Hendrik Jan Korterink – Zondag 24 mei: Micky als partner

In onze branche verlopen de partnerscheidingen doorgaans met wat meer geweld en definitiever dan in het gewone leven. Zoals de twee van afgelopen week, Yolanthe en Jan en Patricia en Adam. Bemoei ik me meestal niet mee, maar in het laatste geval mag ik wel even een duit in het zakje doen omdat ik Micky Hoogendijk natuurlijk iets beter ken, door onze samenwerking voor het boek ‘Bom in de Laurierstraat’, over de aanslag op Rob Scholte. Ik hoorde Albert Verlinde er kort over. Nu hoeft roddeljournalistiek niet per se vals en onwaar te zijn, er zal ook wel eens wat kloppen, maar als ik zoiets hoor denk ik: wéét zo’n Verlinde niet beter of is hoort het bij het vak, voor de hand liggende insinuaties ophoesten en klinkklare nonsens verkopen? Terwijl iedereen die een beetje op de hoogte is wel weet hoe het zit. Dus of Albert Verlinde is vals of hij doet zijn werk niet goed. Hij suggereerde dat Micky een soort ‘golddigger’ was, die eerder in zee was gegaan met iemand uit de tak Melchior, en dat ze niet alleen zakelijk iets hadden gehad, maar dat er ook wel meer zou zijn geweest.

Die meneer Melchior had filmplannen en had Micky daarvoor ingeschakeld. Uiteindelijk bleek dat hij niet zo geïnteresseerd was in films, maar dat hij verliefd was op Micky. Toen hij dat bekende, was ze meer dan onthutst en maakte ze ogenblikkelijk een eind aan hun samenwerking.

Over hoe de relatie met Rob Scholte begon staat het een en ander in het boek.

“Micky leert Rob Scholte in 1991 kennen in het Italiaanse restaurant Tartufo bij het Koningsplein in Amsterdam. “Ik werkte daar als serveerster, voor tien gulden per uur. Ik was 21 en kwam net van de havo. Ik dacht: ik ga even hard werken en dan de wijde wereld in. Ik wilde aan de media-academie een opleiding als televisiemaker volgen. In het restaurant hingen veel kunstwerken aan de muur, vooral van galerie Donkersloot, van mensen als Paul Blanca en Peter Giele, maar die kende ik toen nog helemaal niet. Op een dag in juli, toen het heel mooi weer was, kwamen er vroeg in de avond twee mannen binnen, gekleed in een pak. Eén met een leuk loopje en een Samsonite koffertje. Dat bleek later Rob Scholte te zijn. Hij had een fijne blije uitstraling, het was een flamboyante man. De ander begon een beetje met mij te sjansen. Dat maak je als serveerster wel vaker mee, ik ging er niet op in. Rob zei: “Ach laat die vriend van mij maar, hij is een beetje vervelend.” Hij nam het een beetje voor mij op, hij zei tegen die vriend: “Laat haar toch.” En zo kregen we wat meer contact. Hij bleef in mijn gedachten.”

Die vriend was Ivo Podunajec, de Joegoslavische kunstdealer. Micky: “Aan het eind van de avond gingen ze weg. Ik herinner me een paar dingen die me toen meteen al waren opgevallen: het Samsonite koffertje en het loopje. Later ontdekte ik dat hij ook heel lekker kon dansen. Het was een mooie vent, met een geweldig charisma. Als hij ergens was, stónd er ook iemand.”

Drie weken later komt Scholte terug in Tartufo. Micky: “Dit keer was hij alleen. Er was verder ook niemand in de zaak. ‘Waar zal ik gaan zitten?’ vroeg hij. Ik zei: ‘Een beetje dicht bij mij in de buurt.’ Er was in die weken ertussen wel wat gebeurd, met ons allebei. Ik had aan hem gedacht, hij aan ‘het mooie meisje in het restaurant’. Hij had een Vanity Fair bij zich, met op de cover Barbra Streisand. Het was van ons beiden het favoriete blad, daar praatten we over, hoe mooi we die cover vonden. Hij ging eten en in de loop van de avond kwamen er allerlei mensen binnen die hem kenden. Ik wist niet wie hij was, maar er kwamen steeds meer mensen bij hem rond dat tweepersoonstafeltje zitten, grappa drinken. We probeerden telefoonnummers uit te wisselen, maar dat mislukte, de papiertjes raakten zoek. Eerst ging een briefje met de vuile vaat mee de lift in naar de afwaskeuken en toen hij iets op een viltje had geschreven werd het door iemand verkruimeld voor het mij bereikte. We wilden contact, maar als serveerster is het not done dat en plein public te doen, Rob respecteerde dat. Toen hij wegging, zei hij: ‘Oké, ga maar naar l’Entree, in de Regulierstraat.’ Het was een beetje een stiekem afspraakje. Ik moest nog even werken, ik heb gevraagd of ik iets eerder weg mocht. Ik ben naar huis gesjeesd, heb andere kleren aangetrokken, me een beetje mooi gemaakt en hijgend kwam ik bij l’Entree aan. Voor de deur heb ik nog even diep adem gehaald, toen stapte ik naar binnen. Er zat helemaal niemand, behalve, achterin, achter een glas cognac, Rob. Het was een uur of half twaalf. We dronken cognac en praatten over kunst. Hij dacht dat ik eigenlijk wel wist wie hij was. Hij was wel een béétje arrogant. Maar ik wist het echt niet. Ik zat maar te vertellen over mijn grootvader, die in 17de-eeuwse meesters handelde. Hij vroeg of ik meeging cocktails drinken in Harry’s Bar, in de Spuistraat. Ik had nog nooit een cocktail gehad, ik weet ook niet meer wat we bestelden, maar ineens gaf hij me een zoen op mijn wang en ik was verloren. Helemaal verliefd. We hebben een fles champagne meegenomen en toen is het nog een hele leuke avond geworden. Het was echt een donderslag die mij raakte. Ik geloof wel in zielen die voorbestemd zijn, dat je direct weet dat je bij elkaar hoort. Toen ik hem voor het eerst binnen zag komen, dacht ik al: ‘Dit is mijn man.’ Een heel intuïtief, sterk gevoel, een zielsverwantschap. Rob had ook zoiets, hij zei: ‘Je zit als een film in mijn hoofd.’ De volgende dag heb ik een ex-vriendje opgebeld, die wat in kunst deed, en gevraagd: ‘Ken jij een Rob Scholte?’ Die kende hij wel. ‘Maakt hij mooie dingen?’ Ja, wist ik veel, ik had toch iets van: straks kom ik met een of andere gek thuis.”

