Afscheid van Peter Giele (foto YouTube)

Afscheid en Begrafenis van Peter Giele in Amsterdam

Archiefbeelden juni 1999

Giele overleed plotseling, op 44 jarige leeftijd, aan een hersenbloeding. Op de dag van de uitvaart werd hij vanaf zonsopgang opgebaard in ‘Inez,’ alwaar men afscheid kon nemen. Met ontbloot bovenlijf, een leren broek aan, lag Giele in een door vrienden getimmerde en beschilderde kist, een breekijzer in de armen als symbool van zijn grote sloop en bouwdrang.
Even na tweeën werd de kist uit het raam van Inez getakeld, naar de Amstel gedragen en op een landingsvaartuig van het leger gezet. Gevolgd door tientallen boten en bootjes in allerlei soorten en maten ging de tocht over de Amstel naar begraafplaats Zorgvlied. De stoet werd voorafgegaan door een boot met twee rechtopstaande kanonnen, waaruit metershoge vlammen werden gespuwd.

Vuur was een belangrijk thema in het werk van Giele. Het motto van Gieles begrafenisadvertentie luidde: ‘uit het vuur vuur pakken‘ (ab igne ignem capere). In een andere rouwadvertentie stond een gedicht van zijn hand, waarvan de beginregels luiden:

‘De vuren laaien fel, pulseren in het donker
een hemel tevens hel, van diamant geflonker.”

De begrafenis, met muziek, de voordracht van een gedicht van Giele en de spontane voordracht van een tekst door een omstander, “Een dooie Peter is beter dan helemaal geen Peter, Peter,” verliep, zoals gezegd, chaotisch, maar maakte indruk door de grote betrokkenheid en zelfwerkzaamheid van vrienden en familie.

Na de begrafenis voeren de boten terug naar het centrum van de stad, naar discotheek Roxy, waar vanaf zes uur ’s avonds tot zonsondergang een herdenkingsbijeenkomst werd gehouden, die na enkele uren ruw werd afgebroken door brand. Een brand, die vermoedelijk is ontstaan, doordat vonken van het binnen afgestoken vuurwerk in de airconditioning waren gekomen.

De uitvaart van Giele was zonder meer bijzonder te noemen. Wat vooral indruk maakte was de zichtbaarheid van Gieles lichaam in de open kist. Het deksel ging er pas op het allerlaatste moment op, vlak voordat de kist in het graf werd neergelaten. De overledene was daardoor duidelijk aanwezig en werkelijk het middelpunt van de gebeurtenissen.

Het is ook dit aspect van de uitvaart, dat de meeste reacties opriep; vooral bij mensen, die er niet bij geweest waren, die de uitvaart die avond in één van de nieuwsuitzendingen hadden gezien. De media, die aandacht aan de uitvaart besteedden, brachten vooral de zichtbare Giele breeduit in beeld.

Camera Montage: Royal Press Amsterdam |Frank Buis

Reacties:
https://youtu.be/3Kw_NanaDps