Henriette Bucciarelli – Ook mevrouw Bulte dwaalt door het leven (31): Alles nieuw

Wat een verrukkelijke morgen. De zon komt waterig binnen en schijnt op de beslagen ramen. Het is bijna een IKEA kamertje, snuift mevrouw Bulte tevreden. Tenminste als je alle rommel weg denkt. Waarom lukt het haar toch niet om de boel praktisch en gezellig te maken? Want reken maar, dat er kunstcoaches zijn, die dat in een handomdraai doen.
Mevrouw Bulte zit bij het raam en fantaseert. Zomaar opeens geld in overvloed. Schuchter staat ze voor de balie van Ikea family & friends. Ze zal wel nooit een echte vriendin worden, want ze heeft van al dat fonduen geen kaas gegeten, maar ach, als je maar geld in je knuistje hebt, dan gaat elke deur wel open.
Een jong meisje kijkt haar vriendelijk aan, of nee, verandert ze van gedachte, een knappe jongen in zo’n rechte schouders overhemd.
‘Mevrouw, kan ik u ergens mee van dienst zijn?’
‘Ach, meneer,’ droomt mevrouw Bulte verder. ‘Het is zo gelegen, dat ik zeer klein woon. Alles is tot op het minimale berekend op een bejaarde. En nu heb ik een kleine miljoen euro gewonnen. Mijn vraag is, bestaat er zo iets als een IKEA smaakconsultant, die tegen betaling uiteraard, bij mij thuis de boel eens wat leefbaarder zou willen maken?’
Hier stokt mevrouw Bulte… Zo’n consult bestaat natuurlijk niet en bovendien hebben ze alles al zo makkelijk gemaakt, dat een normaal mens dat zelf wel uit kan vogelen. Maar mevrouw Bulte duizelt het zo als ze in de catalogus bladert.
De jongeman klikt even iets op zijn computer en belt dan op. Binnen een paar minuten komt er een opgedirkte tante aan de balie. Mevrouw Bulte schrikt. Kijk, dat is nu wel even de zure appel, waar je door heen moet. Zo’n madam, die straks naar alles wat je dierbaar is met een vies gezicht kijkt, onder voortdurend zuchten.
‘Ach, ik wil alleen maar een beeld van de mogelijkheden,’ zegt mevrouw Bulte daarom ferm. ‘Een tekening en een lijst met benodigdheden is mij genoeg.’
‘Maar wilt u dan niet, dat wij alles kant-en-klaar bij u langs brengen, ophangen, installeren?’
Jawel, dat wil mevrouw Bulte wel, maar liever door een paar sympathieke volksjongens. Hoewel, stokt haar droom, is het allemaal niet een beetje te gevaarlijk? Wat denkt ze wel, een miljoen! Met al die hulp blijft je postcode geheid niet geheim. Je zou geen moment rust meer hebben.
‘U woont hier in Amsterdam?’ pakt de mevrouw in het mantelpakje niettemin door. Ze heeft zo’n een strenge knot uit de jaren zestig. Weer helemaal in de mode, weet mevrouw Bulte.
‘Eh.. ja, in het centrum.’ Ook dat nog. In het centrum. Een miljoen euro en in het centrum, houd toch op mens!
‘ Prima,’ zegt de vrouw. ‘Ja, allicht vindt zij dat prima, denkt mevrouw Bulte. Nu opeens wel, he? Nu ze met een stapeltje bankbiljetten wappert. Maar hoe doen al die andere bezoekers het dan? Ook met wapperen, anders kunnen ze weer snel vertrekken.
‘Wilt u alles nieuw of gewoon wat aanpassingen?’ komt de dame ter zake.
Mevrouw Bulte kijkt verwezen haar kamer rond.
‘Er is gewoon teveel van alles. Ik wil ruimte creëren. Kasten, met duidelijke stickers erop. Orde en comfort.’
‘Juist ja, en in wat voor stijl ziet u zich wonen?’