Misdaadjournalist, 24 mei 2009

Reacties:

Reactie van x — 28 mei 2009 @ 08:21
Vandaag zat ik wat te neuzen op nu.nl. Na het gewone nieuws uit nieuwsgierigheid even de achterklap. Meestal moet ik niets hebben van nieuws omtrent sterren en bekende mensen. Ditmaal viel mijn oog echter op Patricia Paay, die in de steek gelaten zou zijn door Adam Curry. Lekker boeiend zul je zeggen maar het is indirect toch te linken aan de log van deze datum m.b.t. het boek ‘Bom in de Laurierstraat’. Want wie zou er namelijk samen met Adam vandoor zijn? Juist: Micky Hoogendijk. Nou en, hoor ik de eventuele lezer van deze reactie al denken.
Maar als je het boek gelezen hebt, herinner je, je misschien nog een uitspraak van Micky dat ze eigenlijk niet zo was en dat had dan betrekking op een verhouding aangaan met een gebonden iemand. Jammer, helaas, Micky, blijkbaar ben je dan toch wel zo als deze achterklap een kern van waarheid bezit. Wilde ik even kwijt.

Reactie van Ambiance — 30 mei 2009 @ 10:01
Hendrik Jan, waarom heb je mijn vorige reactie over Micky Hoogendijk niet geplaatst?
Beste Ambiance,

Ik weet niet welke je bedoelt, ik heb geen enkele reactie van jou geblokkeerd.
Hendrik Jan

Reactie van goldigger — 30 mei 2009 @ 12:43
@Ambiance schei toch uit met je Micky Hogendijk Dit is een misdaadsite geen roddelrubriek. Ga lekker naar de Story Prive of Weekendsite. Mischien heb je daar wat te melden over Yolanthe van Kabeljauw tot Aarsbergen.

Reactie van Ambiance — 2 juni 2009 @ 00:50
Ehm, Hendrik Jan, als mijn reactie gewoon verdwenen is in cyberspace, wat natuurlijk kan gebeuren, vandaar mijn nette vraag een paar dagen later, hoe kan het dan dat golddigger het blijkbaar wel heeft gelezen, gezien zijn reactie? Of staat mijn reactie per ongeluk elders. Dat kan ook nog.
Golddigger, een beetje relaxter mag ook wel hoor of heb je altijd een kort lontje. Dan zal ik je de volgende keer gewoon wijselijk negeren. voor nu: dit is alleen roddel te noemen als zij er niet vandoor is met Adam Curry. In dat geval is er geen link met wat zij in het boek heeft gezegd, waarvan ik gemakshalve aanneem dat Hendrik Jan die opmerking van haar naar waarheid heeft opgetekend. In het geval dat ze wel degelijk met Adam wat is begonnen terwijl hij nog is getrouwd, is die link er wel.
Dan mag ik toch aannemen dat ik mijn mening daarover mag geven zonder meteen naar bladen verwezen te worden die ik nooit lees.
En die ik, mocht ik ze ooit willen lezen, ook wel zonder jouw opgewonden ‘tip’ kan vinden.
Beste Ambiance,
Volgens mij had ik je al uitgelegd dat je reactie helemaal niet verdwenen is en gewoon is gepubliceerd.
Hendrik Jan

Reactie van Ambiance — 3 juni 2009 @ 11:35
Hendrik Jan, dat begrijp ik wel, ik kan hem alleen niet terug vinden. Waar heb je hem dan gezet want ik zie hem echt niet terug in deze draad…

Beste Ambiance,
Je had er geen naam bij gezet, ik had er een ‘x’ van gemaakt, dit is de link (anders is hij inderdaad lastig meer te vinden…)
http://misdaadjournalist.web-log.nl/misdaadjournalist/2009/05/in-onze-branche.html#comment-24950563

http://www.misdaadjournalist.nl/2009/05/in-onze-branche/