Heleen van Rooyen – Speech bij de Opening van de Ten ToonStelling ‘The Illusion of Availabilty’ van Judith Osborn
Speech bij de Opening van de Ten Toon Stelling ‘The Illusion of Availabilty‘ van Judith Osborn
The Illusion of Availability is het vervolg op Everybody is Nobody van Judith Osborn. Voor we beginnen wil ik even stil staan bij de titels van Judith. Vindt U ze ook zo mooi? De titels van de exposities van Judith, daar lik ik mijn vingers bij af.
Woorden zijn mijn Core Business, ik zeg het U eerlijk, ik ben jaloers op de titels van Judith. Everybody is Nobody. The Illusion of Availability. Volgens Google Translate betekent dat Iedereen is Niemand en De Illusie van Beschikbaarheid. Het zijn gelaagde titels. Zeker in het Engels.
In het Nederlands klinkt het wat platter. We wonen in een plat land met een tamelijk platte taal, helaas. Wat Judiths titels ons vertellen is, dat niets is wat het lijkt. De wereld, waar in wij leven, is een spiegel paleis van schijn en wezen. Spiegels, Ha! Daar houden we van in de kunst. Kunstenaars doen niets liever dan voor de spiegel staan te huilen om de barsten in hun zelf beeld.
Als ze de laatste traan hebben geplengd, pakken ze een kwast, een pen of een gitaar om te kunnen doen wat ze behoren te doen, iets kunstigs componeren. Judith schildert zel portretten. Om precies te zijn naakte zelf portretten.
Of wel zelf gemaakte naakt portretten. Judith is haar eigen muze. Dat is bij zonder. Blonde vrouwen met volle borsten en hoge hakken fungeren door gaans als muze voor de man, zeker als ze zich slechts in een open vallende kimono hullen, zo als Judith dat in haar werken doet. Iedere kunstenaar, die een beetje met een penseel kan zwaaien, zou Judith voor zijn ezel willen hebben liggen en van deze vrouw zijn muze willen maken.
Hij zou zijn liefde voor haar lichaam vertalen in olie verf op doek. Geen kwast zou fijn genoeg zijn om elk detail te vangen, maar hij zou het de rest van zijn leven blijven proberen, daari n nimmer slagen en berooid en met een half oor sterven, met de loop van een geweer in zijn mond.
Door zich zelf als onder werp te kiezen, in plaats van zich beschikbaar te maken, heeft Judith nu al het leven van een mannelijke even knie gered. Dat is nobel. Judith heeft er voor gekozen haar eigen lichaam te gebruiken. Na dat ze in het openbaar zorg vuldig een imago of zo je wilt een illusie van beschikbaarheid had gecreëerd, trok ze zich terug met haar eigen illusie om deze vervolgens vast te leggen op het witte doek.
Haar werken doet denken aan de beroemde rubriek Anybody uit Viva. Everybody is Anybody was ook een aardige titel geweest. U kent de rubriek vast, met van die zwart wit foto’s van een naakt lichaam zonder hoofd.
In Judiths geval zou er dan bij staan. Leef tijd 48 jaar. Lengte 1.64 meter. Gewicht 53 kilo. Kleding maat 36. Beha Maat kleine C. Relatie LAT. Trots op Handen, want sterk met lange lenige vinger. Minder blij met Maag, want te gevoelig en snel van streek Beroep Ontsnapping Kunstenaar.
Judith Osborn is niet alleen schilder, maar ook Ontsnapping Kunstenaar. Wie haar werken ziet, zal denken dat er een woest bebaarde expressionist te keer is gegaan. Ene John Osborn, gemankeerd tot op het bot. Op getrokken uit de Groningse klei in 1970. Op 15 jarige leeftijd mis bruikt door zijn lerares Frans. Een Alcoholist Pur Sang zonder Facebook Account. Een nest blijver, die in het tuin huis van zijn hoog bejaarde moeder woont. Dat is John.
John maakt geen geile werken. John zet Judith met grove streken neer. Haar hoofd ontbreekt. Voeten en handen worden met regel maat geamputeerd, leden laten eindigen in een druipende vorm loze massa. De contouren van het vrouwen lichaam zijn slechts met moeite te herkennen. Is dit haar hand of een dildo? Ligt ze nu op haar rug of op haar buik? Kijk ik nu werkelijk in haar kruis?
Judith is een Ontsnapping Kunstenaar, die schitterend schildert en dat voor al nog heel lang moet blijven doen.Van daag liet ze zich bij hoge uit zondering als muze gebruiken voor een tekst. Na dat ik in uren lang peinzend in haar spiegel had gekeken, kwam er een gedicht in me op, dat ik nu bij wijze van opening woord zal voor dragen.
Denkend aan Judith, Zie ik Glooiende Heuvels Traag door een Klein Zwart Jurkje Gaan (…)
Denkend aan Judith, Zie ik een Pijpende Man Trots aan Haar Tengere Zijde Staan.
Denkend aan Judith, Zie ik Grootse Werken. Die Leuk bij Uw Nieuwe Bank Zouden Staan.
Dames en heren, The Illusion of Availabilty is hier bij geopend. In hoe verre de beschikbaarheid van Judith een illusie is, durf ik niet te zeggen. Haar werk is dat wel.
Park Hotel Gallery
Hobbemakade 9
1071 ZD Amsterdam
Nederland
T +31 (0) 20 671 1222
hello@parkhotel.nl
Plaats een reactie