Hans de Booij – Annabel (live in GC Den Breughel te Haacht op 25 februari 2017) + Walter Vanheuckelom – Reports | About: Kleinkunstavond

Gepubliceerd op 27 feb. 2017

Reacties:
https://www.youtube.com/watch?v=RfBW8dnmamA

Reports | About: Kleinkunstavond GC Den Breughel Haacht 27 februari 2017 Elly & Rikkert, Miek & Roel, Hans de Booij en Ed Kooyman Band

KLEINKUNSTAVOND GC DEN BREUGHEL HAACHT 25 JANUARI 2017 ELLY & RIKKERT, MIEK & ROEL, HANS de BOOIJ, ED KOOYMAN BAND

Dat Nederlandse kleinkunst nog heel populair is, bewees de lang op voorhand uitverkochte zaal voor de kleinkunst avond in het GC Den Breughel in Haacht. De organisatie was er in geslaagd om een paar Belgische en Nederlandse muzikanten bij elkaar te krijgen om samen in deze gezellige zaal op te treden. Van Belgische zijde waren er Miek en Roel en de Ed Kooyman Band. Uit Nederland kwamen Hans de Booy en Elly & Rikkert. Elke artiest kreeg een half uur om het beste van zichzelf te geven en nadat de schepen van cultuur het publiek welkom had geheten, mochten Elly & Rikkert om iets na achten de aftrap geven van deze kleinkunst avond. Ze deden dat met ‘Een Dagje Ouder’, een nummer uit hun mooie album ‘In Het Voorbijgaan’ uit 2015. Het echtpaar blikte met dit duet terug naar het verleden en ze deden dat niet met heimwee, maar met een blij en positief gevoel. Het duo bracht op dit half uur heel recent werk, maar ook nummers uit hun begin periode, zoals ‘Sorry Heer’ dat Rikkert schreef toen hij nog maar negentien was. Dat de Christelijke waarden voor Elly & Rikkert heel belangrijk zijn heeft het duo nooit onder stoelen of banken gestoken en dat hoor je ook in de tekst van deze ‘Sorry Heer’ dat heel ingetogen werd gezongen door Rikkert. Voor het meer bekende en vloeiende ‘Een Huis Om In Te Schuilen’, dat door Elly werd gezongen kreeg het duo vocale hulp van Lien Kooyman. Het publiek liet met ritmisch handgeklap tijdens het refrein horen dat het zich amuseerde. Uit hun nieuwste album ‘In Het Voorbijgaan’ volgde ‘De Zwaluw’, een erg mooi eerbetoon aan hun vriend en kleinkunst zanger Dimitri Van Toren. Ze zongen dit lied ook bij het afscheid van Dimitri. De diepe, warme stem van Rikkert is gemaakt om dit soort nummers te zingen. Buiten muzikant is Rikkert ook schrijver en hij las een paar grappige uitdrukkingen voor uit één van zijn boeken. Het liefdeslied ‘Bij Elkaar’ werd door Elly, speciaal voor Rikkert geschreven. Dat het duo na bijna vijftig jaar nog steeds verliefd is op elkaar kon je horen op de gevoelvolle manier waarop ze beiden ‘Bij Elkaar’ zongen’, namelijk vanuit het hart en tussendoor elkaar speels aankijkend. Natuurlijk mocht hun grootste hit ‘De Kauwgomballenboom’ niet ontbreken op deze kleinkunst avond. Vanaf de eerste noot van dit bekende nummer begon het publiek ritmisch in de handen mee te klappen. Elly & Rikkert zorgden met hun kazoo’s voor het speciale effect. Speciaal voor hun geluidsman Lieven bracht het duo het oudje ‘Sunlight en Heiligheid’. Een half uurtje is kort en voor het publiek het in de gaten had was het duo al aan hun laatste nummer toe. Voor ‘Vallen En Opstaan’ nam Rikkert de mandoline en kwam Lien Kooyman nogmaals bijspringen. De reactie van het publiek bleef bij ritmisch handgeklap, maar dat was niet hun fout. Omdat het klapstoelen waren lukte het niet zo goed met dat vallen en opstaan. Het duo kreeg een daverend applaus en voor ze het podium verlieten kondigde Rikkert nog zijn goede vrienden Miek & Roel aan.

