Koen Schuiling, burgemeester – Lui

Ik schreef vorige week over de hokjes van ons denken en dat we wel eens lui zijn. Het is niet waar: we zijn ‘wel eens’ lui. We zijn eigenlijk meestal gemakzuchtig. Dat zit zo: nadenken vreet energie. En we zijn niet gek, dus alles wat we met weinig energie te lijf kunnen gaan, lossen we zonder nadenken op.

Je hebt je ‘eerste’ en je ‘tweede’ verstand (ja, over hokjes gesproken). Het eerste gaat lekker snel: je ziet iets en je reageert. Meestal goed door je ervaring en inzicht. Het tweede verstand is nadenken.
Dat moet vanaf nu in dit stukje. Er zijn types die het onderscheid tussen het ‘eerste’ en ‘tweede’ verstand heel goed kennen. Vooral in de politiek. Ze weten ook dat het niet tot de dagelijkse kost van veel mensen hoort om zich daar bewust van te zijn.
Die kennis gebruiken ze. ‘Ze” zijn de valse profeten onder ons.

Hoe? Door onzinnige dingen te beweren of klinkklare leugens te verspreiden. Veel mensen geloven dat. Door social media gaat dat tegenwoordig razendsnel. De macht van het getal doet de rest: als zoveel mensen het zeggen zal er wel iets van waar zijn. En al snel is het ’waar rook is, is vuur’. Voor je het weet staat de zaak in de hens. Wie het vuurtje heeft aangestoken is moeilijk te achterhalen en nog moeilijker wie het allemaal hebben aangewakkerd. Deze profeten hebben geen belang bij mensen die hun best doen bij de feiten te blijven. Door deze brandweermannen op voorhand verdacht te maken, duurt het even voor de fik gedoofd is. “Zie je wel”, hoor je dan, “een vuurtje doven kunnen ze ook al niet. Ik zei het toch?” Even goochelen en je eerste verstand zegt hoe het zit. Tot je tweede verstand je zegt dat de werkelijkheid een andere is. Wil je dat stemmetje dan horen? Het eerste roeptoeterde veel lekkerder.

Valse profeten zijn van alle tijden. Soms doen ze het om iets wat goed of mooi is kapot te maken. Dat gedrag herinneren we ons nog van dat rotjochie op de lagere school. Soms willen ze macht. Doel? Wie het op leugens stoelt kan er geen goed motief bij hebben.

Nadenken dus en ontmaskeren. Hoe? Door dingen die beweerd worden en eigenlijk te dol voor woorden zijn, te denken dat die bewering waarschijnlijk ook te dol is. Zeker als er wat verdachtmakingen volgen.

Kost energie maar veel minder dan herstel van wat kapot gemaakt wordt.

Helders Weekblad, donderdag 15 september 2016

http://epaper.rodimedia.nl/rodimedia/data/EPaper/denhelderopzondag/epaper/page4.htm