Edzard Dideric – Korte geschiedenis (44) van Hetzelfde

Hoewel hij gewoon nog altijd dezelfde meneer van Hetzelfde bleef, ofwel de hem vertrouwde figuur waarmee hij al zijn hele leven te maken had, begon meneer van Hetzelfde in toenemende mate van zijn weliswaar veilige, maar tegelijk akelig voorspelbare bestaan te balen. Hij ging er op zeker ogenblik zo zwaar onder gebukt en verlangde zo ontzettend naar verandering, dat hij zelfs bereid was zijn identiteit ervoor op te offeren. Wat betekende dat hij er zelfs niet voor terug zou schrikken om, mocht die mogelijkheid bestaan, in ruil voor een meer avontuurlijk bestaan zijn levensgeschiedenis te deleten.
Of meneer van Hetzelfde daar werkelijk iets mee zou opschieten, bleef overigens de vraag. Immers, de talloze veranderingen in de wereld lieten zich door de gemiddelde mens allang niet meer bijbenen. Periodes van oorlog en vrede volgden elkaar in een steeds hoger tempo op, modetrends (in werd uit, uit werd in) kwamen en gingen waar je bij stond, politiek links en rechts wisselden aan de lopende band stuivertje, feministen streden het ene moment voor meer, en het andere voor minder gelijkheid. Allemaal zaken die, ook al deed hij nog zo zijn best zich erbij aan te sluiten, strikt genomen nauwelijks van invloed waren op zijn bestaan. Behalve dan dat meneer van Hetzelfde zich alleen maar nog meer van Hetzelfde begon te voelen. Terwijl het werkelijke leven, althans het spannende avontuur waarvan hij meende dat het zich achter de alles en iedereen omringende oppervlakkigheid verschool, hem vooralsnog straal bleef negeren.
Ondertussen begon meneer van Hetzelfde zich tegenover zowel zijn wettige vrouw als tegenover zijn aanzienlijk jongere maîtresse, met de dag schuldiger te voelen. Ondanks het feit dat zijn kwikzilverachtige liefje (bijnaam Kakelkutje) glashard beweerde zich over meneers herhaalde beloften om zijn echtgenote tot ex te promoveren, geen enkele illusie te maken.
Van het kastje naar de muur en weer terug, had ze al heel wat keren schaterlachend geroepen, goed voor de lichaamsbeweging!
Waarop meneer van Hetzelfde meestal reageerde met de vraag of ze misschien een tik voor d’r brutale smoeltje wilde.
Je doet je best maar, luidde dan het vaste antwoord, terwijl ze hem de linkerwang toekeerde.
Vanaf het eerste moment dat Kakelkutje in zijn leven was verschenen, was ze hem te vlug af geweest. Met als gevolg dat de enige die daadwerkelijk klappen opliep, meneer van Hetzelfde was, en hij steevast het onderspit dolf. De identieke afloop van hun onderlinge vecht- en/of vrijpartijen, zat hem hierbij in het bijzonder dwars. Wat hem ook weer niet zo erg zou hoeven te verbazen, aangezien hij er in overdrachtelijke zin al zo’n beetje zijn hele leven mee te maken had.