Koen Nederhof – Parkeersoap om te huilen: Sokkel in P vak drijft inwoners IJsselstein tot woede

IJsselstein – De bewoners van de Walkade in IJsselstein zullen zich 2017 herinneren als het jaar van een soap rond een parkeerplek. Er verscheen plots een sokkel, de gemeente haalde hem weg en sindsdien is het touwtrekken geblazen op de Walkade. Het heeft er alle schijn van, dat de rechter zich er nu op moet gaan storten.
Bewoners van het centraal gelegen straatje keken april dit jaar gek op. Er waren al zo weinig parkeerplaatsen, en nu besloot de gemeente ineens een meters grote sokkel te plaatsen op een van de overgebleven parkeerhaventjes. En bovendien: waarom wisten ze niets van de komst van het plateau, waarop een kunstenaar wisselende kunst ten toon mocht gaan stellen als uithangbord van het nabij gelegen museum?

Succes

Een van de bewoners, Peter, stapte naar de media en belde voor navraag naar de gemeente. Dat leverde al snel succes op. „Recent is de parkeerplaats tegenover Walkade 15 weg gehaald. Dat is ten onrechte gedaan, vooruit lopend op een mogelijke omgevingsvergunning”, schreef de gemeente. Die excuseerde zich en jawel hoor, even zo plots als de sokkel was verschenen, was hij ook weer weg. En was de broodnodige parkeerplaats weer terug.

Geen overbodige luxe, vinden Peter en Francisca, die op de Walkade wonen. „Er wordt hier ’s avonds dubbel geparkeerd, zo weinig ruimte is er. Voor twintig woningen zijn er acht plekjes”, bromt Peter. Zijn vrouw moet vaak ’s avonds noodgedwongen door een donker park lopen, als ze een eind verderop heeft geparkeerd.

Cultuur

Maar al snel bleek de gemeente niet van plan de parkeerplaats te behouden. Al in april dook in een plaatselijke krant een ’aanvraag omgevingsvergunning’ op. Voor een sokkel op de parkeerplaats. Een gemeentewoordvoerster legt uit: „Een bewoner heeft die aangevraagd. De aanvraag is getoetst en aan alle eisen is voldaan. Dan is het college verplicht om te voldoen. In dit geval prevaleert cultuur boven een parkeerplek.”

Tegelijk weet de woordvoerster dat er bewoners boos zijn. „Maar er is genoeg parkeerplek”, stelt ze duidelijk. Wat volgde was een bewonersavond in oktober, in november kwam een definitieve beslissing. Het bezwaar van de boze bewoners werd ongegrond verklaard.

„Niemand zit op dat ding te wachten”, bromt Peter over de sokkel. „Voor die kunstenaar is het kunst, voor ons niet.”

Woongenot

Dat de gemeente het bezwaar definitief naast zich neer legde, stak hem. „Het gaat er niet alleen om wat mag, het gaat ook om je woongenot.” En dus stapten hij en andere bewoners naar een advocaat. Ze vermoeden, dat er sprake is van vriendjespolitiek en vinden de handelswijze van de gemeente ’schaamteloos’.

Inmiddels heeft de gemeente een brief binnen met handtekeningen van boze bewoners. En enkele vragen over hoe dit besluitvormingsproces zo in het honderd heeft kunnen lopen. „Aangezien de termijn voor juridische stappen binnen enkele weken verstrijkt, verzoek ik u snel met een reactie te komen”, besluit het schrijven. Die reactie is vooralsnog uitgebleven.

De Telegraaf, 25 december 2017, 14:30, updated 15:25

https://www.telegraaf.nl/nieuws/1472361/parkeersoap-om-te-huilen