Met Roel op de akoestische gitaar en Miek met de tamboerijn begon het duo aan het knappe ‘De Titanic Achterna’. Miek & Roel kregen van bij het begin van hun carrière de stempel opgeplakt als protestzangers, omdat ze sociaal geëngageerde teksten zongen. Dat ze nog steeds sociaal geëngageerd zijn hoorde je in dit openingsnummer. ‘De Titanic Achterna’ gaat over de opwarming van de aarde en wijst er op dat iedereen op de aarde zijn steentje moet bijdragen aan dit probleem. Het is tevens de titeltrack van hun recentste album uit 2007. De elektrische gitaar van Stef Wauters hielp het liedje kleuren met een mooie solo. Hun belangrijkste tekstschrijver Miel Appelmans schreef in 1968 ‘Jan Met De Pet’, een lied dat gaat over de sluitingen van de fabrieken in het Kortrijkse, om ergens in een goedkoper land terug te openen. Bijna vijftig jaar later is deze tekst nog steeds actueel. Het merendeel van de zang nam Roel voor zijn rekening en hij beschikt nog steeds over zijn mooie volle stem. ‘Niet Slecht Bedoeld’ heeft een erg mooie tekst over een stukgelopen relatie. Het nummer komt uit het eerste album van het duo. Deze trieste love song werd geschreven door Tom Paxton, één van hun muzikale idolen en Miel Appelmans vertaalde het naar het Nederlands. Het publiek in het GC Den Breughel was al iets ouder en kon zich perfect het gevoel inbeelden dat Miek & Roel hadden op het moment dat hun zonen het huis verlieten om op eigen benen te staan. De meeste mensen in de zaal hadden dit zelf ook meegemaakt. Op vraag van Miek schreef Hugo Raspoet een erg mooie tekst over dit onderwerp en dat werd dan ‘Dag Mijn Zoon’. Dit heel emotioneel nummer werd met veel gevoel gezongen door Miek & Roel en je hoorde in hun stem dat ze nog steeds betrokken waren met die gebeurtenis. De sentimentele geluiden die Stef Wauters uit zijn elektrische gitaar toverde waren om duimen en vingers af te likken en klonken al even intens en emotioneel als de woorden die het duo zong. Het volgende nummer ‘Cirkels Van Goud’, een cover van Kris De Bruyne, sloot erg goed aan met het vorige nummer. Het had een knap en catchy refrein en dat was dadelijk te horen aan de reactie van het publiek. ‘Als De Dag Het licht Uitdoet’ is een vertaling van het Engelstalig nummer ‘Dimming Of The Day’ van Richard Thompson en de vrouw van gitarist Stef Wouters maakte er een intense Nederlandstalige tekst op. Ook dit mooie optreden was bijna aan zijn einde, dus diepte het duo de grote kanonnen op. Dat het publiek deze nummers dadelijk herkende was te merken aan het handgeklap dat ‘De Grote Revolutie’ begeleidde. Met deze protestsong had het duo misschien wel hun grootste succes. Het was in 1970 een hit en heeft nog niets van zijn pluimen verloren en het trio op het podium kreeg er dan ook een langdurig en daverend applaus voor. Dat applaus vroeg om nog een bis nummer en er was nog één nummer waarop iedereen zat te wachten. Natuurlijk kwam ‘Jij en Ik’ eraan. Mooi en melodieus gezongen en heel herkenbaar. Roel nam nog geen afscheid want hij vertelde dat er nog een verrassing zat aan te komen. Voor deze verrassing kwamen hun Nederlandse vrienden Elly & Rikkert het trio op het podium versterken. Het laatste nummer werd ‘Adem M’n Adem’, de grote hit van Peter Schaap. Miek & Roel hebben trouwens dit nummer ook opgenomen op hun recentste album ‘De Titanic Achterna’. Het was een mooi en onverwacht einde van het eerste deel van deze kleinkunst avond in Haacht. Miek & Roel en Elly & Rikkert werden met een daverend applaus bedankt voor hun optreden.

