Henriette Bucciarelli – Ook mevrouw Bulte dwaalt door het leven (18): Iuvenes In Pace

Hé, de telefoon. Die heeft lang niet gerinkeld. Wie zou dat nu zijn? Mevrouw Bulte schuift moeizaam de papieren, die op de bank liggen opzij en gooit daarbij de hoorn kletterend op de grond.
‘Ja,’ zegt ze, terwijl ze hem bukkend aan zijn sliert oppakt. ‘Wie is daar?’
‘U spreekt met Hans Bokhout van de firma Iuvenes In Pace. Wij zijn op zoek naar ene meneer of mevrouw Bulte.’
‘Eh, ja dat ben ik!’
‘Juist, ja, mevrouw Bulte. Wij bellen u om u gratis te informeren over alle mogelijkheden voor uw uitvaart.’
Mevrouw Bulte begrijpt slechts na een paar lange seconden wat de man zegt en prijst haar grote woordenschat.
‘O, maar ik ben nog lang niet dood, hoor!’ zegt ze dan ook fier.
‘Nee, mevrouw en dat hopen we ook niet, maar bent u verzekerd voor de begrafenis? Veel mensen van uw leeftijd blijken onderverzekerd te zijn, wat nare verrassingen met zich mee kan brengen.’
‘Nou ik ben niet onderverzekerd, hoor!’
‘Bij welke maatschappij bent u verzekerd, als ik vragen mag?’
‘Eh, bij niemand,’ zegt mevrouw Bulte.
‘U bent niet verzekerd? Ik meende te begrijpen, dat u niet onderverzekerd bent.’
‘Als je niet verzekerd bent, ben je toch ook niet onderverzekerd, mijnheer.’
‘Nee, dat is waar,’ mompelt de man.
‘Mag ik u vragen naar uw leeftijd mevrouw…eh’
‘Bulte’
‘Bulte ja, hier zie ik het weer staan. Mag ik u vragen naar uw leeftijd mevrouw Bulte?’
‘Drie-en-zeventig.’ Ze spreekt zo groots en trots uit, dat er wat speeksel op de hoorn spettert.
‘Vindt u het belangrijk, dat de uitvaart geheel volgens uw wensen verloopt en dat wij de zorg daarvoor op ons nemen?’
‘Och,’ zegt mevrouw Bulte. ‘Ik vind een hoop dingen aan die nieuwe uitvaarten tegenwoordig lariekoek. Beschilderde kisten en zo.’
‘Juist mevrouw, dat bedoel ik nou! Bij Iuvenes In Pace kunt u al dat soort dingen precies aangeven. Wij zij de enige maatschappij, waarbij u zelf uw wensen geheel kunt samenstellen.’
‘Zo, zo.’
‘U begrijpt, dat het voor uw nabestaanden buitengewoon prettig is niet met hoge kosten te worden geconfronteerd in zo een droevig moment.’
‘Josefien!’ denkt mevrouw Bulte en ze voelt haar hart letterlijk steken.
‘En hoeveel kost dat als ik vragen mag?’
“Mevrouw, uitgaande van uw wensen, die u zojuist aangegeven heeft…’
‘Heb ik iets gezegd?’ denkt mevrouw Bulte.
‘….en uw leeftijd in aanmerking genomen, komen we op een maandelijkse premie van 37,50. Dat is laag mevrouw. Vindt u bij geen enkele andere maatschappij.
Dan is het netjes geregeld en wij doen het allemaal voor u.’
‘Ja, maar de reden, dat ik nog geen verzekering heb, is dat je er zulke vreemde verhalen over hoort, meneer,’ komt mevrouw Bulte los. ’Een buurman van mij had ineens met een groot bedrag de hele begrafenis verzekerd, maar toen hij dood ging, moesten ze toch nog 1000 euro hebben van zijn zoon. Nou, daar heb je toch ook niets aan.’
‘Mevrouw, wij benaderen u elke vijf jaar, of er veranderingen zouden kunnen zijn ontstaan in de hoogte van de premie. Daar hoeft u verder niets voor te doen of over na te denken. Dat doen wij! Mevrouw, alleen wij van Iuvenes In Pace hebben zo een aanbod in het pakket.’
