Flessenpost uit Bergen – Bergenaren met een mening: Eric Winder alias… Boze Bennie + Thomas Stecher-Rasmussen – Kunst10daagse + Matthie Bergman – Kwetsend affiche
Bergenaren met een mening: Eric Winder alias… Boze Bennie
“We hebben een probleem.”
Na vier maanden buffelen, zes dagen per week, zeven uren per dag, was mijn expositie voor de aanstormende Kunst10daagse rond, de schilderijen waren klaar. Ik had gelukkig kunnen zijn, maar ik was dat niet. Nog herstellende van een liesbreuk, totaal gesloopt van het schilderen, tot het bot verkouden, scheen het bovendien slecht weer te worden.
“Maar”, zei ik, vooralsnog vriendelijk, “dan sta ik in de regen”.
Toen ik mij inschreef voor de Kunst10daagse scheen de zon en ik dacht: “Kom laat ik eens buiten gaan exposeren.” Nu, vijf maanden later, betekent dat dus opbouwen in de kou, de wind, de regen, sacherijnig worden en vloeken, heel veel vloeken. Vrijdag regen, zaterdag regen, zondag regen, maandag regen en dat tot aan de kerst van 2018.
Mijn kortstondige frivoliteit had zware consequenties: ik zat vast, ik stond in het boekje, nummer 3084, naast de haringkar, er was geen weg meer terug. Met veel pijn en moeite had ik een stellage gefabriceerd, die precies paste op de paar vierkante meter naast de haringkar en met de wagen tot slepen toe vol geladen naderde ik mijn doel: locatie 3084, de haringkar. Daar stond de haringman, naast zijn haringkar, onder een partytent. Die partytent stond op MIJN plek. Het bleek, dat hij onder die partytent makrelen wou verkopen, speciale Kunst10daagse makrelen. Misschien kon ik ietsje opschuiven. Op zich natuurlijk geen probleem, ware het niet, dat ik dan midden op straat zou komen te staan. “We hebben een probleem.” zei ik. Maar de haringboer deed niet aan problemen, hij deed aan haring. Maar gelukkig zat zijn hart op de goede plek, hij zou zelf ook ietsje opschuiven en met een tweede partytent er bij zou alles goed komen. Dat beloofde hij. De haringman ging weer achter de haring staan, onder een afdakje, en ik begon mijn stellage te ver-herbouwen, zodat die onder de partytent zou passen, in de regen, in de kou, in de wind. Uiteindelijk zag het er best goed uit: we hadden een mooi bord gemaakt “Haring, makreel, kunst en zure bommen.” Lampje op de makreel, uitjes mooi gesneden en daarnaast nog wat schilderijen, helemaal Kunst10daagse.
De volgende dag, mijn verkoudheid had zich inmiddels ontwikkeld tot een heuse longontsteking en natuurlijk regende het, naderde ik wederom de haringkar. Daar stond de haringman, onder zijn partytent, achter de makrelen. Daarnaast stond mijn in alle haast opgebouwde stellage te wuiven in de wind. Zonder partytent. Die bleek uitgeleend aan een vriend. Die ging paraplu’s verkopen, speciale Kunst10daagse paraplu’s. Er komt een hoop volk tijdens zo’n Kunst10daagse, je weet maar nooit.
“Maar”, zei ik, vooralsnog vriendelijk, “dan sta ik in de regen. Ik heb geen dak!” In ieder van ons, lieve mensen, ligt diep van binnen een Hulk te slapen. De mijne werd wakker. De haringboer zag het en verschanste zich achter een Kunst10daagse makreel. Al mijn frustraties van de afgelopen dagen, de wind, de kou, de regen, ze explodeerden als de kernkoppen van Kim Jong-un. Maar de Hulk in mij genoot er van en hield dan ook pas op, toen een wijkagent mij allervriendelijkst een kaartje gaf van een bevriend psychiater. Inmiddels had zich een hele menigte verzameld, die waarschijnlijk dacht met een soort performance van doen te hebben. Het was tenslotte Kunst10daagse. De Hulk in mij liep er gewoon dwars door heen. Aan de overkant van de straat zag ik een paar pakken, daar ging ik bij neerzitten. In de kou, in de wind, in de regen. Het werd de Hulk in mij steeds zwaarder ten moede daar naast die pakken, toen ik plotseling mijn naam hoorde: “Boze Benny”. Ik keek omhoog. Daar zweefde een engel van God. Hij of Zij, keek mij aan met een liefdevolle blik van onvoorwaardelijke compassie, zwaaide wat met een stokje en voorwaar, voorwaar ik zeg u: die zaterdag 21 oktober 2017 om 14.15 brak het wolkendek open en een zonnestraal viel precies op mijn stellage bij de haringkar. Dit was een teken. Ik haastte mij naar de auto, hing snel wat schilderijen op en verkocht. 1 schilderij, 2 schilderijen, 3 schilderijen: ik was gered, ik had weer te vreten! “Ach”, dacht ik toen het wolkendek zich sloot en de regen naar beneden kwam, “ik moet ook eigenlijk niet zeuren.
De Kunst10daagse is indertijd bedacht door de middenstand om een paar extra koopzondagen binnen te halen en nu, na 25 jaar, is er niet zo heel erg veel veranderd.” En ik weet niet of het waar is, maar toen ik opgewekt de rest van mijn schilderijen terug bracht naar de auto, leek de hemel, al was het maar voor een milliseconde, weer open te breken en zag ik hoog in de lucht een engel, die vol liefde naar mij zwaaide. Als kunstenaar ben je maar gezegend!
Flessenpost uit Bergen, 25-10-2017 10:29
http://flessenpostuitbergen.nl/nieuws/bergenaren-met-een-mening:-eric-winder-alias…-boze-bennie/8521
Impressie Kunst10daagse
12 uur geleden
Nog een korte impressie Kunst10daagse.
Facebook, 28 oktober 2017, 12.00
https://www.facebook.com/groups/210727505802403/
Naar advocaat om kwetsend affiche
Alkmaarse Courant, 28 oktober 2017
Plaats een reactie