Een dertigtal minuten later was het de beurt aan de Nederlander Hans de Booij. Na de superhit Annabel in 1983 raakte Hans de Booij de weg kwijt. Hij liep in de fuik van alcohol en drugs, ging failliet en was zelfs een tijdje dakloos. Het scoren van een grote hit kan levensgevaarlijk zijn. Vooral als die hit plotseling opkomt en de betreffende artiest wordt overspoeld met optredens, interviews, inkomsten, aandacht en roem. Als daarna een vergelijkbaar hit succes uitblijft, dient zich na de euforische piekperiode een ingewikkelde leegte aan. Hans de Booij maakte het mee. Hoewel hij ook goed scoorde met liedjes als ‘Thuis Ben’ en ‘Ik Hou Van Alle Vrouwen’, bleef het publiek maar vragen en schreeuwen om ‘Annabel’. Het zorgde voor een blokkade bij de geboren Arnhemmer. Hij ging ervan hyperventileren en bezocht er zelfs een dokter voor. Nu is Hans terug en hij stond alleen met zijn akoestische gitaar op het podium in Haacht waar hij zijn set begon ‘Halleloejah’, zijn Nederlandse vertaling van de Leonard Cohen klassieker ‘Hallelujah’. Dit was meteen een binnenkomer die kon tellen. Meteen viel op dat Hans nog steeds die krachtige volle stem bezit die iedereen kan beroeren. Ook het tweede nummer was een cover die iedereen in de zaal kende. In 1952 had Bobejaan Schoepen al een hit met ‘De Lichtjes Van De Schelde’, een levenslied dat het bij de senioren nog steeds goed doet en het refrein werd dan ook massaal door de zaal meegezongen. Daarna begon Hans met een monoloog over het hart en dat het hart het enige orgaan van de mens is dat niet beïnvloedbaar is. Al de rest van en aan de mens zou beïnvloedbaar zijn. Daarna nam hij voor ‘Pim’ plaats op een stoel met vijf kleurige kussens achter het keybords. Hans verklaarde dadelijk het nut van die vijf kussens, er was namelijk geen hogere stoel beschikbaar. ‘Pim’ is het ware verhaal over een cafébaas, een moordenaar en een politicus. De cafébaas is een goede vriend van Hans, de buurman van het café is Volkert, de moordenaar van de politicus Pim Fortuyn. Dat ‘Pim’ een verhaal of een protestlied was moest ieder maar voor zich maar uitmaken. Hans de Booij bleef achter de toetsen zitten voor een imponerende ‘Thuis Ben’. Dat iedereen zat te wachten op ‘Annabel’ hoorde je dadelijk aan het applaus na de eerste noten van deze monsterhit. Hans speelde van ‘Annabel’ spijtig genoeg maar een heel korte versie, maar niet getreurd want de Nederlander heeft nog pareltjes van nummers op zijn naam staan. Met een knappe vertolking van ‘Een Vrouw Zoals Jij’, waarin hij heel zijn hart en zijn ziel legde bleef hij maar applaus oogsten van het dankbare publiek in Haacht. Voor mezelf was het erg gedreven ‘Het Regent’, waarvoor hij opnieuw de akoestische gitaar had genomen om zichzelf te begeleiden, het beste nummer dat Hans bracht. Een artiest kan niet anders dan zijn grootste hits spelen en daar ontsnapt ook Hans de Booij niet aan en dus mocht het publiek in Haacht zich verlekkeren aan een mooie versie van ‘Ik Hou Van Alle Vrouwen’. Afsluiten deed de Nederlander met ‘Ode’, waarin de hoofdrollen vertolkt werden door zijn vader, Ajax, Johan Cruyff en Nederland. Hans de Booy is duidelijk terug en daar kunnen we als muziekliefhebber alleen maar blij om zijn.

