Eva Groot – “Onbeschofte toon” in coffeeshop-motie + Cor Hendriks – Aan de voordeur van het hasjbeleid

“Onbeschofte toon” in coffeeshop-motie

De gemeenteraad heeft woensdagavond de motie ‘Geen coffeeshop op Texel’ van Texel 2010 en Texels Belang verworpen. Vier raadsleden stemden voor; vijf leden onthielden zich van stemming en verlieten de zaal.

Met name de toon van de twee partijen beviel een groot deel van de raad niet. In de motie werd een uitspraak van burgemeester Koen Schuiling van Den Helder in de Helderse Courant aangehaald. Hierin werd geschreven dat Schuiling vindt dat Texel best een coffeeshop kan openen, omdat eilandbewoners nu naar Den Helder of Schagen gaan voor wiet.

“Texel 2010 en Texels Belang zijn van mening dat de gemeenteraad van Texel zelf wel bepaalt of er een coffeeshop op Texel komt of niet”, zo luidde de motie. “Wij hebben de heer Schuiling hier absoluut niet bij nodig en hebben ook geen enkele behoefte aan stadse fratsen. Bovendien zijn er in Den Helder genoeg problemen waar de heer Schuiling zich druk over kan en mag maken. Verder wensen wij de heer Schuiling veel succes toe met zijn werkzaamheden in Den Helder.”

De VVD reageerde met de mededeling dat de Texelse raad niet aan zet is en sprak van een “onbeschofte toon” naar de burgemeester van Den Helder. Ook burgemeester Michiel Uitdehaag gaf te kennen zich zorgen te maken over de toon van de motie en de VVD zei reeds excuses gemaakt te hebben in Den Helder namens de Texelse VVD én raad.

Ook een schrijven van Frits Langeveld met de titel ‘Een gecontroleerd Texels softdrugs gedoogbeleid’ werd tijdens de vergadering aangehaald. Langeveld gaf daarin aan dat een coffeeshop het zicht op het (soft)drugsgebruik op het eiland zou verbeteren. Onder meer de fractie van de PvdA kon zich hierin vinden. Astrid van de Wetering van D66 opperde eens een debat te organiseren, waarin de raad zich beraadt over het onderwerp. “Met de komst van een nieuw kabinet komt er misschien een nieuwe wet aan, die softdrugs legaliseert.” Het idee van Van de Wetering werd enthousiast ontvangen door onder meer de fracties van de PvdA, GroenLinks, Sterk Texel én de burgemeester.

Texel-Plaza, donderdag 16 februari 2017, 9:18 uur

http://www.texelplaza.nl/nieuws/artikel/061646/laatstenieuws/

Aan de voordeur van het hasjbeleid

Ik kwam onlangs in de koffieshop waar ik altijd mijn hasj koop, bestelde vijf gram wietgruis en haalde mijn pinpas voor de dag om te betalen, waarop de verkoper tegen me zei, dat wietgruis niet met de pin kon worden betaald. Hij begon me omstandig uit te leggen, dat hij dat gruis tegen inkoopsprijs verkocht en er dus geen winst op maakte; dus als hij er dan ook nog eens belasting over moest betalen, dan had het geen zin om het nog langer te verkopen. Ik was te verbluft om iets er tegen in te brengen en kwam niet verder dan hem erop te wijzen dat ik geen cash bij me had, dus hij zag het voor één keer door de vingers.

Er was natuurlijk een heleboel in te brengen tegen het gedrag en de opmerking van de verkoper. Allereerst dat hij me ‘dwingt’ mee te werken aan zijn ontduiken van de belasting!

Ten tweede het feit dat ik een goede klant ben, die over het algemeen met cash betaal (omdat ik niet hun naam op mijn bankafschriften wil hebben, want het gaat niemand aan dat ik wiet rook) en wat dat betreft dus heel erg meewerk aan zijn belastingontduiking.

Verder is het aan een bankoverschrijving of aan het bedrag niet af te lezen wat er voor gekocht is, ook niet voor de verkoper zelf, maar ik ga hem niet op die vele inconsequenties van zijn gedrag wijzen, want voor je het weet heb je het verpest en word je de toegang geweigerd (want hasjwinkels zijn eigenlijk een soort van private clubs, met een tweede deur met bel; er is een bord met een hoodie-verbod). Hij weegt bijvoorbeeld af, waar je bij staat, maar je kan niet zoals bij de kaasboer zien hoeveel hij op de weegschaal legt, want de weger staat verborgen achter de counter en je gaat er dus maar vanuit dat je daadwerkelijk drie gram krijgt, wanneer je zoals ik drie gram Hija bestelt. Dat is ook zoiets: ik neem drie gram Hija voor 27.50 euro en niet vijf gram voor 47.50. Ik heb ze hierop gewezen, maar aangezien geen klant ooit heeft bedacht dat drie gram relatief goedkoper is dan vijf (dit geldt alleen voor de Hija, hetgeen toevallig mijn favoriete soort Marokkaanse hasj is), veranderen ze het ook niet (want dan moeten ze een nieuwe prijslijst maken).

Wat is het argument waard, dat op de wietgruis geen winst wordt gemaakt? Helemaal niets natuurlijk, want dat gruis is in feite afval, waarmee ze gewoonlijk joints maken en dus geenszins waardeloos, maar tegenover de belasting kunnen ze dit als afval opvoeren (maar de belasting kan je natuurlijk van alles wijs maken, b.v. dat je maar drie kilo hebt ingekocht, terwijl het er eigenlijk vijf waren, etc.). Kennelijk hebben ze de fabricage van de joints uitbesteed, zodat het afval van de wiet nu tegen een voordelige prijs wordt aangeboden. Maar dat het tegen inkoopprijs is, waag ik te betwijfelen (want de marges overstijgen vaak de 50%).

Drie dagen later ging ik er weer heen, ditmaal om drie gram Hija te kopen, want je mag per keer maximaal vijf gram kopen, dus ik kan niet wiet en hasj tegelijk kopen. Er stond een andere verkoper, dus over de behandeling van de vorige keer zei ik niets. Wel zag ik een nieuwtje, namelijk een elektronische aflezer van de verborgen weegschaal op de counter, zodat ik kon zien dat ik precies drie gram kreeg.