Joost Lips – De Kern van Geen Zaak of de Kernloze Zaak

Ik hoor Wel Eens Mensen hun Groeiende Angst Uit Spreken, door het Toe Nemen van hun Leef Tijd, ze vrezen de Dood en willen Nog Heel Lang Leven. Mijn Ervaring is, dat het Leven Alleen Maar Mooier wordt. Dat zit ‘m Niet in de Op Stapeling van Materiële Zaken, Ook Niet in het Vergaren van Geestelijke kennis, dit zit ‘m Louter en Alleen in het Gegroeid Vermogen te Genieten van de Dingen, zo als ze Al Zijn.

Dit Lichaam is een Instrument, dat Zin Tuiglijke Ervaring Mogelijk Maakt, aan dit Instrument komt een Eind. Ik voel Geen Angst als ik dit schrijf. Ben ik Wel Licht Bang mijn Ientiteit te Verliezen? Neen, ik ben Juist Reuze op mijn Gemak in dit Leven als ik Geen Identiteit Hoog hoef te houden.

Moet wel Erkennen, dat de Gedachte, dat Karin me zal Ontvallen Vaker een Zekere Onrust in me sorteert. Die Onrust stuwt me de Diepte in, waar ik Karin Al Tijd kan vinden, of ze Nu een Lijf heeft of Niet.

Karin zei Zeven Jaar Geleden. dat ze van mij een Fijne Vent zou maken. Ik gaf haar Toen te Verstaan, dat ik haar tot een Lieve Meid om zou vormen. In onze Evaluatie Vandaag de Dag achten wij ons Beider Missie Geslaagd.

Het is, als of we Geleerd hebben Zware Zaken met een Korreltje Zout te nemen. We hebben In Gezien, dat Strijden tegen Feiten Zotte Strijden zijn.

We nemen Elkaar Graag op de Korrel, Bij Voor Beeld als het gaat om Vast te Stellen Wie Nu de Intelligentste ons Twee is. Dat is Ieder van Ons Steeds Zelf, waar bij de Ander Te Dom is om Dit te Begrijpen.

We zijn Zo Thuis met elkaar, dat er Weinig Behoefte naar Sociaal Leven bestaat. Af en Toe een Markt Bezoeken, Bekenden Groeten, Vrij Zelden worden we Intiemer met Derden deze Dagen. Het is Geen Onwil, en het is Ook Geen Wil. Zo is het Ontspannen.

Ik dacht Af Gelopen Week tot Karin Nog Eens te Herhalen wat ik haar Eerder zei Hou Wat Sociale Contacten in Stand voor als ik Weg mocht Vallen. Maar Zelf doe ik het Niet, omdat ik me bij Karin’s Onverhoopt Heen Gaan Toch Wel zal Redden. Zou Karin zich dan Niet Redden? Ik heb het Haar Niet Meer gezegd; Karin redt zich Altijd Prima.

Toen mijn Moeder Al Enige Jaren Gestorven was, en mijn Vader over mijn Moeder sprak, zei hij me Iedere Avond voor het Slapen gaan, wens ik Agatha, de Foto op het Nacht Kastje, Nog Altijd een Goede Nacht Rust.

Dit Prachtige Ronde Gevoel, dat we Ook Wel Liefde Noemen, gaat Alle Wereldse Waan Zin Voor Af wat mij betreft. Ik vraag me Dagelijks af Waar Om Niet Wat iedereen betreft?

De Strijd is Op, men doet maar, wat men wil.

Eenzaamheid mag Geen Feestje zijn, Alleen Zijn is Vol Ledig. In deze Vol Ledigheid past Alles en Iedereen, toch verhoud ik me het Liefst met Wie dit Erkennen.

Zuiver Zijn is Geen Kale Toe Stand, dat Leren Onterecht de Meditatie Leraren, die menen, dat Alle Gedachten Uit Gebannen moeten worden. Ik ban Niks uit. De Purist is Verdwenen.

De Wereld gaat Niet naar de Knoppen. De Hele Wereld zit Al aan de Knoppen en het betreft een Digitale Fictie, een Narratief, een Verhaal, dat Gezamenlijk wordt Geloofd en Zo Echt lijkt. Het is Vol Strekt Onecht.

Ken ik Nog Spijt? Nee, ik ben Geen Af Gespleten Splijt Zwam, die het Leven van Anderen Bedorven heeft, ik meende, wat ik meende. toen ik dwaalde, ik zie. dat er Niets Anders had kunnen zijn. Ik breng Graag Excuses voor Pijn, die ik Anderen deed, maar Trauma en Boete Doening zijn Stomp Zinnig als Liefde voor de Hand ligt.

Mensen, die Vrije Wil Ontkennen, Praten over het Zin Tuiglijk Apparaat. Vrije Wil ligt Nu Juist in de Mogelijkheid je Niet Langer met dat Apparaat te Identificeren.

Als de Filosofie Op is, Leeft het Hart.

Amen.

Joost Lips

Efemere Fenomenen, 12 april 2023