Het laatste optreden was voor Ed Kooyman en zijn band. Banjospeler Ed staat bekend voor zijn teksten in het Antwerps dialect. Buiten Frank Bierque op de contrabas had Ed alleen maar familie bij op het podium, namelijk zijn schoonzoon Bart Vanpethegem op gitaar en zijn dochter Lien, op fluit, keyboards en accordeon. Met het openingsnummer ‘Kongee’ ging Kooyman terug naar het prille begin, want ‘Kongee’ was zijn eerste single uit 1971. Vanaf het eerste moment kon het publiek in Haacht de muziek van het viertal waarderen en er werd dadelijk ritmisch meegeklapt in de handen. Ook de pittige en grappige dialogen van vader en dochter Kooyman misten hun doel niet, want het publiek wist dit soort humor erg te waarderen. Kooyman droeg zijn volgende nummer ‘De Senioren’ speciaal op aan de mensen die hun jeugd beleefden in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw. Kortom voor een groot gedeelte van het publiek. De moraal van het verhaal was dat, ondanks vooruitgang en de grote verandering die de wereld onderging, het toen nog zo slecht niet was. Kooyman is zelf al vijf maal grootvader en zoals de meeste grootouders kijkt hij steeds uit naar het moment dat de kleinkinderen op bezoek komen en blijven slapen. Al bekommert hij zich ook over de toekomst van die kinderen. Hij maakte er het nummer over, dat de titel ‘Grootouders’ meekreeg en op zijn recentste album ‘Ed Kooyman Met Juffra Toertjes En Heel Den Hannekesnest’ uit 2015 te vinden is. Van heel recent werk terug naar het eerste album was maar een kleine stap voor de muzikanten, want het sprookje van ‘Sneeuwwitje’ kwam uit het eerste album. Lien legde haar accordeon even aan de kant en ging achter de toetsen zitten voor het vloeiende ‘Corneel’. Halfweg geraakte Ed de tekst even kwijt, maar dat kon het plezier van de muzikanten en het publiek niet milderen. In de tijd dat Ed nog jong was moest elke jongeman nog een jaar naar het leger. Kortbij de plaats waar Ed zijn legerdienst deed lagen ook Amerikaanse soldaten en daar pikte hij een vredeslied op dat hij vertaalde naar het Antwerps. Naar eigen zeggen om het nummer wat internationaal karakter te geven. Dit vredeslied, kreeg de titel ‘Droom’ en riep op om alle oorlogen uit de wereld te bannen. Het werd een knap duet van dochter en vader Kooyman. ‘Café’ was een walsje, waarvan volgens Ed iedereen het refrein kon meezingen. Het bestond alleen maar uit het woord café en dus werd het refrein uit volle borst meegezongen. Er was al veel sfeer in GC Den Breughel, maar Ed, Lien, Bart en Frank waren van plan om er nog een flinke schep bovenop te doen met de afsluiter ”T Is Ni Meer Wa Da’t Geweest Is’. Dit reggae getinte nummer was natuurlijk ideaal om er een echt feestje van te maken. Hans de Booy en Elly & Rikkert kwamen de Ed Kooyman Band nog vervoegen voor het onvermijdbare bisnummer ‘Het Bed Van Ons Moemoe’. Vanaf de eerste toon tot de laatste noot uitstierf werd er door een enthousiast publiek in de handen geklapt en meegezongen. Na deze kleinkunstavond in GC Den Breughel te Haacht kunnen we alleen maar beamen dat de Nederlandstalige kleinkunst nog steeds springlevend is.

Foto’s en Filmpjes: Agnes Celis

Voor meer foto’s van deze kleinkunstavond : https://www.flickr.com/photos/143671087@N06/sets/72157677237931544/

concertmonkey.be, 25/02/2017

http://concertmonkey.be/reports/kleinkunstavond-gc-den-breughel-haacht-25-februari-2017-elly-rikkert-miek-roel-hans-de-booij