Edzard Dideric – Korte geschiedenis (9) van de bladzij uit de vaderlandse historie

Zijn ware naam kende niemand, maar in de volksmond werd hij “de bladzij uit de vaderlandse historie” genoemd. Met als toevoeging dat hij voor de geboorte van de natie van cruciale betekenis was. Vooral dat laatste vervulde hem met grote trots. Vandaar dat het de bladzij pijn deed dat hij in de loop der jaren, door machtswisselingen, nieuwe inzichten en belangen, steeds verder naar de achtergrond gedrongen werd. Om niet als een armzalige voetnoot te eindigen, besloot hij de oudste inwoner van het land te bezoeken. De vrouw was krom als een hoepel, maar nog altijd goed bij de wekker.
Na enige omzwervingen arriveerde hij op het juiste adres. Geen bel, alleen een ijzeren klopper, in de vorm van een vuist. In het geval dat ze slechthorend mocht zijn, liet hij deze extra hard op de deur knallen. Niks doof, want daar kwam de hoogbejaarde al aangesloft om hem binnen te laten.
Aha, klonk het hijgend, daar zullen we meneer de bladzij hebben. Volg me maar naar het fornuis, ik stond juist erwtensoep te maken.
Heerlijk ouderwets die geur, huichelde hij.
Eenmaal in de keuken informeerde het oudje, al roerend in de pan, naar de reden van zijn komst.
Heel simpel, mevrouw. Gezien uw respectabele leeftijd moet het u bekend zijn dat ik in historisch opzicht voor het vaderland nogal wat beteken.
Jaja, klonk het, terwijl ze van de snert proefde.
Dus vraag ik u zich sterk te maken voor de plek die mij in het collectieve geheugen des vaderlands toekomt. Als het even kan op schrift, zodat het als bewijs kan dienen.
Allemachtig, da’s geen kattenpis wat je me vraagt. Hierdoor komt de hele nationale geschiedenis opnieuw onder een vergrootglas te liggen.
Nou en, wat is daar op tegen?
Sorry, maar in de weinige tijd die mij rest, gaat dat echt niet lukken. Heb het geduld om de geschiedenis zelf te laten oordelen.
Maar wacht, drong hij aan, u staat toch op het punt om het zelf te worden?
Je bedoelt geschiedenis?
Ja, wat anders?
Het oudje stopte abrupt met roeren, griste een koksmes van het aanrecht, en begon er vervaarlijk mee in zijn richting te zwaaien.
Oprotten, krijste ze, en gauw een beetje, of ik bel de politie!
Ik ga al, piepte de bladzij, en verliet als een haas de woning.