Edzard Dideric – Korte geschiedenis van (161) een trouwfeest

De wederzijdse familie (“sorry, we hebben immers nog een flinke reis voor de boeg”) nam afscheid. Het bruidspaar (“nogmaals dank voor de cadeaus, rij voorzichtig, wel thuis”) voegde zich bij de overgebleven gasten.
Er werd stevig doorgezopen. Soms waagde iemand zich aan iets wat een speech moest voorstellen. Waardoor Henk, de bruidegom, zich geroepen voelde ook iets te wauwelen.
Idealisme? Slaat als kut op dirk! Gewoon ikke, en de rest kan stikken. Ik ga mijzelf niet verloochenen. Ik blijf realist! Iemand bezwaren?
Merel, de bruid, stak haar hand op.
Henk hier, lult bij voorkeur over dingen waar hij geen kaas van gegeten heeft. Cohesie, mensen, daar draait het om!
De rest van het gezelschap keek elkaar wazig aan.
Ik weet het, een moeilijk woord, maar daar draait het om.
Niemand kon haar volgen.
Zolang we elkaar hebben, geen vuiltje aan de lucht. Saamhorigheid!
Met luid applaus trachtte men haar de mond te snoeren.
We nemen we er nog een, op het bruidspaar!
Ho, riep Henk, zo makkelijk komen jullie er niet vanaf!
Gefluit en boegeroep.
Puur toeval, verklaarde hij, dat we hier bijeen zijn. Voor hetzelfde waren Merel en ik elkaar nimmer tegengekomen. Sterker nog, waren we ongeboren gebleven. Ja, daar kijken jullie van op hè?
Kappen, siste Merel, iedereen wordt depressief van jou.
Men wilde het vruchtje namelijk laten aborteren. Jawel. De biologische vader bleek een serieverkrachter te zijn.
Van je hela hola, klonk het, houd ‘r de moed maar in!
Moed, zei Henk, was nodig om deze hemelse schoonheid, tegen alle logica in, het levenslicht te doen aanschouwen.
Merel kwam overeind.
Wat zit je nou te bazelen, gek?
Helaas beste vrienden, de waarheid levert zelden fraaie verhalen op.
Ze richtte zich hoofdschuddend tot het publiek.
Hier spreekt de alcohol, that’s all.
Henk reageerde verontwaardigd.
Alcohol maakt dat je dingen scherper ziet, Merel. Dat weet jij toch als geen ander?
Het enige wat ik weet, is dat jij weer eens de sfeer moet verpesten.
Door de waarheid te vertellen?
Henk schopte zo woest tegen de tafel dat flessen en glazen, plus inhoud, op de vloer belandden. Het resulteerde in luid gejoel.
Zo gaat ie goed, zo gaat ie beter, alweer een kilometer!
Merel probeerde de gasten tot stilte te manen.
Het huwelijk is een wettige verbintenis met regels waaraan beide partners zich hebben te houden. Of ze dat achteraf betreuren of niet.
Jullie horen het, riep Henk, dus wie is er de lul?
Henkie, Henkie is de lul!
Merel zette ze het op een drinken. Het inspireerde haar kersverse echtgenoot tot hetzelfde.
Datte we toffe jongens zijn, brulde de complete tafel, dat willen we weten, en daarom komen wij! Overal!

Tegen de tijd dat het lallende gezelschap aanstalten maakte om te vertrekken, lag het bruidspaar, tussen bontgekleurd braaksel, allang voor dood op het tapijt.

Meer informatie:
https://robscholtemuseum.nl/?s=Edzard+Dideric
https://robscholtemuseum.nl/?s=Prins+Bernard

Plaats een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*


CAPTCHA ImageChange Image