‘Wat voor stijl, wat voor stijl?’ Mevrouw Bulte denkt diep na. ‘Bohemien,’ zegt ze dan fier. ‘Is dat ook een stijl?’
‘O, ja wel hoor’, zegt de dame. ‘Daar kan ik wel iets mee.’
Ze kan er wel iets mee, fronst het in mevrouw Bulte. Ze kan er nooit de vinger erop leggen, maar voor haar ontbreekt er een werkwoord in die zin.
‘Hoe groot is uw kamer ongeveer?’
‘Welnu, mijn huis heeft sterke trekken van een schoenendoos,’ zegt mevrouw Bulte ernstig. ‘Het is een doos met vakken erin. Daarom ben ik ook naar IKEA gekomen. Die begrijpen wat ik bedoel. Het heeft een langwerpige huiskamer, een kleinere evenwijdige slaapkamer en een natte cel. Dan is er nog een keukentje van anderhalf bij anderhalve meter en een hal van een vierkante meter. Het geheel beslaat ongeveer vijfendertig vierkante meter. Dat belemmert uw fantasiestroom misschien?’
‘O nee, mevrouw, integendeel. Het is ons grootste genot om van een schoenendoos een leefkuil te maken. Want denk erom mevrouw Bulte, dat schoonheid om je heen wat uit maakt voor je gevoelsleven!’
Mevrouw Bulte knikt. Ze krijgt dadelijk visioenen van bloeiende gordijnen met gracieuze vitrage.
‘Kom, dan maken we een rondje’, zegt de vrouw. Ze lopen langs glimmende meubels, die alle sombere bijgedachten stante pede verjagen.
‘Deze stoel is een onmisbaar item bijvoorbeeld,’ zegt de vrouw beslist.
Oh, oh, wat prachtig. Wat een heerlijke sta op stoel! Helemaal van leer en toch niet ouwelijk.
‘Maar ik kan nog wel zelf…’, zegt mevrouw Bulte weifelend.
‘Het is niet erg toekomstgericht te denken,’ zegt de vrouw prompt. ‘En als u eens lui bent en daar verdenk ik u wel van, dan wipt die stoel u er na een uurtje ongenadig uit. Dat kunnen ze tegenwoordig allemaal programmeren.’
Ze lopen langs muren, die kasten blijken te zijn. Mevrouw Bulte kwijlt bijna. Geen rommeltje meer te zien in huis. Hoezee! Hoezee!
‘En dan het klapstuk, mevrouw Bulte, het bed. Kijk, dit bed is zo hoog als uw billen. Heerlijk. Eronder zeeën van ruimte. Daar komen karretjes met wieltjes in. In alle kleuren, mevrouw Bulte. Zwart voor de sokken. Wit voor nachtjaponnen en de peignoirs. Bent u een tassen gek? Helemaal geen probleem mevrouw Bulte. Hier is een draaisysteem. U trekt het zo allemaal onder u bed vandaan!’
Nou, nou, mevrouw Bulte is onder de indruk.
‘En iedereen heeft natuurlijk nu een flat screen. Dat levert ook enorm veel ruimte op. Al wil men hem aan het plafond. Dan kunt u zo vanuit uw bedje heerlijk televisie kijken.’
Goh, geld maakt toch wel verschil in het lieve leven. Ze is blij, dat ze de 73 heeft bereikt zonder dat goed en wel te beseffen. Want ja, vloeiende middelen heeft ze nooit bezeten. Het is net, of God af en toe haar wat stuivers toegooit, waardoor ze net niet dood gaat. Er zijn mensen, die dan dingen op afbetaling gaan kopen. Daar heeft God haar altijd voor behoed. En ja, dan kun je ook met die paar zilverlingen toe.
Weet je wat, straks gaat mevrouw Bulte heerlijk naar de kringloop. Heeft ze niet zojuist zichzelf bewezen een buitengewoon kundig woonconsulent te zijn?