‘Ach meneer, ik vind u bijzonder geschikt om een bloeiend bedrijf op te zetten, maar ik weet het niet. Wat als ik per ongeluk negentig wordt en het vuur over twintig jaar verschrikkelijk duur is geworden? Moeten we dan bijbetalen?’
‘In verband met de hoge energieprijzen, bedoelt u zeker!’ De man moet nu toch even hartelijk lachen, maar hij herstelt zich.
‘U wenst, als ik het goed begrijp, gecremeerd te worden. Mag ik vragen waarom?’
‘Ach meneer,’ zegt mevrouw Bulte, ‘Ik ben zó verschrikkelijk lelijk. En die botten blijven dan maar weer in zo’n graf liggen.’ Ze moet er zelf om lachen.
De meneer ook.
‘Nou,’ zegt de meneer ‘Zo te horen bent u een heel mooi mens. En schoonheid zit van binnen.’
‘Welnee!’ spuwt mevrouw Bulte vanuit het diepst van haar hart.
Ze wordt zo langzamerhand wel moe van de man. Hoe komt ze hier weer vanaf?
‘Dus wat zegt u, mevrouw Bulte. Zullen we het meteen maar even in orde maken?’
‘Nou meneer,’ zegt ze ferm. ‘Heel hartelijk dank voor uw telefonade. Maar ik moet het eerst allemaal met meneer pastoor overleggen.’
‘Maar mevrouw Bulte, laten we het nu even in orde maken. Dan gaat de verzekering per 1 mei in. Dan is alles netjes geregeld en dat is toch prachtig, mevrouw Bulte.’
‘Ja, maar ik ga het toch liever even overleggen.’
‘Ik begrijp niet, waarom u met uw pastoor wilt overleggen. Als u een uitvaart wilt in de kerk, kunnen wij dat allemaal regelen.’
Mevrouw Bulte krijgt het er warm van.
‘Meneer, ik ben oude, alleenstaande vrouw. Ik moet overleggen anders krijg ik zulke problemen bij het biechten, daar heeft u geen idee van.’
‘Maar mevrouw Bulte, laten we het nu even in orde maken. Dan gaat de verzekering per 1 mei in. Dan is alles netjes geregeld, dat is toch prachtig, mevrouw Bulte. U hoeft alleen maar uw bankrekeningnummer te geven en wij maken het allemaal in orde.’
‘Meneer,’ zegt mevrouw Bulte met alle fermheid, die ze in zich heeft. ‘Ik geef u geen bankrekeningnummer. Dat moet je nooit doen. Daar wordt zo tegen gewaarschuwd.’
“Daarom ben ik er, mevrouw Bulte. Om u geheel te adviseren, zodat u per 1 mei alles mooi rond heeft.
‘Ja, u wilt het mooi rond hebben.’ zegt mevrouw Bulte kriegel. ‘Maar ik wil nog wat andere belangstellenden horen.’
‘Maar mevrouw Bulte, zo’n aanbod vindt u nooit weer!’
‘Ik moet nu dringend weg,’ zegt mevrouw Bulte. ‘Vindt u het goed, als ik u nog eens terug bel? Ik moet helaas op het kerkje passen.’
‘Maar mevrouw Bulte. Ik ben nu al twintig minuten met u bezig en nog snapt u het niet.’
Even krijgt mevrouw Bulte spijt. Heeft ze het die aardige man zo lastig gemaakt?
‘Vergeef mij. Ik ben nu eenmaal ook nog eens heel dom, meneer! Laten we hopen, dat ik niet in afzienbare tijd dood ga, want ik heb meer tijd dan de gemiddelde mens nodig om over de dingen na te denken.’
‘Daar wil ik u graag bij helpen, mevrouw Bulte.’
Het is of er een hoogspanningskabel om haar hoofd ligt. Mevrouw Bulte moet gauw een uitweg vinden.
‘Vuur moet je doven met een deksel,’ denkt ze en werpt de hoorn van zich af. Hij valt met gekletter precies op de telefoon.
Hè, hè, wat een stilte. Nooit heeft de stilte zoeter gesmaakt.