Gelucht, Verlicht en Vrij
Kijk ik haar Vol Vertrouwen na
Zie de Kleine Stip verdwijnen
Van uit de Diepte klinkt een Knal

Ze komt Weer Terug Om Hoog
Ik vang haar Lachend op
Draai Rondjes op mijn Vingers
Dribbel Vrolijk Verder

 

Meer informatie
https://robscholtemuseum.nl/?s=Lijsje+Snijder
https://robscholtemuseum.nl/?s=Atlas
https://robscholtemuseum.nl/?s=Atlas+Dochter